စစ္မွန္တဲ ့ ဒီမိုကေရစီစနစ္ ထူေထာင္ရန္မွာ

၁၂ ေမ ၂၀၀၉

ျမန္မာျပည္မွာ ဒီမုိကေရစီျပဳျပင္ေရးလုပ္ေအာင္ အေမရိကန္က ဒဏ္ခတ္အေရးယူေနတာ မထိေရာက္တဲ့အတြက္ အုိဘားမားအစုိးရက ျပန္လည္သုံးသပ္ေနတယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။ ဆီးနိတ္အထက္လႊတ္ေတာ္ကလည္း ျပန္လည္ ဆန္းစစ္ေနပါတယ္။ ဒီမုိကေရစီ ျပန္႔ပြားေရးဟာ အေမရိကန္ႏုိင္ငံျခားေရး လမ္းစဥ္ရဲ႕ အစိတ္အပုိင္းတခုျဖစ္လာတာ အႏွစ္ (၃၀) ေလာက္ရွိ ပါၿပီ။ ဒီမုိကေရစီျမႇင့္တင္ေရးအတြက္ ႏွစ္စဥ္ ေဒၚလာ သန္းေပါင္း မ်ားစြာ အကုန္ခံေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကုန္သြယ္တာမ်ဳိးမဟုတ္တဲ့ အတြက္ ရည္ရြယ္ခ်က္ ဘယ္ေလာက္ေအာင္ျမင္တယ္ဆုိတာ ခန္႔မွန္းရခက္ပါ တယ္။ ဒီမုိကေရစီနဲ႔ ေစ်းကြက္လြတ္လပ္မႈဟာ အျပန္အလွန္အက်ဳိးျပဳေနတာမုိ႔ လြတ္လပ္တဲ့ေစ်းကြက္နဲ႔ ႏုိင္ငံေရး လြတ္လပ္မႈရွိတဲ့ တုိင္းျပည္ဟာ အေကာင္းဆုံးကုန္သြယ္ဘက္ ျဖစ္တယ္ဆုိတဲ့ အယူအဆပါပဲ။

အလြန္အလုပ္႐ႈပ္ေနတဲ့ အုိဘားမားအစုိးရဟာ ဒီမုိကေရစီျမႇင့္တင္ေရးကိစၥကုိ မကုိင္ႏုိင္ေသးတဲ့အတြက္ အႀကံဉာဏ္ေပးမႈေတြ ေတာင္ပုံရာပုံ ျဖစ္လာတာေတြ႕ရတယ္။ သမုိင္းကုိၾကည့္ရင္ ဒီမုိကေရစီျမႇင့္တင္ေရးလုပ္ရာမွာ အေမရိကန္အစုိးရေတြဟာ နည္း (၄) မ်ဳိး သုံးပါတယ္။ ပထမနည္းလမ္းက သံတမန္လမ္းေၾကာင္းျဖစ္ၿပီး အသုံးအမ်ားဆုံးပါပဲ။ ဒီမုိကေရစီျမႇင့္တင္တဲ့ အစုိးရကုိ ခ်ီးက်ဴးၿပီး ဆန္႔က်င္တဲ့အစုိးရကုိ ေ၀ဖန္႐ႈတ္ခ်ပါတယ္။ ဒီမုိကေရစီဆန္႔က်င္မႈမ်ားလာရင္ သံတမန္အဆင့္ ေလ်ာ့ခ်ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ သံအမတ္မထားဘဲ သံမႉးပဲ ထားတာဟာ သံတမန္နည္းအရ အေရးယူတာပါ။

ဒုတိယနည္းက ဒီမုိကေရစီျမႇင့္တင္ရင္ ဆုေပးၿပီး ဆန္႔က်င္ရင္ ဒဏ္ေပးတဲ့နည္းပါပဲ။ ဒီမုိကေရစီအေျခအေနေကာင္း ရင္ ကူညီေထာက္ပံ့ၿပီး မေကာင္းရင္ ဒဏ္ခတ္အေရးယူပါတယ္။ ျမန္မာအပါအ၀င္ ႏုိင္ငံအခ်ဳိ႕ကုိ အေမရိကန္က ဒဏ္ခတ္အေရးယူထားပါတယ္။ စီးပြားေရးဒဏ္ခတ္အေရးယူတာဟာ ဒီမုိကေရစီကုိ ျမႇင့္တင္ရာမေရာက္ဘဲ ကုန္သြယ္ေရးကသာ ျမႇင့္တင္ရာေရာက္တယ္လုိ႔ ယုံၾကည္သူလည္း ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လူအခြင့္အေရး မေလးစားတဲ့တ႐ုတ္ကုိ အေမရိကန္က ဒဏ္မခတ္ဘဲ ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္ေနေပမယ့္ တ႐ုတ္ျပည္မွာ ဒီမုိကေရစီ ရွင္သန္မယ့္ အရိပ္လကၡဏာ မျမင္ရေသးပါဘူး။

ဒီမုိကေရစီျမႇင့္တင္တဲ့ တတိယနည္းကေတာ့ စစ္ေရးအရ ၀င္ေရာက္စြက္ဖက္ကာ အာဏာရွင္အစုိးရကုိ ျဖဳတ္ခ်ၿပီး ေရြးေကာက္တင္ေျမႇက္တဲ့ အစုိးရစနစ္ကုိ တည္ေထာင္တာျဖစ္ပါတယ္။ စြက္ဖက္ရတဲ့ အျခားအေၾကာင္းရင္းေတြ ရွိေပမယ့္ လူၾကားေကာင္းေအာင္ ဒီမုိကေရစီအေရးအတြက္ စြက္ဖက္တာလုိ႔ ဆင္ေျခေပးေလ့ရွိပါတယ္။ ဒုတိယ ကမာၻစစ္မွာ ႐ႈံးနိမ့္သြားတဲ့ နာဇီဂ်ာမဏီနဲ႔ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္မွာ အေမရိကန္ခ်ေပးတဲ့ ဒီမုိကေရစီစနစ္ကုိ ေအာင္ျမင္စြာ က်င့္သုံးႏုိင္တာကုိ ေထာက္ျပၿပီး စစ္တုိက္ၿပီး ဒီမုိကေရစီစနစ္ အေကာင္အထည္ေဖာ္လုိ႔ရတယ္ဆုိတဲ့ အယူအဆ ေပၚထြက္လာတာပါ။ အီရတ္နဲ႔ အာဖဂန္နစၥတန္မွာလည္း စစ္ဆင္ၿပီး ဒီမုိကေရစီတည္ေဆာက္တယ္လုိ႔ ဆုိေပမယ့္ မေအာင္ျမင္ေသးပါဘူး။ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ လက္ေတြ႔ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ရလဒ္ ျခားနားတတ္တာကုိ သက္ေသျပေနပါတယ္။

ဒီမုိကေရစီျမႇင့္တင္ေရးမွာ အသုံးအမ်ားဆုံးနည္းဟာ ဒီမုိကေရစီကုိ ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ေနၾကတဲ့ အရပ္သားအသင္းအဖြဲ႔ ေတြကုိ အကူအညီေပးတဲ့နည္းပါပဲ။ ဒါကုိ စတုတၳနည္းလုိ႔ ေခၚႏုိင္ပါတယ္။ ဒီနည္းကုိ အေမရိကန္နဲ႔ အေနာက္ဥေရာပက အမ်ားဆုံး သုံးပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ နယ္စပ္ေဒသမွာ အေျခစုိက္ၾကတဲ့ ဒီမုိကေရစီေရးရာအဖြဲ႔ အစည္းေတြဟာ အေမရိကန္နဲ႔ ဥေရာပရဲ႕ ကူညီမႈကုိ ရၾကတာမ်ားတယ္။ ႏုိင္ငံျခားဒီမုိကေရစီလႈပ္ရွားမႈကုိ အေမရိကန္အစုိးရ အကူအညီေပးပုံနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အေမရိကန္အစုိးရအမႈထမ္းေဟာင္း ေတာမတ္စ္-ခ႐ုသာ့စ္ Thomas Carothers က လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္ႏွစ္က က်မ္းတေစာင္ျပဳစုဖူးတယ္။ အခုေတာ့ သူ႔စာအုပ္ဟာ ဒီမုိကေရစီ ျမႇင့္တင္ေရး လက္စြဲက်မ္းျဖစ္ေနပါၿပီ။

အေမရိကန္က ကူညီေထာက္ပံ့တုိင္း ဒီမုိကေရစီစနစ္ ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ႏုိင္တာမဟုတ္ေပမယ့္ ေရရွည္စီမံကိန္းအေနနဲ႔ အေမရိကန္အစုိးရအဆက္ဆက္ ႀကိဳးပမ္းမယ့္လုပ္ငန္းျဖစ္ေန ပါတယ္။ ဗမာစစ္အစုိးရကလည္း အေမရိကန္ရဲ႕ ဒီမုိကေရစီျမႇင့္တင္ တဲ့ ႏုိင္ငံျခားေရးလမ္းစဥ္ကုိ ေ၀ဖန္႐ႈတ္ခ်ေလ့ရွိပါတယ္။ ျမန္မာ-အေမရိကန္ ဆက္ဆံေရးသမုိင္း “အေၾကာင္းအက်ဳိးအေကာင္း အဆုိး” ပကတိ ျဖစ္စဥ္မ်ားဆုိတဲ့ အေမရိကန္ဆန္႔က်င္ေရး စာအုပ္ကုိ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္က ထုတ္ေ၀တယ္။ ဒါေပမယ့္ နအဖထုံးစံ အတုိင္း စာေရးသူအမည္ကုိ မေဖာ္ရဲလုိ႔ ေလ့လာသူတဦးလုိ႔သာ ေဖာ္ျပတယ္။ ဗမာစစ္အစိုးရဘက္က ေထာက္ခံၿပီး ေရးသားသူေတြ ဟာ ကုိယ့္နာမည္ကုိ မေဖာ္ျပရဲတာေၾကာင့္ နာမည္၀ွက္နဲ႔ ေရးၾကတာမ်ားတယ္။ ဒါကုိၾကည့္ရင္ စစ္အစုိးရလုပ္ရပ္ကုိ မယုံၾကည္ဘဲ ညာစားေနတာ ထင္ရွားတယ္။

ဒီမုိကေရစီျမႇင့္တင္ေရးမွာ အရပ္သားအဖြဲ႔အစည္း ရွင္သန္ဖုိ႔ လုိအပ္တာေၾကာင့္ ဒီအသင္းအဖြဲ႔ေတြကုိ အေမရိကန္က ကူညီေထာက္ပံ့တယ္။ အေနာက္တုိင္းဒီမုိကေရစီသေဘာ တရား၀င္လာရင္ အစုိးရ အာဏာစက္ က်ဆင္းလာမွာကုိ အာဏာရွင္ဓေလ့ႀကီးမားတဲ့ ႐ုရွားအစုိးရက လက္မခံဘူး။ ဥဇဗက္ကစၥတန္၊ ဘီလာ႐ုစ္၊ တာဂ်စ္ကစၥတန္၊ ခါဇတ္စတန္ စတဲ့ႏုိင္ငံေတြမွာလည္း ဒီမုိကေရစီျမႇင့္တင္ေရးအတြက္ အေနာက္တုိင္းကူညီတာကုိ အစုိးရေတြက မလုိလားၾကဘူး။

ဆုိဗီယက္အုပ္စု၀င္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အေရွ႕ဥေရာပႏုိင္ငံေတြမွာ ဒီမုိကေရစီျမႇင့္တင္ဖုိ႔ အေမရိကန္ကူညီတာကုိ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက အႀကီးအက်ယ္ ေ၀ဖန္႐ႈတ္ခ်ခဲ့တယ္။ တ႐ုတ္နဲ႔အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံေတြမွာ ဒီမုိကေရစီ ေတာ္လွန္ေရးေတြ ေပၚမလာေအာင္ ၂၀၀၅ မွာ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက မဟာဗ်ဴဟာခ်မွတ္တယ္လုိ႔ သိရတယ္။ ႏုိင္ငံျခားအကူအညီယူတဲ့ အရပ္သားအသင္းအဖြဲ႔ေတြကုိလည္း ခ်ဳပ္ခ်ယ္ကန္႔သတ္လာတယ္။ အင္အားမရွိတဲ့ အရပ္သားအသင္းအဖြ႔ဲေလးေတြကုိ ဒီမုိကေရစီသင္တန္းေပးၿပီး ကူညီေထာက္ပံ့တာကုိ အာဏာရွင္အစုိးရေတြက ေၾကာက္လန္႔ၿပီး တုိင္းျပည္ မၿငိမ္မသက္ျဖစ္ေအာင္ ေသြးထုိးေပးေနပါတယ္လုိ႔ စြပ္စြဲတာမ်ဳိးလည္း ရွိပါတယ္။ တုိင္းသူျပည္သားေတြ ဒီမိုကေရစီသေဘာတရား နားလည္သြားမွာကုိေၾကာက္လန္႔ၿပီး စြပ္စြဲတာလည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါ တယ္။ ဒါမွမဟုတ္လည္း တုိင္းသူျပည္သားကုိ ဖိႏွိပ္ခ်င္လုိ႔ အေၾကာင္းရွာၿပီး တမင္တကာစြပ္စြဲတာလည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။

လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ (၃၀) ေက်ာ္နဲ႔ ယွဥ္ၾကည့္ရင္ ဒီမုိကေရစီက်င့္သုံးတဲ့ႏုိင္ငံ တုိးပြားလာတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒီမုိကေရစီ ႏုိင္ငံေပါင္း (၄၀) ေက်ာ္ကေန (၁၀၀) ေက်ာ္အထိ တုိးပြားလာပါတယ္။ လြတ္လပ္တဲ့ ႏုိင္ငံေတြထဲမွာ (၆၀) ရာခုိင္ႏႈန္းဟာ ဒီမုိကေရစီႏုိင္ငံေတြ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ေရခံေျမခံေကာင္းတဲ့ ႏုိင္ငံအားလုံးမွာ ဒီမုိကေရစီက်င့္သုံးေနၿပီ ျဖစ္လုိ႔ အေျခခံမေကာင္းတဲ့ႏုိင္ငံေတြမွာ ဒီမုိကေရစီအသြင္းကူးေျပာင္းဖုိ႔သာ က်န္ေတာ့တယ္။

ဒီမုိကေရစီျမႇင့္တင္ေရးအတြက္ သံတမန္နည္း၊ စီးပြားေရးဒဏ္ခတ္နည္း၊ စစ္ေရးအရ စြက္ဖက္နည္း၊ ဒီမုိကေရစီ လုိလားသူကုိ ကူညီတဲ့နည္း၊ နည္းလမ္းေတြကုိ သုံးတာေတာင္ တုိင္းျပည္ရဲ႕ လူမႈစီးပြားေရးနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးအေျခခံကုိ ေျပာင္းလဲဖုိ႔ဆုိတာ မျဖစ္ႏုိင္သေလာက္ပါပဲတဲ့။ ဒီမုိကေရစီပ်ဳိးေထာင္ေရးအတြက္ လုိအပ္တဲ့ အေျခခံကုိ ႏုိင္ငံျခားက ဖန္တီးေပးႏုိင္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ရွိၿပီးသားအရပ္သား အသင္းအဖြဲ႔ေတြကုိသာ ပုိၿပီး အားေကာင္းေအာင္၊ ကၽြမ္းက်င္ ေအာင္ ႏုိင္ငံျခားက ကူညီႏုိင္ပါတယ္။

Rest of your post