Monday, December 28, 2009
New Year Countdown
တဆယ္..ကိုး
တကယ္ဆိုးတဲ့
ရွစ္..ခြန္
စစ္ႏြံထဲက
ေျခာက္..ငါး
အေၾကာက္တရားေတြကုိ
ေလး..သံုး
အေဝးဆံုးသို ့
ႏွစ္..တစ္
ႏွစ္သစ္မွာ လႊင့္ပစ္ၾကပါစုိ ့။
ကိုေကာင္းကင္ကို ကဗ်ာစာမ်က္ႏွာသြားလည္ရေအာင္--
ေကာင္းကင္ကို
ကဗ်ာတကူးတက ပို ့ေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ခင္မင္ေလးစားစြာျဖင့္။
ေအာင္ဆန္းဦးသို ့လူထုသေဘာထား - ေရႊ၀ါေရာင္ နႏၵာစရိယ
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရ့ဲ မ်က္ႏွာကုိမွ မေထာက္ျမန္မာနုိင္ငံ စစ္မိစၦာေတြန႔ဲ ေပါင္းၿပီးေတာ႔ ဘဝင္ျမင့္ေအာက္ေျခလြတ္ေနတဲ႔ ေအာင္ဆန္းဦးကို ျမန္မာျပည္သူတုိ႔က ႏြားေလာက္မွ အသိတရားမရွိတဲ႔အတြက္ ျမန္မာနုိင္ငံထဲကုိ ျပည္သူအားလုံးက ဝင္ခြင္႔ေပးစရာမလုိဘူး။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ့သားႀကီးေအာင္ဆန္ဦးဆိုတာလည္းျပည္သူအားလုံးကအသိအမွတ္ျပဳစရာမလုိဘူး။ ဘာျဖစ္လုိ႔အသိအမွတ္ျပဳစရာမလုိတာလည္းဆုိရင္ဘဝင္ျမင့္ေအာက္ေျခလြတ္တာလည္းမေျပာနဲ႔စစ္မိစၦာေခြးေတြဟာ ေအာင္ဆန္းဦးျမန္မာႏိုင္ငံကိုလာၿပီး အကုသုိလ္လာလုပ္တဲ႔အခ်ိန္မွာ အသိတရားမရွိတဲ႔ ေအာင္ဆန္းဦးရဲ့ေနာက္မွာ စစ္မိစၦာေခြးေတြနဲ႔ တစ္ႏွစ္တစ္ခါ ပုဇြန္ေတာင္ၿမိဳ႕နယ္၊ ျမသိန္းတန္ေက်ာင္းတိုက္ကို ဆြမ္းလာကပ္ပါတယ္။ ေအာင္ဆန္းဦးဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ့ ျမင့္ျမတ္တဲ႔စိတ္ဓါတ္၊ ျမင့္ျမတ္တဲ႔ႏွလုံးသား၊ ျမင့္ျမတ္တဲ႔ကိုယ္က်င့္တရားကို မလိုက္ေတာ႔ပဲနဲ႔ စစ္မိစၦာေခြးေတြရဲ့ အယူ၀ါဒလမ္းစဥ္ကိုလိုက္သြားတဲ႔ ေအာင္ဆန္းဦးကို ျပည္သူအားလုံးက စစ္မွန္တဲ႔ဒီမိုကေရစီႀကီးကိုရရွိတဲ႔အခ်ိန္မွာလည္း အယူ၀ါဒလြဲမွားေနတဲ႔ ေအာင္ဆန္းဦးကို လြတ္လပ္ေရးဖခင္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ့သားႀကီး ေအာင္ဆန္းဦးလို႔မေျပာၾကပါနဲ႔။ ေနာက္ၿပီးေတာ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္၊ျပည္သူအတြက္ကိုကိုယ္က်ဳိးစြန္႔လႊတ္ လြတ္လပ္ေရးဖခင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ျမန္မာ႔ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္ေခၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔ဟာျမတ္စြာဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္၊လူသားအားလုံးနဲ႔သတၱ၀ါအားလုံးအတြက္ကိုစြန္႔ျခင္းႀကီးငါးပါးကိုစြန္႔ျပေတာ္မူခဲ႔ပါတယ္။ စြန္႔ျခင္းႀကီးငါးပါးဟာ ဘယ္လိုလဲဆိုလို႔ရွိရင္
ပစၥည္းဥစၥာကိုစြန္႔တာကဓနပရိစၥာဂ၊
သားသမီးကိုစြန္႔တာက ပုတၱရိစၥာဂ၊
မယားကိုစြန္႔တာကဘရိယပရိစၥာဂ၊
ကိုယ္လက္အဂၤါကိုစြန္႔တာကအဂၤါပရိစၥာဂ၊
ကိုယ္႔အသက္ကိုစြန္႔လႊတ္တာက ဇီ၀ိတပရိစၥာဂ ကို ျမတ္စြာဘုရားရွင္က စြန္႔ျခင္းႀကီးငါးပါးကို လူသားအားလုံးအတြက္ နည္းေပးလမ္းျပအျဖစ္ထားခဲ႔တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအဂၤါရပ္ေတြႏွင့္ျပည့္စုံတဲ႔ လူသားအားလုံးဟာ ေသသြားခဲ႔ေသာ္လည္း ကမၻာႀကီးမေပ်ာက္ကြယ္သေရြ႕ထင္က်န္ေနမွာအမွန္ပါပဲ။ ေရွးေရွးက မင္းေကာင္းမင္းျမတ္ေတြကိုၾကည့္မေနပဲနဲ႔ မိမိတို႔ျမန္မာႏိုင္ငံသူ/သားေတြကို ညွင္းပန္းႏွိပ္စက္ခဲ႔တဲ႔ ေနမ၀င္အင္ပါယာဆိုတဲ႔ (ၿဗိတိသွ်)အဂၤလိပ္ေတြ၊ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ေတြကို တိုက္ထုတ္ခဲ႔တဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ရဲေဘာသုံးက်ိပ္တို႔သမိုင္းကိုၾကည့္လိုက္ပါ။ အဲဒီသမိုင္းကို စစ္မိစၦာေခြးေတြႏွင့္ အသိတရားမရွိတဲ႔ ေအာင္ဆန္းဦးတို႔ဟာ ေကာင္းတဲ႔သမိုင္းေနာက္ကို မလိုက္ပဲနဲ႔ ေခြးက်င့္ေခြးႀကံ ႀကံတဲ႔ စစ္မိစၦာေခြးေတြေနာက္ကို လိုက္သြားတဲ႔ ေအာင္ဆန္းဦးဟာ အသက္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ သုံးဆယ္၀န္းက်င္ ေမာ္ဒယ္မေလးနဲ႔ လာၿပီးေတာ႔ ပုဇြန္ေတာင္ၿမိဳ႔နယ္၊ ျမသိန္းတန္ေက်ာင္းတိုက္ကို ဆြမ္းလာကပ္သြားတာကေတာ႔ အမွန္ျဖစ္ပါတယ္။ ေအာင္ဆန္းဦးဟာ ဒါနမ်ဳိးေစ့ဘယ္ေလာက္ပဲ ျမွဳပ္ေနျမွဳပ္ေန ေအာင္ဆန္းဦးရဲ့ဒါနဟာ ႏွမ္းေစ့ေလာက္ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ေအာင္ဆန္းဦးဟာ ကိေလသာအေမွာင္ဖုံးၿပီး စစ္မိစၦာေတြနဲ႔ေပါင္းၿပီးေတာ႔ ပတၱျမားလိုေတာက္ပေနတဲ႔ ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုႏြံထဲျမွဳပ္ဖို႔ကိုစစ္မိစၦာေခြးေတြနဲ႔ေပါင္းၿပီးလုပ္ႀကံေနတာကို တို႔ျပည္သူ/သားေတြအားလုံးကရပ္ၾကည့္ေနေတာ႔မွာလား .... ? ရပ္ၾကည့္မေနၾကပါနဲ႔။ ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ ရဟန္းရွင္လူ ျပည္သူအားလုံးအဲဒီစစ္မိစၦာေခြးေတြရွိေနသ၍ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရွင္ ကိုယ္စားထားခဲ႔တဲ႔ဆင္းတုေတာ္ေတြကို ေခါင္းေတြျဖတ္၊ဗိုေတြေဖာက္ၿပီးေတာ႔ ထာပနာပစၥည္းေတြကို ထုခြဲေရာင္းခ်ၿပီးကိုယ္က်ဳိးအတြက္သုံးေနတဲ႔စစ္မိစၦာေခြးေတြကိုငရဲျပည္ပို႔ၾကရမယ္။ျမန္မာႏိုင္ငံသူ/သားေတြၾကည္ညိဳေလးစားခဲ႔ရတဲ႔ဗုဒၶဆင္းတုေတာ္ေတြကိုလည္းျဖတ္တယ္၊ ရဟန္းသံဃာေတြကိုလည္း သတ္ခဲ႔တယ္၊ေက်ာင္းသားေတြကိုလည္းသတ္တယ္၊
ျပည္သူအားလုံးကိုလည္းညွင္းပန္းႏွိပ္စက္ခဲ႔တယ္။ျမန္မာႏိုင္ငံကိုလည္းကမၻာ႔အလယ္မွာနိမ္႔က်ေအာင္လုပ္ခဲ႔တဲ႔ စစ္မိစၦာေခြးေတြကို အ၀ီစိငရဲမပို႔ႏိုင္ၾကဘူးဆိုရင္ေတာ႔ မိမိတို႔ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ စစ္မိစၦာေခြးေတြေၾကာင့္မိမိတို႔ၾကည္ညိဳေလးစားရတဲ႔ဗုဒၶဘာသာတရားေတာ္ေတြကိုေလးစားလိုက္နာရမွန္းမသိရတဲ႔ျမန္မာႏိုင္ငံႀကီးျဖစ္သြားလိမ္႔မယ္။ယခုပစၥဳပၸန္မွာလည္းစစ္မိစၦာေခြးေတြလက္ေအာက္ေရာက္ေနတဲ႔ စစ္အာဏာရူးေလးေတြဟာ ဘုရားကို ဘုရားမွန္းမသိ၊ တရားကို တရားမွန္းမသိ၊ သံဃာကိုသံဃာမွန္းမသိ၊ ေက်းဇူးရွင္ကိုေက်းဇူးရွင္မွန္းမသိတဲ႔ စစ္မိစၦာေခြးေတြကို တိုက္ပြဲ၀င္ၿပီး ငရဲျပည္ပို႔လိုက္ၾကပါလို႔ဆိုၿပီးေတာ႔ နိဂုံးခ်ဳပ္လိုက္ပါတယ္။
ေရႊ၀ါေရာင္ နႏၵာစရိယ
Rest of your post
Sunday, December 27, 2009
ကဗ်ာဆရာေအာင္ေ၀းမွ ေအာင္ဆန္းဦးသို ့အိပ္ဖြင့္ေပးစာ
ေအာင္ဆန္းဦးသို ့အိတ္ဖြင့္ေပးစာ
ေအာင္ေ၀း
ဒီဇင္ဘာ ၂၆၊ ၂၀၀၉
ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ သားဦး
ဦးေအာင္ဆန္းဦးခင္ဗ်ာ
က်ေနာ္ ကဗ်ာဆရာ ေအာင္ေ၀း
ရုိေသစြာ စာေရးလိုက္ပါတယ္။
++++++++
သားဦး အရူး တဲ့
ျမန္မာစကားမွာ ရွိပါသည္။
အစ္ကိုၾကီးေတာ့ အဖအရာ
ျမန္မာစကားမွာ လာပါသည္။
တို ့ဘုရား မယားဖက္ ခပ္ပါပါ တဲ့
ျမန္မာ့ဆိုရိုးစကားလည္း ရွိပါတယ္။
ရွစ္ေလးလုံး အေရးေတာ္ပုံတုန္းက
က်ေနာ္တို ့ေမွ်ာ္ခဲ့တာ
ႏွမ မဟုတ္ပါ
အစ္ကိုၾကီး ဦးေအာင္ဆန္းဦးကိုပါ။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ ့သားၾကီး ဦးေအာင္ဆန္းဦး
အေမရိကန္ မရိမ္းတပ္ေတြနဲ ့
ျမန္မာျပည္ကို ခ်ီတက္လာျပီ …
ဒီသတင္း …
ျပည္တြင္းမွာ တကယ္ျဖစ္ခဲ့တာပါ။
ဒါေပမဲ့
တကယ္ေရာက္လာတာက
အစ္ကို မဟုတ္
ႏွမ ေအာင္ဆန္းစုၾကည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ့့သမီး
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။
တကယ္ တိုက္ပြဲ၀င္တာက
ႏွမ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။
ကမာၻ ့ျငိမ္းခ်မ္းေရးႏိုဘယ္ဆုရွင္
ျမန္မာ့ ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ … တဲ့
ႏွမပုံရိပ္က အင္မတန္ၾကီးပါရဲ့။
အစ္ကိုၾကီး ဦးေအာင္ဆန္းဦးခင္ဗ်ာ …
အစ္ကိုၾကီးမွာ
ဘာပုံရိပ္မွ မရွိလည္း
က်ေနာ္တို႔က
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ့သားမို ့ ခ်စ္ေနဆဲပါ။
ဒါေပမဲ့
အခု အစ္ကိုၾကီးလုပ္ေနတာေတြက
အဖအရာ မေရာက္
ႏွမကို
(နအဖ အလိုက်)
ေခ်ာက္က်ေအာင္ လုပ္သလိုျဖစ္ေနပါျပီ။
ကန္ေတာ့ပါရဲ့
မယားစကား နားေယာင္
အစ္ကိုၾကီးအမွားတေထာင္ က်ဴးလြန္ေနျပီ။
ဘာ့ေၾကာင့္
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို တိုက္ခိုက္ေနရတာလဲ
အစ္ကိုၾကီး။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ
(အစ္ကိုၾကီးႏွမ)
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သက္သက္ မဟုတ္ဘူး။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို တိုက္ခိုက္တာဟာ
အဖိႏွိပ္ခံျမန္မာျပည္သူေတြကို တိုက္ခိုက္တာပဲ။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ
ျမန္မာျပည္ပဲ။
အစ္ကိုၾကီး
အစ္ကိုျကီးရဲ့ မူမမွန္တဲ့လုပ္ရပ္ေတြ
ရပ္တန္းကရပ္ပါ။
သားဦးအရူး
ေအာင္ဆန္းဦး … လို႔ေတာ့
က်ေနာ္ မေျပာရက္ပါဘူး။
အခ်ဳပ္ေႏွာင္ခံေနရတဲ့ ႏွမကိုမွ
ဆက္ျပီးေႏွာင့္ယွက္ေနမယ္ ဆိုရင္
အစ္ကိုၾကီးကို
(ခ်စ္လ်က္နဲ ့)
က်ေနာ္တို ့စစ္ေၾကညာရေတာ့မယ္။
ေအာင္ဆန္းဦး အလိုမရွိ
ေအာင္ဆန္းဦး အလိုမရွိ
ေအာင္ဆန္းဦး အလိုမရွိ
ညီငယ္
ေမာင္ေအာင္ေ၀း
ဒီဇင္ဘာ၂၅၊ ၂၀၀၉၊ မစ္ရွီဂန္
Rest of your post
Thursday, December 17, 2009
ကၽြန္ေတာ္ အျမဲေလးစားတဲ့စာေရးဆရာမ ဂ်ဴး (က်မေတာ္ေတာ္ညံ့ခဲ့ပါတယ္)
ႂကြေရာက္လာၾကတဲ့ ပါေမာကၡမ်ား၊ ဆရာ ဆရာမမ်ား၊ စာေပ၀ါသနာ႐ွင္မ်ား၊ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသား မ်ားကို အခုလို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ၿပီးေတာ့ ရင္းႏွီးစြာ စကားေျပာခြင့္ရတဲ့အတြက္ အထူးပဲ ေက်းဇူးတင္ ၀မ္းေျမာက္တယ္ဆိုတာ ပထမဦးစြာ ေျပာၾကားလိုပါတယ္။ (ၾသဘာသံမ်ား)
ဒီကေန႔ည က်မ ေဟာေျပာဖို႔ ေ႐ြးခ်ယ္ထားတဲ့ေခါင္းစဥ္က 'က်မ ေတာ္ေတာ္ညံ့ခဲ့ပါတယ္' ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေခါင္းစဥ္ကို ၾကားလိုက္ရတဲ့အခါမွာ ဒီစာေပေဟာေျပာပြဲကို တကူးတကန္႔ လာေရာက္နားေထာင္လိုတဲ့ ပရိသတ္အေနနဲ႔ အံ့ၾသခ်င္ အံ့ၾသမိမယ္။ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ရီမိခ်င္ ရီမိလိမ့္မယ္။ ဒီစာေပေဟာေျပာပြဲကို လာၿပီးေတာ့ နားေထာင္တာဟာ နင္တို႔ေတြ၊ ခင္ဗ်ားတို႔ေတြဆီက ေတာ္တာေတြမ်ား ၾကားရမလား၊ အဲဒီေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကေလးနဲ႔ လာၿပီးနားေထာင္တာ၊ ညံ့တာေတြေတာ့ ငါတို႔ မၾကားခ်င္ဘူး၊ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ရီမိခ်င္ ရီမိလိမ့္မယ္။ က်မကလဲ က်မ သိတ္ေတာ္တဲ့အေၾကာင္းကို ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ က်မဟာ ဘ၀မွာ တခါမွ မေတာ္ခဲ့ဘူးေသးပါဘူး။ (ေအာ္ဟစ္သံမ်ား)
ဒီေတာ့ က်မ ျပန္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ညံ့ေနတာပဲေတြ႔ေတာ့ က်မရဲ႔ ပရိသတ္ေ႐ွ႔မွာ က်မညံ့တဲ့အေၾကာင္းကိုပဲ ၀န္ခံတာဟာ ႐ိုးသားမႈ အ႐ွိဆံုး ျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ က်မ ေတြးပါတယ္။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ အခုလို စင္ျမင့္ေပၚ တက္လာၿပီး ေတာ့ က်မညံ့တဲ့ အေၾကာင္းေတြ ေျပာရတာ က်မ အမ်ားႀကီး ၀မ္းလဲနည္းမိပါတယ္။ (လက္ခုပ္သံမ်ား) ဒါေပမယ့္ မတတ္ႏိုင္ပါဘူး၊ က်မ ည့ံတဲ့အ ေၾကာင္းကေတာ့ ေျပာရမွာပဲ။
က်မကေတာ့ ည့ံတဲ့အေၾကာင္းတခုပဲ ေျပာစရာ ႐ွိလို႔ပါ။ ဒီေတာ့ အဲဒီလို စိတ္ပ်က္ေနတဲ့သူ၊ ေဒါသထြက္ ေနတဲ့ သူေတြအတြက္ က်မ အၾကံေကာင္းေလးတခုေတာ့ ေပးႏိုင္ပါတယ္။ ေတာ္တာေတြကို ျမင္ခ်င္ ၾကားခ်င္ရင္ေတာ့ စာေပေဟာေျပာပြဲကို လာစရာမလိုပါဘူး။ ေတာ္တာေတြကို ျမင္ခ်င္ၾကားခ်င္ ဂုဏ္ယူခ်င္တယ္ ဆိုရင္ ျမန္မာ့႐ုပ္ျမင္သံၾကားကို ၾကည့္ၾကပါ။ (ေအာ္ဟစ္ လက္ခုပ္သံမ်ား) အခုအခ်ိန္က စၿပီးေတာ့ 'ဂ်ဴး' ရဲ႔ ညံ့ဖ်င္းမႈေတြကို ၀န္ခံပါေတာ့မယ္႐ွင္။
က်မဟာ အမ်ားသိၾကတဲ့အတိုင္း ဆရာ၀န္ စာေရးဆရာ ျဖစ္ပါတယ္။ (ေအာ္ဟစ္သံမ်ား) ႂကြားတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲ့ဒီေတာ့ ဆရာ၀န္အလုပ္လဲ တၿပိဳင္နက္လုပ္တယ္။ စာေရးတဲ့အလုပ္ လဲ တၿပိဳင္နက္လုပ္တယ္ ဆိုေတာ့ ဘယ္အလုပ္မွာမ်ား က်မ ညံ့ပါသလဲလို႔ ေမးခဲ့ရင္ က်မ ေျဖခ်င္လို႔ပါ။ က်မဟာ အလုပ္ႏွစ္မ်ိဳးစလံုးမွာ ညံ့ဖ်င္းပါတယ္။ အဲ့ဒီေတာ့ က်မ ညံ့ခဲ့တဲ့အေၾကာင္းေတြကို ေျပာျပပါမယ္။ က်မဟာ ငယ္ငယ္ကေလးကတည္းက ညံ့ပါတယ္။ က်မ ငယ္ငယ္တုန္းက ျမန္မာႏိုင္ငံအေၾကာင္း ပထ၀ီ၀င္ဘာသာမွာ သင္ရေသာ္လဲ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႔ စီးပြါးေရးအျမင္ ဘာမွ မ႐ွိခဲ့ပါဘူး။ (လက္ခုပ္သံမ်ား) က်မ တတိယတန္းအ႐ြယ္ ေလာက္မွာ ျမန္မာ့ ပထ၀ီ၀င္ဘာာသာကို သင္ရပါတယ္။ အဲ့ဒီမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႔ သံယံဇာတေတြအေၾကာင္း စာသင္ရပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ သယံဇာတ အလြန္ေပါမ်ားႂကြယ္၀တဲ့ ႏိုင္ငံျဖစ္ပါတယ္။ ဆန္စပါးေတြ ထြက္တယ္။ ကၽြန္းသစ္ေတြ ထြက္တယ္။ ေရနံေတြလဲ ထြက္ပါတယ္။ ေရနံထြက္တာလဲ က်မ မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႔ ပါပဲ။ က်မက ေရနံေခ်ာင္းသူ ျဖစ္ပါတယ္။
ေရနံေခ်ာင္းသူဆိုေတာ့ က်မတို႔ ေရနံေျမကေန ျဖတ္သြားတဲ့အခါမွာ ေရနံတူးစင္ႀကီးနဲ႔ ေရနံတူးေနတာ ေတြ၊ တူးၿပီးသား ေရနံတြင္းေတြကေန ပိုက္လံုးေတြနဲ႔ ေမာင္းတံေတြနဲ႔ စုပ္ယူၿပီးေတာ့ ေရနံေလွာင္ကန္ထဲ ထည့္ေနတာေတြ က်မ မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြပါပဲ။ အဲ့ဒီ ေရနံေလွာင္ကန္ေတြထဲက မ်ားျပားလွတဲ့ ေရနံေတြ ဘယ္ေရာက္သြားလဲဆိုတာေတာ့ က်မက မျမင္ရဘူးေပါ့။ (လက္ခုပ္သံမ်ား) က်မ ျမင္ရတာက ေရနံေလွာင္ကန္ပဲ ျမင္ရတာကိုး။ အဲ့ဒီေတာ့ အဲ့ဒါ ေရနံနဲ႔ ပါတ္သက္တဲ့ အပိုင္းပါ။ ေနာက္ထပ္ သံယံဇာတေတြ အမ်ားႀကီး ထြက္တယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ဥပမာ တြင္းထြက္ပစၥည္းေတြ၊ ေက်ာက္မီးေသြးလဲ ထြက္ပါတယ္။ ပတၱျမား၊ နီလာ၊ ေ႐ႊ၊ ေ႐ႊေၾကာႀကီးေတြလဲ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အမ်ားႀကီး ႐ွိပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဒီ ေ႐ႊ၊ ေငြ၊ ေက်ာက္သံပတၱျမားေတြ အျပင္ ေက်ာက္မီးေသြး၊ ခဲမျဖဴတို႔၊ အၿဖိဳက္နက္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ မထြက္တဲ့ တြင္းထြက္ဆိုတာ မ႐ွိသေလာက္ အမ်ားႀကီး ထြက္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ျမန္မာ့ပိုင္နက္ ပင္လယ္ေရျပင္ဆိုတာ အမ်ားႀကီး ႐ွိပါတယ္။ ပင္လယ္ျပင္ကထြက္တဲ့ ငါးပုစြန္ေတြဟာ ျမန္မာျပည္သူလူထု စားသံုးလို႔ေတာင္ မကုန္တဲ့အတြက္ စည္သြတ္ဗူး ေတြနဲ႔ ဒါမွမဟုတ္ ေရခဲ႐ိုက္ၿပီးေတာ့ ႏိုင္ငံျခားကိုေတာင္ တင္ပို႔ေရာင္းခ်လို႔ ရပါတယ္တဲ့။ ဒီေတာ့ တတိယတန္း ေက်ာင္းသူ က်မဟာ က်မႏိုင္ငံကို က်မ ေတာ္ေတာ္ ဂုဏ္ယူခဲ့ပါတယ္။ (လက္ခုပ္သံမ်ား) သယံဇာတေတြ သိပ္မ်ားတာပဲေပါ့။ ဒါေပမယ့္ တေန႔က်ေတာ့ က်မက ေက်ာင္းစာအျပင္ တျခားျပင္ပမဂၢဇင္းတခုကို သြားဖတ္မိပါတယ္။ သြားဖတ္ေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်မ စာေတာ့ ဟုတ္တိပတ္တိ မဖတ္ဖူးေသးပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေဆာင္းပါးတို႔ ပံုျပင္တို႔ဆိုရင္ တေၾကာင္းစ ႏွစ္ေၾကာင္းစ ဖတ္တတ္ေနပါၿပီ။ အဲ့ဒီမွာ ကံဆိုးစြာနဲ႔ စာေၾကာင္းေလးတေၾကာင္း သြားေတြ႔ပါတယ္။ အဲ့ဒီ စာေၾကာင္းေလးကို က်မ အခုထိ မေမ့ႏိုင္ေသးပါဘူး။'ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ကမၻာ့အဆင္းရဲဆံုး ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ တတိယေျမာက္ လိုက္ပါသည္တဲ့'။ (ေအာ္ဟစ္သံမ်ား၊ လက္ခုပ္သံမ်ား)
အဲ့ဒီေတာ့ က်မက ပထ၀ီ သင္ခါစ တတိယတန္းေက်ာင္းသူ အျမင္နဲ႔ဆိုေတာ့ က်မ ဒီလိုပဲ ျမင္တာေပါ့။ တကယ္တမ္းေတာ့ ႏိုင္ငံတခု တိုးတက္ႀကီးပြါးဖို႔ သယံဇာတ ထြက္႐ံုနဲ႔တင္ မလံုေလာက္ပါဘူး။ (လက္ခုပ္သံမ်ား) ဒါ က်မရဲ႔ အေျပာမဟုတ္ ပါဘူး။ ကမၻာ့စီးပြါးေရး ပညာ႐ွင္ေတြေျပာတဲ့ အေျပာပါ။ သူတို႔က ဘယ္လိုေျပာသလဲဆိုေတာ့ ႏိုင္ငံတခု တိုးတက္ႀကီးပြါးဖို႔ အခ်က္ႀကီး (၄)ခ်က္ လိုပါတယ္တဲ့။ သယံဇာတ၊ သဘာ၀သယံဇာတ (Natural Resource) လို႔ေခၚတဲ့ သဘာ၀သယံဇာတေတြ ေပါမ်ားဖို႔တဲ့။ နံပါတ္ (၂)ကေတာ့ အစဥ္အဆက္က ႀကီးပြါးခဲ့တဲ့၊ အစဥ္အဆက္က ႐ွိခဲ့တဲ့ အရင္းအႏွီး၊ နံပါတ္ (၃) က Technology လို႔ေခၚတဲ့ နည္းပညာအသစ္အဆန္းေတြ၊ နံပါတ္ (၄) ကေတာ့ အဲ့ဒီနည္းပညာကို ကၽြမ္းက်င္သူေတြ၊ အဲဒီ ေလးမ်ိဳးလံုး ႐ွိတဲ့ ႏိုင္ငံဟာ (သို႔မဟုတ္) ေလးမ်ိဳးမွာ သံုးမ်ိဳးေလာက္ ႐ွိတဲ့ႏိုင္ငံဟာ အဲ့ဒီ ႏိုင္ငံဟာ ခ်မ္းသာပါတယ္တဲ့။
အဲ့ဒီေတာ့ က်မတို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံက (၁) သယံဇာတေတြေတာ့ ေပါမ်ားႂကြယ္၀ပါတယ္။ ေနာက္ နံပါတ္ (၂) (၃) (၄) ႐ွိ မ႐ွိေတာ့ က်မ မသိပါဘူး။ (လက္ခုပ္သံမ်ား) အဲ့ဒီေတာ့ က်မ ညံ့တဲ့အေၾကာင္းက အဲ့ဒီက စ ပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ က်မ ညံ့တဲ့အေၾကာင္းကို ေျပာရရင္ေတာ့ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႔ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ က်မ ညံ့တာပါ။ ႏိုင္ငံေရးအျမင္ ဘာမွ မ႐ွိခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသူတေယာက္အေၾကာင္း က်မ ျပန္ေျပာပါမယ္။ စတုတၳတန္း (ဒါမွမဟုတ္) ပဥၥမတန္း အ႐ြယ္ ေလာက္ ကေလးဘ၀မွာ က်မတို႔ ႏိုင္ငံမွာ အေရးအခင္းတခု ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒီ အေရးအခင္းမွာ ၿမိဳ႔ႀကီးေတြ၊ ရန္ကုန္၊ မႏၱေလးေတြကေန ၿပီးေတာ့ စတင္ ျဖစ္ပြါးခဲ့ၿပီးေတာ့ က်မတို႔ဆီကို တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ပ်ံ႔ႏွ႔ံလာခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒီ အေရးအခင္းကေတာ့ တ႐ုတ္-ဗမာ အေရးအခင္းပါ။ တ႐ုတ္ေတြနဲ႔ ဗမာေတြ ခ်ကုန္ၿပီးလို႔ (ရီသံမ်ား) က်မတို႔ ၾကားရပါတယ္။
က်မတို႔ ေရနံေခ်ာင္းမွာ တ႐ုတ္လူမ်ိဳးေတြ အမ်ားႀကီး ႐ွိပါတယ္။ က်မတို႔ ေရနံေခ်ာင္းက တ႐ုတ္လူမ်ိဳးေတြနဲ႔ ဗမာလူမ်ိဳးေတြေတာ့ မခ်ၾကပါဘူး။ က်မတို႔ အခ်င္းခ်င္းေတာ့ ခင္ခင္မင္မင္ပါပဲ။ က်မတို႔ ေက်ာင္းမွာ အတန္းထဲမွာ က်မတို႔နဲ႔ စာၿပိဳင္ဖက္ တ႐ုတ္မေလး ၃ - ၄ ေယာက္ ႐ွိပါတယ္။ သူတို႔နဲ႔ က်မတို႔လဲ စာေမးေဖာ္ ေမးဖက္ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ခင္ခင္မင္မင္ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေတာ့ တရုတ္-ဗမာ အေရးအခင္း ျဖစ္ေနၿပီလို႔ သိရပါတယ္။ ဒီေတာ့ က်မတို႔လဲ လက္ခံလိုက္႐ံုပဲေပါ့။ တ႐ုတ္ေတြနဲ႔ ဗမာေတြ ခ်ကုန္ၿပီ၊ ဒီေလာက္ပဲ သေဘာထားလိုက္ပါတယ္။ တရက္ေတာ့ က်မတို႔ ေက်ာင္းတက္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ဆရာမက က်မတို႔ကို ေျပာပါတယ္။ တို႔တေတြ မနက္ဖန္ ေရာက္လို႔႐ွိရင္ ဒီၿမိဳ႔ရဲ႔ လမ္းေတြေပၚမွာ ေက်ာင္းသားေတြ အားလံုးတန္းစီ လမ္းတေလွ်ာက္ ခ်ီတက္ရမယ္တဲ့ (လက္ခုပ္သံမ်ား) အဲဒီေတာ့ က်မက ေက်ာင္းစာသင္တဲ့အခ်ိန္မွာ အျပင္ထြက္ ရမယ္ဆိုေတာ့ သိပ္ေပ်ာ္သြားပါတယ္။ (ရီသံမ်ား) အဲ့ဒါနဲ႔ပဲ က်မတို႔ တက္တက္ႂကြႂကြနဲ႔ပဲ လိုက္ဖို႔ စီစဥ္ပါတယ္။ ဆရာမက ေျပာတယ္။ နင္တို႔အားလံုး စည္းကမ္း႐ွိ႐ွိ ေသေသ၀ပ္၀ပ္ ခ်ီတက္ရမယ္ေနာ္တဲ့။ ႏွစ္ေယာက္တတြဲ တြဲလို႔ရတယ္။ နင္တို႔ ႀကိဳက္တဲ့လူနဲ႔ နင္တို႔ တြဲၾကပါတဲ့။ အဲ့ဒါနဲ႔ က်မကလဲ က်မရဲ႔ လက္တြဲေဖာ္အျဖစ္ တ႐ုတ္မေလးကို ေ႐ြးလိုက္ပါတယ္။ က်မနဲ႔ က်မသူငယ္ခ်င္း တ႐ုတ္မေလးဟာ တ႐ုတ္ဗမာအေရးအခင္း မွန္ကန္ေၾကာင္း ေထာက္ခံဖို႔ ၿမိဳ႔ထဲမွာ ခ်ီတက္လမ္းေလွ်ာက္ခဲ့ပါတယ္။ (ရီသံမ်ား လက္ခုပ္သံမ်ား) အဲ့ဒီေတာ့ က်မတို႔က ၂ ေယာက္တတြဲ လမ္းေလွ်ာက္ လမ္းေတြေပၚမွာ ခ်ီတက္ၾကတယ္။ ႐ိုး႐ိုးတန္းတန္း ခ်ီတက္ၾကတာ မဟုတ္ဘူး။ ေ႐ွ႔က တေယာက္က စာ႐ြက္ေတြနဲ႔ တိုင္ေပးတယ္။ က်မတို႔က ေနာက္ကေနၿပီး လိုက္ေအာ္ရတယ္။ လိုက္ေအာ္ေတာ့လဲ တို႔အေရး၊ တို႔အေရး ေပါ့။ ေ႐ွ႔က ဘာေအာသလဲေတာ့ က်မတို႔ ေကာင္းေကာင္း မၾကားရဘူး။ (ရီသံမ်ား) အဲ့ဒီလိုနဲ႔ ေ႐ွ႔ကတေယာက္က တိုင္ေပးလိုက္၊ ဘာမွမသိပဲ ေနာက္က တို႔အေရး ေအာ္လိုက္၊ ေအာ္ရင္းနဲ႔ပဲ လမ္းတကာကို ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒီမွာ က်မတို႔ ေက်ာင္းသားေတြကို လမ္းေလွ်ာက္ရတာ၊ ေအာ္ရတာ ေမာရင္ ေရေသာက္ရေအာင္၊ အေအးေသာက္ရေအာင္ ဆိုၿပီးေတာ့ အိမ္ေတြကေနၿပီး အိမ္ေ႐ွ႔မွာ စာပြဲေလးေတြ ခင္းၿပီးေတာ့ က်မတို႔ကို အစားအစာေတြ ေကၽြးေမြးပါတယ္။ က်မတို႔လဲ အလကားရတာမွန္သမွ် အကုန္စားပါတယ္။ (ရီသံမ်ား) အက်င့္က ပါေနတာကိုး (ရီသံမ်ား)
ဗမာက ေကၽြးေကၽြး၊ တ႐ုတ္က ေကၽြးေကၽြး အကုန္စားပါတယ္။ (ရီသံမ်ား) ဒီလိုနဲ႔ပဲ နည္းနည္း ေနျမင့္လာတဲ့အခါမွာ က်မတို႔ ေက်ာင္းကို ျပန္ရပါတယ္။ ေက်ာင္းေ႐ွ႔မွာ အင္မတန္ က်ယ္၀န္းတဲ့ ေျမတလင္းျပင္ႀကီး ႐ွိပါတယ္။ အဲ့ဒီမွာ အားလံုးစု႐ံုးၿပီးေတာ့ အတန္းလိုက္ အတန္းလိုက္ ကိုယ့္လူစုနဲ႔ကိုယ္ စု႐ံုးၾကပါတယ္။
အဲဒီမွာ က်မတို႔ ဆရာမက ဘာေျပာလဲဆိုေတာ့၊ ေအာ္... က်မ ေမ့ေနလို႔၊ က်မတို႔ လမ္းေလွ်ာက္တဲ့ အခါမွာ ဒီအတိုင္း လက္လြတ္ေလွ်ာက္ရတာ မဟုတ္ဘူး။ 'ေခါင္း' ႀကီးေတြကို ႀကိဳးနဲ႔ ဆြဲၿပီးေတာ့ ဒီ ေခါင္းႀကီးေတြကေတာ့ က်မတို႔ ေက်ာင္းသားေလးေတြ ဆြဲႏိုင္ေအာင္ပါ။ စကၠဴေတြနဲ႔လဲ ေခါင္းပံုစံ ျဖစ္ေအာင္ ေရးထားပါတယ္။ အဲ့ဒီထဲမွာလဲ က်မတို႔ မ်က္စိေ႐ွ႔မွာ စကၠဴစုတ္ေတြ ထည့္ထားတာ ျမင္ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီ စကၠဴစုတ္ေတြကို က်မတို႔က စကၠဴစုတ္ေတြလို႔ မမွတ္ရဘူးတဲ့။ အဲဒီအထဲမွာ အေလာင္းေတြ ပါတယ္လို႔ မွတ္ရမယ္တဲ့။ အဲ့ဒီမွာမွ က်မ ပထမဦးဆံုး နံမည္တခုကို ၾကားဖူးပါတယ္။ အဲ့ဒီနာမည္ကေတာ့ ေမာ္စီတုန္းတဲ့။ ေမာ္စီတုန္းဆိုတဲ့နာမည္ကို အဲဒီအခိ်န္မွာမွ ပထမဦးဆံုး ၾကားဖူးတာပါ။ ေမာ္စီတုန္း က်ဆံုးပါေစ ေပါ့။ အဲ့ဒီလို ဆိုတယ္လို႔ က်မ ထင္ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ေက်ာင္းေ႐ွ႔ကို ျပန္ေရာက္ေတာ့ က်မတို႔ ဆရာမက အဲဒီ ေခါင္းႀကီးကို မီး႐ိႈ႔ရမယ္လို႔ ေျပာတယ္။ ဒီေတာ့ က်မက သူမ်ားေအာ္ရင္သာ ေနာက္ကေန တို႔အေရး လိုက္ေအာ္ရဲတာ။ က်မကေတာ့ မီး႐ိႈ႔ဖိုေတာ့ ေၾကာက္ပါတယ္။ ေၾကာက္ေတာ့ က်မက ေနာက္ဆုတ္တယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ဆရာမက က်မကို ေ႐ွ႔ထြက္ခိုင္းတယ္။ က်မက အတန္းရဲ႔ ေမာ္နီတာ ျဖစ္ပါတယ္။ (ရီသံမ်ား)
"တင္တင္၀င္း နင္ေ႐ွ႔ထြက္ နင္မီး႐ိႈ႔ ရမယ္" လို႔ ေျပာတယ္။ အဲ့ဒီေတာ့ က်မက မ႐ိႈ႔ရဲဘူးဆိုၿပီး ေနာက္ကို ကပ္တယ္။ အဲဒီေတာ့ က်မတို႔ ႏွစ္ေယာက္ရဲ႔ အျဖစ္အပ်က္ကို မၾကည့္ရက္တဲ့ နည္းနည္းအသက္ႀကီးတဲ့ ေက်ာင္းသူတေယာက္က က်မတို႔ႏွစ္ေယာက္ ကိုယ္စား ေျဖ႐ွင္းေပးလိုက္ပါတယ္။ သူပဲ ဆက္ၿပီးေတာ့ မီး႐ိႈ႔တယ္။ (ရီသံမ်ား) က်မဟာ ဒီလို ႏိုင္ငံေရးမ႐ွိေအာင္ ည့ံတယ္ဆိုတာ က်မ ၀န္ခံပါတယ္။ ဒါ က်မရဲ႔ စီးပြါးေရး ညံ့ဖ်င္မႈ၊ ႏိုင္ငံေရး ညံ့ဖ်င္းမႈပါ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီလိုသာ ညံ့တယ္။ က်မက ဘာျဖစ္ခ်င္သလဲဆိုေတာ့ က်မဘ၀မွာ အျဖစ္ခ်င္ဆံုး ဆႏၵတခုက စာေရးဆရာ ဘ၀တခုပါပဲ။ စတုတၳတန္းအ႐ြယ္ ကတည္းက က်မဟာ စာေရးဆရာတေယာက္ ျဖစ္ခ်င္ခဲ့ပါတယ္။ စာေရးဆရာျဖစ္ဖို႔ က်မကို တြန္းအားေပးတဲ့ အခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီး ႐ွိပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ က်မ ဖတ္ခဲ့တဲ့ စာအုပ္ေတြပါပဲ။ က်မဟာ ေက်ာင္းစာက လြဲၿပီးေတာ့ အျပင္ဘက္စာေပေတြကို မဂၢဇင္းေတြကို အမ်ား ဖတ္ခဲ့ ပါတယ္။ ေက်ာင္းစာထက္ ပိုၿပီးေတာ့ ဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒီေတာ့ က်မ မွတ္မိသေလာက္ေပါ့၊ က်မ ဖတ္ခဲ့တဲ့ စာအုပ္ေတြဟာ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ စာေရးဆရာႀကီး တကၠသိုလ္ဘုန္းႏိုင္၊ စာေရးဆရာႀကီး ဓူ၀ံ၊ ဆရာမႀကီး ေဒၚခင္ႏွင္းယု၊ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္မမေလး၊ သူတို႔ စာအုပ္ေတြကို က်မ ဖတ္ပါတယ္။ အဲ့ဒီမွာ က်မဘ၀မွာ ပထမဦးဆံုး ဖတ္ဖူးတဲ့ စာအုပ္တအုပ္ကို အခုထိ မွတ္မိပါတယ္။ ဒါဟာ က်မအတြက္ ပထမဦးဆံုး ၀တၳဳပါ။ အဲ့ဒါကေတာ့ စာေရးဆရာႀကီးဓူ၀ံရဲ႔ 'မာလာ' လို႔ အမည္ရတဲ့ ၀တၳဳ ျဖစ္ပါတယ္။ 'မာလာ' ဟာ လက္သံုးလံုးေလာက္ ထူတဲ့ စာအုပ္ႀကီးတအုပ္ပါ။ သူ႔ အဲ့ဒီစာအုပ္ကို က်မရဲ႔ က်မကိုယ္ပိုင္အျမင္နဲ႔ ဖတ္ခဲ့တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲ့ဒီအခ်ိန္တုန္းက က်မက ကာတြန္းေတြပဲ ဖတ္ပါတယ္။ ကာတြန္းေတာင္မွ ထူရင္ မဖတ္ပါဘူး။ ခပ္ပါးပါးပဲ ဖတ္ပါတယ္။ တရက္က်ေတာ့ က်မ စတုတၳတန္း စာေမးပြဲအၿပီး ေက်ာင္းအားတဲ့ အခ်ိန္မွာ က်မ ေမေမက စာအုပ္တအုပ္ ယူလာေပးပါတယ္။
"သမီး ဒီ၀တၳဳကို ဖတ္စမ္း" လို႔ က်မကို ေျပာပါတယ္။ အဲ့ဒီ၀တၳဳက 'မာလာ' ၀တၳဳပါ။ က်မက စာအုပ္ႀကီးကို ၾကည့္ၿပီးေတာ့ လန္႔သြားတယ္။ "အား စာအုပ္ႀကီးက အထူႀကီးပါလားေမေမ" လို႔ ေျပာေတာ့ "ေအး ထူေတာ့ ထူတယ္၊ ဒါေပမယ့္ သမီး စိတ္၀င္စားမွာပါ" တဲ့။ သမီးတို႔ ေမာင္ႏွမေတြဟာ စကားေျပာရင္ အင္မတန္ ႐ိုင္းတယ္တဲ့။ ကိုကိုရယ္၊ ညီမေလးရယ္ ဘယ္ေတာ့မွ စကားမေျပာဘူး၊ ေမာင္ႏွမအခ်င္းခ်င္း အႀကီးနဲ႔အငယ္ကို နင္, ငါ သံုးတယ္တဲ့။ အဲ့ဒါ မေကာင္းဘူးတဲ့၊ ဒီေတာ့ သမီး ဒီစာအုပ္ကို ဖတ္တဲ့အခါမွာ ဖတ္ၿပီးသြားရင္ သမီး ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႔လာလိမ့္မယ္။ ဒီစာအုပ္ထဲမွာ လူေတြဟာ စကားေျပာရင္ သိပ္ယဥ္ေက်းတာပဲတဲ့။ ဖတ္ၾကည့္ပါတဲ့။ အဲ့ဒီေတာ့ က်မကလဲ ေမေမက ဖတ္ခိုင္းတယ္ဆိုရင္ ငါဖတ္ဖို႔ သင့္တာေပါ့။ ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ ေတြးၿပီးေတာ့ ေမ့ေမ့ေ႐ွ႔မွာပဲ အဲ့ဒီစာအုပ္ကို က်မ ဖြင့္ဖတ္ လိုက္ပါတယ္။ စ ဖြင့္ဖြင့္ခ်င္းပဲ အဲ့ဒီစာအုပ္ကို က်မ စိတ္၀င္စားသြားတယ္။ သူက အခန္း(၁) အဖြင့္မွာ အက်ဥ္းေထာင္တခုရဲ႔ ျမင္ကြင္းနဲ႔ စထားပါတယ္။ အဲ့ဒီ အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာ၊ အခ်ဳပ္ခန္းထဲမွာ၊ သံတိုင္ေတြေနာက္မွာ အက်ဥ္းသား ၁၀ ေယာက္ အက်ဥ္းက် ေနပါတယ္။ သူတို႔ကေတာ့ တိုင္းျပည္ကို ေတာ္လွန္ပုန္ကန္လို႔ ခ်ဳပ္ထားတဲ့ အက်ဥ္းသား ေတြပါ။ တေယာက္က ေခါင္းေဆာင္၊ အဲ့ဒီေခါင္းေဆာင္နာမည္က ဗိုလ္နႏၵလို႔ ေခၚပါတယ္။ သူ႔ရဲ႔ ေနာက္ပါက ၉ ေယာက္ ႐ွိပါတယ္။ သူတို႔ ၁၀ ေယာက္ကို ဒီကေန႔ ညေန ေနကြယ္လို႔ ႐ွိရင္ လည္ပင္းကို ႀကိဳးကြင္းစြပ္ၿပီး၊ မေသမခ်င္း ႀကိဳးေပးသတ္ခံရဖို႔ ဘုရင္က အမိန္႔ ခ်ၿပီးသားပါ။ ဒီေတာ့ သူတို႔ အားလံုးဟာ ဒီကေန႔ ညေနမွာ ေသမယ္ဆိုတာ ေသခ်ာေနေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ေၾကာက္႐ြ႔ံတုန္လႈပ္ေနပါတယ္။ တပည့္ေတြဟာ ငိုတဲ့သူက ငိုေနၾကတယ္။ နံရံကို လက္သီးနဲ႔ထိုးၿပီး ေအာ္တဲ့သူက ေအာ္ေနၾကတယ္။ ေနာက္ ေဒါသတႀကီး စကားေျပာတဲ့သူက ေျပာေနၾကတယ္။ အဲ့ဒါေတြကို ၾကည့္ၿပီးေတာ့ သူတို႔ရဲ႔ေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္နႏၵက ေတာ္ေတာ္စိတ္မေကာင္း ျဖစ္တယ္။ "သူတို႔ခမ်ာ ငါ့ရဲ႔ ေခါင္းေဆာင္မႈကို လိုက္ခဲ့တဲ့အတြက္ သူတို႔ဟာ ႀကိဳးေပးၿပီး အသတ္ခံရေတာ့မွာပါလား၊ သူတို႔ေတြ အေသေျဖာင့္ေအာင္၊ ေသျခင္းတရားကို တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ရင္ဆိုင္ႏိုင္ ေအာင္ ငါ ကဗ်ာလကၤာတပုဒ္ ႐ြတ္ျပမွ ျဖစ္မယ္" လို႔ သူ႔ဖာသာသူ ေတြးၿပီးေတာ့ သူ ကဗ်ာလကၤာတပုဒ္ ႐ြတ္ျပပါတယ္။ အဲ့ဒီကဗ်ာကေတာ့ အနႏၵသူရိယ အမတ္ႀကီး ေရးစပ္ခဲ့တဲ့ အမ်က္ေျဖ အလကၤာလို႔ အမည္ရတဲ့ ကဗ်ာေလးတပုဒ္ပါ။ "သူတည္းတေယာက္၊ ေကာင္းဖိ္ု႔ေရာက္မူ၊ သူတေယာက္မွာ၊ ပ်က္လင့္ကာသာ၊ ဓမၼတာတည္း" အဲ့ဒီကဗ်ာပါ။ သူက အဲ့ဒီကဗ်ာကို ႐ြတ္တဲ့အခါမွာ စာေရးဆရာက ဘယ္လိုဖြဲ႔ထားသလဲဆိုေတာ့ ဗိုလ္နႏၵသည္ သူ၏ ေအာင္ျမင္လွေသာ အသံ၀ါႀကီးနဲ႔ထိုကဗ်ာကို ႐ြတ္ဆို၏တဲ့။ အဲ့ဒီမွာ က်မက နည္းနည္း ကေလး နားမလည္ဘူး ျဖစ္သြားတယ္။ ဗိုလ္နႏၵကို က်မသိတာက သူပုန္ဗိုလ္လို႔ က်မသိပါတယ္။ သူပုန္ဗိုလ္ တေယာက္ကို ဘာျဖစ္လို႔ အဲ့ဒီလို ဖြဲ႔သလဲ ေအာင္ျမင္လွေသာ အသံ၀ါႀကီးဆိုတာ သူပုန္ဗိုလ္ကို ဖြဲ႔ရမယ့္ စကားမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါဟာ သူရဲေကာင္းေတြ ဟီး႐ိုးေတြကိုသာ သံုးရမယ့္ စကားပါ။ ဒီေတာ့ က်မအျမင္မွာ သူပုန္ဗိုလ္ဆိုတာ လူဆိုးပဲ၊ လူဆိုးတေယာက္ကို ေအာင္ျမင္လွေသာ အသံ၀ါႀကီးနဲ႔လို႔ ဖြဲ႔တာဟာ နည္းလမ္း မက်ဘူးလို႔ က်မရဲ႔ စတုတၳတန္း အျမင္နဲ႔ ေတြးပါတယ္။ အဲ့ဒါနဲ႔ ေမေမ့ကို ေမးမိတယ္။ ေမေမလို႔ ဗိုလ္နႏၵဟာ ဘာလဲလို႔၊ အဲ့ဒီလို ေမးေတာ့ ေမေမက ဇာတ္လိုက္တဲ့၊ (ရီသံမ်ား) က်မပိုၿပီးေတာ့ နားမလည္ဘူး ျဖစ္သြားတယ္။ (ရီသံမ်ား) သူပုန္ဗိုလ္လို႔လဲ ေျပာေသးတယ္၊ ဇာတ္လိုက္လို႔လဲ ေျပာေသးတယ္၊ က်မ အဲ့ဒီမွာ အဲ့ဒီႏွစ္ခုကို ယွဥ္ၿပီး နားမလည္ဘူးေပါ့။ က်မ အျပင္မွာ သူခိုးေတြ၊ ဓါးျပေတြ၊ သူပုန္ေတြ၊ ခါးပိုက္ႏိႈက္ေတြ၊ အဲ့ဒါေတြ အကုန္လံုးက လူဆိုးေတြ စာရင္းထဲမွာ ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဒီလူဆိုးတေယာက္က ဘာျဖစ္လို႔ ဇာတ္လိုက္ျဖစ္သလဲ က်မက ေမေမ့ကို ျပန္ေမးတယ္။ ေမေမလို႔ ေမေမ့ဥစၥာက ျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလား၊ သူပုန္က ဘယ္လိုလုပ္ၿပီးေတာ့ ဇာတ္လိုက္ ျဖစ္မလဲ၊ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး ထင္တယ္လို႔ က်မကေျပာေတာ့ ေမေမက ျဖစ္ႏိုင္တာေပ့ါ သမီးရယ္တဲ့၊ တခါတခါက်ေတာ့ တိုင္းျပည္ကို အုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္တဲ့ ႐ွင္ဘုရင္က ဆိုးေနရင္၊ ယုတ္မာေနရင္၊ ေကာက္က်စ္ေနရင္ သူပုန္ဆိုတာလဲ ဇာတ္လိုက္ ျဖစ္တတ္ပါတယ္တဲ့။ (ရီသံမ်ား၊ လက္ခုပ္သံမ်ား)
အဲ့ဒီေတာ့မွ က်မ ေရးေရးေလး သေဘာေပါက္သြားပါတယ္။ က်မ ဒီ၀တၳဳကို ေတာ္ေတာ္ စိတ္၀င္စားသြားၿပီ၊ ဒါေပမယ့္ ထပ္ၿပီးေတာ့ ေမးေသးတယ္၊ ဟုတ္ပါၿပီလို႔ အဲ့ဒါဆိုလို႔႐ွိရင္ ဒီသူပုန္ဗိုလ္က ဇာတ္လိုက္ျဖစ္ေနရတာ သူက ဘာျဖစ္လို႔ သူပုန္ဘ၀ကို ဘာျဖစ္လို႔ ေရာက္သလဲ ေမေမလို႔ က်မက ျပန္ေမးတယ္။ ျပန္ေမးေတာ့ ေမေမကလည္း သူ႔သမီးကို စာဖတ္ေစခ်င္ေတာ့ ႐ွင္းျပတယ္၊ သူ႔ဘ၀တဲ့၊ သူကေတာ့ သူပုန္ဘယ္ဟုတ္မလဲ သမီးရယ္တဲ့၊ သူက ဘုရင့္သားေတာ္ တပါးပါ၊ သူတကၠသိုလ္ျပည္မွာ ပညာသြားသင္ေနတုန္းက သူ႔အေဖရဲ႔ ထီးနန္းစည္းစိမ္ကို သူ႔အေဖလက္ေအာက္က စစ္သူႀကီးတပါးက တိုက္ခိုက္ၿပီးေတာ့ သိမ္းယူထားတဲ့အတြက္ သူဟာ ျပန္လာတဲ့အခါက်ေတာ့ သူပုန္ဘ၀ကို ေရာက္ရတာပါတဲ့။ (လက္ခုပ္ၾသဘာသံမ်ား) အဲ့ဒီလို ေျပာပါတယ္။ (လက္ခုပ္သံမ်ား) အဲ့ဒီေတာ့ က်မက ပိုၿပီး စိတ္၀င္စားသြားပါတယ္၊။ ဟုတ္ပါၿပီေမေမ အဲ့ဒါဆိုရင္ သမီး ဒီ၀တၳဳကို ဖတ္ပါေတာ့မယ္။ ဒါေပမယ့္ သမီး ဒီဇာတ္လမ္းအဆံုးကို သိပ္သိခ်င္တာလို႔၊ အဲ့ဒီ ဇာတ္လမ္းအဆံုးကိုေတာ့ သမီးကို ႀကိဳၿပီးေတာ့ ေျပာပါအုန္းလို႔။ သူက သူ႔အေဖရဲ႔ ထီးနန္းစည္းစိမ္ကို ျပန္ရရဲ႔လားလို႔ က်မ ေမးလိုက္တယ္။ က်မေမးလိုက္ေတာ့ ေမေမက ရတယ္ သမီးတဲ့။ ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ သူရသင့္တဲ့ သူ႔အေဖရဲ႔ စည္းစိမ္ကို သူျပန္ရသြားပါတယ္တဲ့။ အဲ့ဒီလို က်မကို ေျပာပါတယ္။ (ရီသံမ်ား၊ လက္ခုပ္သံမ်ား) အဲ့ဒါနဲ႔ပဲ က်မ ဒီဇာတ္လမ္းကို ႀကိဳက္လို႔ ဒီ၀တၳဳကို ဖတ္ပါတယ္။ တကယ္လဲ ေမေမေျပာသလိုပဲ သူပုန္ဗိုလ္နႏၵဟာ သူရသင့္ရထိုက္တဲ့ သူ႔အေဖရဲ႔ ဒီနန္းစည္းစိမ္ကို ျပန္ရသြားပါတယ္။ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ သူထီးနန္းစည္းစိမ္ကို ျပန္ရသြားလဲ၊ အဲ့ဒါကို သိခ်င္ရင္ေတာ့ ဓူ၀ံရဲ႔ 'မာလာ' စာအုပ္ကို ဖတ္ၾကည့္ပါ။ (လက္ခုပ္သံမ်ား) အဲ့ဒါ က်မရဲ႔ စာေရးဆရာ ျဖစ္ခ်င္တဲ့စိတ္အစပါပဲ။
က်မဟာ လူေတြကို စ႐ိုက္အမ်ိဳးမ်ိဳး ေရးဖြဲ႔ခ်င္တယ္။ လူဆိုးဆိုလဲ လူဆိုးစ႐ိုက္၊ လူေကာင္းဆိုရင္လဲ လူေကာင္းစ႐ိုက္ အဲ့ဒီလို ေရးဖြဲ႔ေတာ့ ဇာတ္လမ္းေတြ ဆင္ခ်င္တယ္။ အမွန္တရားဟာ ေ႐ွ႔မွာ ေရာက္သင့္တဲ့ အခ်ိန္မွာေ႐ွ႔မွာ ေရာက္ဖို႔ က်မက ထည့္ခ်င္တယ္။ အဲ့ဒီလို စိတ္ေလးေတြဟာ ၀တၳဳေတြ ဖတ္ရင္း ဖတ္ရင္းကေနၿပီး က်မကို ပိုပို ပိုပို တြန္းအားေပးလာေတာ့ က်မဟာ စာေရးဆရာ ျဖစ္ခ်င္တဲ့ စိတ္တခုထဲနဲ႔ က်မဟာ ႀကီးျပင္းခဲ့ ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်မ ဆယ္တန္းေအာင္တဲ့အခါ ေျခေခ်ာ္ လက္ေခ်ာ္နဲ႔ ဂုဏ္ထူး ၅ ခု ရသြားပါတယ္။ အဲ့ဒီေတာ့ အဲဒီဂုဏ္ထူး ၅ ခုေလးကို က်မက ႏွေမ်ာၿပီးေတာ့ ေဆးတကၠသိုလ္ကို လိုက္ပါတယ္။ (ရီသံမ်ား) က်မတို႔ ေခတ္တုန္းက ဂုဏ္ထူး ၆ ခုေတြ၊ ၅ ခုေတြ၊ ၄ ခုေတြ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ သူတို႔ေတြ အားလံုးဟာ ေဆးတကၠသိုလ္ကို၀င္ဖို႔ပဲ အာ႐ံု႐ွိၾကပါတယ္။ ႐ူပေဗဒ၊ ဓါတုေဗဒေတြကို မ၀င္ၾကပါဘူး။ မိဘေတြ ကိုယ္တိုင္ကလည္း ေဆးတကၠသိုလ္ကို ၀င္ေစခ်င္တယ္။ က်မကိုယ္တိုင္ကလဲ က်မရဲ႔ မိဘေတြက ေဆးတကၠသိုလ္ကို လိုက္ဖို႔ ေျပာလို႔ က်မကလဲ ဂုဏ္ထူးေလးကို အားနာလို႔ ေဆးတကၠသိုလ္ကို ၀င္ခဲ့ပါတယ္။ ၀င္ခဲ့ေတာ့ က်မဟာ ဆရာ၀န္ဘ၀ကို လံုး၀၀ါသနာ မပါပဲ ေရာက္ခဲ့တာဆိုေတာ့ အတန္းထဲမွာ ေဆးပညာကလြဲရင္ အားလံုးကို စိတ္၀င္စားပါတယ္။ (ရီသံမ်ား)
က်မ တေန႔တေန႔ ဖတ္တဲ့ စာေတြဟာ ေဆးပညာနဲ႔ ဘာမွ မဆိုင္ပါဘူး။ က်မတို႔ ေရနံေခ်ာင္းမွာ စာၾကည့္တိုက္ ေကာင္းေကာင္း မ႐ွိဘူး၊ ေဆးေက်ာင္း ေရာက္ေတာ့ မႏၱေလးေဆးတကၠသိုလ္မွာ အင္မတန္ ႀကီးမားတဲ့ စာၾကည့္တိုက္ႀကီးတခု က်မသြားေတြ႔တယ္။ အဲ့ဒီ စာၾကည့္တိုက္ႀကီးထဲမွာ က်မ မဖတ္ဖူးတဲ့ စာအုပ္ေတြ၊ ၾကားဖူးၿပီးေတာ့ မဖတ္ဖူးတာ၊ ၾကားေတာင္ မၾကားဖူးတာ၊ ျမန္မာလို အဂၤလိပ္လို အစံုပါပဲ။ အဲ့ဒါႀကီးကို က်မ ျမင္ၿပီးေတာ့ ငါေတာ့ ဒီ ေဆးတကၠသိုလ္ ၇ ႏွစ္ အတြင္း ဒီစာအုပ္ေတြ ၿပီးေအာင္ဖတ္မွ ျဖစ္မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ပါတယ္။ အဲ့ဒီလိုနဲ႔ က်မ အျပင္စာေတြ ဖတ္ခဲ့တယ္။ အတန္းထဲမွာ စာသင္တဲ့အခါမွာ က်မက ေနာက္ဆံုးကေန မတ္တတ္ရပ္ပါတယ္။ ဆရာ စာေမးလြတ္ေအာင္လို႔ပါ။ ေ႐ွ႔မွာ ရပ္လို႔႐ွိရင္ ဆရာက လွမ္းလွမ္းၿပီး စာေမးလို႔ပါ။ စာသင္ရတဲ့အခါမွာလဲ က်မ အားက်စိတ္ လံုး၀မေပၚပါဘူး။ က်မတို႔ ေက်ာင္းမွာ ေရာဂါနံမည္ေတြ၊ ကုထံုးနာမည္ေတြ အဲ့ဒါေတြ အားလံုးဟာ လူနံမည္ေတြနဲ႔ ခ်ည္းပါပဲ။ ဥပမာ ေရာဂါတခုခုကို တေယာက္ေယာက္က ႐ွာေတြ႔သြားၿပီဆိုရင္ အဲ့ဒီလူရဲ႔ နာမည္ကို ေ႐ွ႔မွာတပ္ၿပီးေတာ့ နံမည္နဲ႔ ေရာဂါနံမည္ ေပးပါတယ္။ ဥပမာ ေကာ့ ဆိုတဲ့သူက ေရာဂါတခုကို ႐ွာေဖြေတြ႔ခဲ့တယ္။ အဲ့ဒီ ေကာ့ ႐ွာေတြ႔ခဲ့တဲ့ အဆုပ္ေရာဂါကို ေကာ့ Lung ေကာ့ဒစိေပါ့။ ေကာ့ရဲ႔ေရာဂါလို႔ နံမည္ တပ္ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ပဲေလာ့ လို႔ေခၚတဲ့ ျပင္သစ္သမားေတာ္ႀကီး တေယာက္က ႐ွာေတြ႔ခဲ့တဲ့ ေရာဂါ၊ ေမြးရာပါ ႏွလံုးေရာဂါ၊ အဲ့ဒါဆိုလို႔ ႐ွိရင္ ပဲေလာ့တက္ထြာေလာ္ဂ်ီလို႔ သူတို႔က နံမည္ေပးပါတယ္။ ပဲေလာ့ ႐ွာေတြ႔ခဲ့ေသာ ေရာဂါ၊ အဲ့ဒီလိုမ်ိဳးေတြ ေထာင္ေပါင္း၊ ေသာင္းေပါင္းမ်ားစြာ ေန႔စဥ္ က်မတို႔ စာက်က္ရပါတယ္။ အဲ့ဒီလို က်က္ေနတဲ့အခါမွာ ဒီနံမည္ေတြကို က်က္ၿပီးေတာ့ ငါသူတို႔ ဘ၀ကို အားက်လိုက္တာ ဆိုတဲ့စိတ္မ်ား ၀င္ခဲ့မိသလားလို႔ အခုေန က်မျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့ က်မ နည္းနည္းမွ အားက်စိတ္ မ၀င္ခဲ့ပါဘူး။ တခါတခါ သူတို႔ကို ၿငိဳေတာင္ၿငိဳျငင္ မိပါတယ္။ သူတို႔ဟယ္ ႐ွာလိုက္ ေဖြလိုက္ၾကတာ၊ ေတြ႔ပဲ ေတြ႔ႏိုင္လြန္းတယ္၊ သူတို႔ ႐ွာၿပီးေတာ့ ေတြ႔ေတာ့ ငါတို႔မွာ စာေတြ က်က္လို႔ကို မၿပီးႏိုင္ေတာ့ဘူး။ (ရီသံမ်ား၊ လက္ခုပ္သံမ်ား) အဲ့ဒီေလာက္ထိေအာင္ က်မ ေမတၱာပို႔ခဲ့ ပါတယ္။ ဒါ က်မ ေဆးေက်ာင္းသူဘ၀ ညံ့ဖ်င္းမႈေတြပါ။
ဒီလိုနဲ႔ တႏွစ္ၿပီး တႏွစ္ ယက္ကန္ယက္ကန္နဲ႔ စာေမးပြဲေတြ နီးေတာ့ စာေလးက်က္လိုက္၊ ေအာင္လိုက္၊ တခါတေလ တခါတည္းနဲ႔ မေအာင္လို႔ ႏွစ္ခါျပန္ ေျဖရပါတယ္။ က်မတို႔ ေက်ာင္းမွာေတာ့ ဆပ္ပလီမန္ထရီဆိုတာ ႐ွိပါတယ္။ ဆပ္ပလီမန္ထရီက စာေမးပြဲ က်ၿပီးေတာ့ က်တဲ့ဘာသာကိုပဲ ျပန္ေျဖရတာပါ။ ေတာ္ပါေသးရဲ႔ ဆပ္ပလီမန္ထရီသာ မ႐ွိခဲ့ရင္ က်မ တတန္းႏွစ္ႏွစ္ ေလာက္ ေနရဖို႔ အေၾကာင္း႐ွိပါတယ္။ အဲ့ဒီလိုနဲ႔ က်မ ဆရာ၀န္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာ၀န္ျဖစ္လာေတာ့ ဒီလို ခပ္ညံ့ညံ့ ေဆးေက်ာင္းသူတေယာက္က ဘယ္လိုဆရာ၀န္မ်ိဳးျဖစ္မလဲ။ ေတြးၾကည့္ရင္ေတာ့ သေဘာေပါက္ႏိုင္စရာ အေၾကာင္း႐ွိပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ က်မရဲ႔ ဆရာ၀န္ဘ၀ကို ပိုၿပီးေတာ့ ပံုေပၚသြားေအာင္၊ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြ ပိုၿပီးေတာ့ နားလည္သြားေအာင္ က်မ ကာတြန္းေလးတပုဒ္နဲ႔ ဥပမာေပးခ်င္ပါတယ္။ အဲ့ဒီကာတြန္းေလးကို ေရးဆြဲတဲ့သူ ဘယ္သူလဲလို႔ က်မ မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး။ က်မည့ံတဲ့အထဲမွာ အဲ့ဒါလဲ ပါပါတယ္။ က်မက ဆရာေအာ္ပီက်ယ္ကို ေတာင္ ေမးၾကည့္ပါေသးတယ္။ ကာတြန္းဟာ က်မ အခုထိ သတိရေနေသးတယ္ဆရာလို႔ ဆရာမ်ား ဆြဲခဲ့ သလားလို႔ က်ေနာ္ မဆြဲခဲ့ ပါဘူးတဲ့။ ဒါေပမယ့္ က်မရင္ထဲမွာ အဲ့ဒီ ကာတြန္းေလးဟာ အခုခ်ိန္ထိ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ စြဲတင္က်န္ရစ္ခဲ့ပါတယ္။ ေအာ္ ငါနဲ႔ တူလိုက္ေလျခင္း၊ အဲ့ဒီ ကာတြန္းအေတြးေလးကို က်မ ေျပာျပမယ္။ သူက တမ်က္ႏွာ ကာတြန္းပါ။ မဂၢဇင္းရဲ႔ သရုပ္ေဖာ္ပံု၊ မဂၢဇင္းမွာ တမ်က္ႏွာ ၄ ခု ေလာက္ပါတယ္။ တခါတေလ ၆ ခုေလာက္ပါတယ္။ အခု က်မကာတြန္း အကြက္ ၆ ကြက္ပါတဲ့ ကာတြန္းပါ။ သူက ပထမဦးဆံုး အကြက္မွာ လူမမာတေယာက္ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ ပက္လက္ႀကီး စန္႔စန္႔ႀကီး အိပ္ေနတယ္၊ လူနာရဲ႔ ေဘးနားေလးမွာ လူနာရဲ႔ ဇနီးလို႔ ထင္ရတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေလးက တေယာက္၊ သူက က်ံဳ႔က်႔ံဳေလးထိုင္ၿပီးေတာ့ စိတ္ပူေနတဲ့ မ်က္ႏွာေလးနဲ႔ လူနာကို ၾကည့္ေနပါတယ္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႔ ေဘးနားမွာေတာ့ ဆရာ၀န္တေယာက္ မတ္တတ္ရပ္ေနပါတယ္။ အဲဒီဆရာ၀န္က လူနာကို နားၾကပ္ကေလး နားမွာေထာက္ၿပီး စမ္းသပ္ေနပါတယ္၊ အဲဒါ ပထမဦးဆံုးအကြက္။ ဒုတိယအကြက္ကေတာ့ အဲဒီဆရာ၀န္ကို ကာတြန္းဆရာက ပံုႀကီးခ်ဲ႔ၿပီး ဆြဲပါတယ္။ ဆရာ၀န္ရဲ႔ မ်က္လံုးေတြကို အဓိက ထားတယ္။ ဆရာ၀န္ရဲ႔ မ်က္လံုးက ဘာမွမသိတဲ့ အူေၾကာင္ေၾကာင္ မ်က္လံုးမ်ိဳးပါ။ မ်က္လံုးေလးက လည္ေနတယ္။ ဆရာ၀န္ရဲ႔ ေခါင္းေပၚမွာလဲ ကြက္႐ွင္မတ္ေပါ့ ေမးခြန္းလကၡဏာေလးနဲ႔၊ သူ႔ရဲ႔ေဘးနားမွာ ႐ႈပ္ေနတဲ့ သပြတ္အူလို ပံုစံေလးနဲ႔။ ဘာေရာဂါပါလိမ့္ သူေတာ္ေတာ္ဦးေဏွာက္ေျခာက္ ေနၿပီလို႔ ကာတြန္းၾကည့္တဲ့ပရိသတ္ သိေအာင္ ကာတြန္းဆရာက ဆြဲထားပါတယ္။ အဲ့ဒါက ဒုတိယအကြက္။ ေနာက္ တတိယအကြက္ေရာက္ေတာ့ ဆရာ၀န္ကိုပဲ အသားေပးၿပီး ဆြဲထားတယ္၊ ဆရာ၀န္ရဲ႔ မ်က္၀န္းမွာ ေစာေစာက ျမင္ေနရတဲ့ အူေၾကာင္ေၾကာင္ မ်က္လံုးမ႐ွိေတာ့ဘူး။ သူ႔မ်က္လံုးေလးေတြက ေတာက္ေနတယ္။ သူ႔ရဲ႔ ေခါင္းေပၚမွာလဲ ေစာေစာက ကြက္႐ွင္မတ္ေတြ၊ သပြတ္အူေတြ မ႐ွိေတာ့ပဲနဲ႔ လင္းေနတဲ့ ဖန္သီးေလးတလံုးကို ေခါင္းေပၚမွာ ဆြဲထားပါတယ္။ ဖန္သီးေလးေဘးမွာ အေခ်ာင္းေခ်ာင္းေလးေတြနဲ႔ သူဘာေရာဂါလဲဆိုတာ ႐ွာလို႔ ရၿပီဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္၊ က်မတို႔ သိေစပါတယ္။ ေနာက္ စတုတၳကြက္မွာေရာက္ေတာ့ ဆရာ၀န္က သူတပ္ထားတဲ့ နားက်ပ္ကို ခၽြတ္ၿပီး လူနာ႐ွင္ အမ်ိဳးသမီးဘက္ကို လွည့္ၿပီးေတာ့ စိတ္မေကာင္းတဲ့ မ်က္ႏွာေလးနဲ႔ က်ေနာ္ ၀မ္းနည္းပါတယ္၊ လူမမာဟာ အသက္မ႐ွိေတာ့ပါဘူးတဲ့။ (ရီသံမ်ား) အဲ့ဒီလို ေျပာလိုက္ပါတယ္။ အဲ့ဒါက စတုတၳအကြက္ေပါ့။ ေနာက္ ပဥၥမအကြက္ကို ေရာက္ေတာ့ ေစာေစာတုန္းက ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ က်ံဳ႔က်ံဳ႔ေလးထိုင္ၿပီး စိုးရိမ္ပူပန္တဲ့ မ်က္ႏွာေလးနဲ႔ သူ႔ေယာက်္ားကို ၾကည့္ေနတဲ့ လူမမာ႐ွင္အမ်ိဳးသမီးက သူ႔ေယာက်္ားဘက္ကို လက္ညႇိဳး ေငါက္ေငါက္ထိုးၿပီးေတာ့ '႐ွင္ ဆရာ၀န္ထက္ ပိုၿပီးေတာ့ မသိခ်င္နဲ႔' အဲ့ဒီလို ေျပာလိုက္ပါတယ္။ (ရီသံမ်ား၊ လက္ခုပ္သံမ်ား)
အဲ့ဒီေတာ့ ကာတြန္းထဲက ဆရာ၀န္လို က်မဟာ၊ ကာတြန္းထဲက လူနာ႐ွင္မိန္းမလို အမ်ားႀကီး ႀကံဳေတြ႔တဲ့အခါ က်မရဲ႔ေဆးခန္းဟာ လူနာေတာ္ေတာ္မ်ားပါတယ္။ ေရနံေခ်ာင္းၿမိဳ႔မွာ ေဒါက္တာ တင္တင္၀င္း ဆိုတာ နံမည္ ေတာ္ေတာ္ႀကီးပါတယ္။ ေစာေစာက ေဒါက္တာ တင္ေမာင္သန္းေျပာသြားတဲ့ ပူေဖာင္းေလးေတြလဲ ပါတာေပါ့။ အဲ့ဒီေတာ့ ဒါဟာ က်မရဲ႔ ဆရာ၀န္ဘ၀ သ႐ုပ္ေပၚေအာင္ ကာတြန္းေလးနဲ႔ ဥပမာ ေပးတာပါ။ က်မရဲ႔ ဆရာ၀န္ဘ၀ကို က်မ ထူးျခားတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ကေလးတခု က်မေျပာျပရင္ ပိုၿပီးေတာ့ သေဘာေပါက္ သြားမယ္လို႔ က်မ ထင္ပါတယ္။ ဒါဟာ က်မလို ခပ္ညံ့ညံ့ဆရာ၀န္ေတြသာႀကံဳရမယ့္ အခ်က္ပါ။ ေတာ္တဲ့ ဆရာ၀န္ေတြ ဒါမ်ိဳး လံုး၀ ႀကံဳရမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါဟာ ေသခ်ာပါတယ္။ က်မဟာ ဆရာ၀န္ျဖစ္ၿပီးေတာ့ ၃ လ ေလာက္အခ်ိန္မွာ ႀကံဳရတဲ့ အျဖစ္ကေလးပါ။ ၃ လ ဆိုေတာ့ ဘာအေတြ႔အႀကံဳမွ မ႐ွိေသးပါဘူး။ စမ္းတ၀ါး၀ါး ေဆးကုေနဆဲ၊ ေက်ာင္းစာနဲ႔ ျပင္ပေလာကနဲ႔ကို ထင္ဟပ္ၾကည့္ေနဆဲ အခ်ိန္ပါ။ အဲ့ဒီအခ်ိန္ တညေန က်မ ေဆးခန္းဖြင့္တဲ့အခ်ိန္မွာ က်မရဲ႔ ေဆးခန္းထဲ လူနာႏွစ္ေယာက္ ႐ွိပါတယ္။ တေယာက္က က်မ ကုလက္စ၊ တေယာက္က သူ႔အလွည့္ေရာက္ဖို႔ ထိုင္ေစာင့္ေနတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ အျပင္ဘက္ကေန အမ်ိဳးသမီးတေယာက္ ခပ္သုတ္သုတ္ ေဆးခန္းထဲ ၀င္လာပါတယ္။ ဆရာမ ဆရာမ လူနာအေရးႀကီးေနလို႔ အိမ္ပင့္ခ်င္လို႔ပါတဲ့။ အဲဒီလို ေျပာပါတယ္။ က်မက လူနာတေယာက္ကို ေဆးကုလက္စဆိုေတာ့ ခဏေစာင့္ပါဦး၊ ဒီက လူနာၿပီးရင္ လိုက္ခဲ့ပါ့မယ္ေျပာေတာ့၊ ဟာ ဘယ္ေစာင္လို႔ ျဖစ္မလဲဆရာမတဲ့၊ ဟိုမွာက အေရးႀကီးတယ္တဲ့။ လူမမာက သတိ လစ္ေနတာပါတဲ့။ သတိလစ္တယ္ဆိုေတာ့ အေရးႀကီးၿပီေပါ့၊ က်မက ကုလက္စလူနာကို ေဆးေတြ ဘာေတြ ေပးၿပီးေတာ့ ေစာင့္ေနတဲ့ လူနာကို ေစာင့္မ်ားေစာင့္ႏိုင္မလားလို႔ က်မအေရးႀကီးတဲ့ လူနာေနာက္ကို လိုက္ခ်င္လို႔ပါလို႔ ခြင့္ေတာင္းပါတယ္။ အဲ့ဒီ လူနာကလဲ သေဘာေကာင္းပါတယ္၊ လိုက္သြားပါဆရာမ က်မ ေစာင့္ပါမယ္တဲ့။
အဲ့ဒါနဲ႔ က်မ ေဆးအိတ္ကို ေပးၿပီးေတာ့ လူနာ႐ွင္ အမ်ိဳးသမီးေနာက္ လိုက္သြားပါတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ က်မတို႔ ေႏြရာသီပါ။ ေႏြရာသီမွာ ေရနံေခ်ာင္းၿမိဳ႔မွာ ေတာ္ေတာ္ ပူပါတယ္၊ ဘယ္ေလာက္ထိ ပူသလဲဆိုရင္ ေန႔လည္ ၁၂ နာရီကေန ညေန ၄ နာရီၾကားမွာ ေရလံုး၀ မခ်ိဳးရဘူးလို႔ အာဏာပိုင္ေတြက တားျမစ္ထားတဲ့အထိ က်မတို႔ ေရနံေခ်ာင္းက ပူပါတယ္။ ေရခ်ိဳးၿပီးေတာ့ ၿဗဳန္းကနဲ လဲက်ၿပီး ေသဆံုးသူေတြ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ အာဏာနဲ႔ တားျမစ္ထားတဲ့ အခ်ိန္ပါ။ ေစတနာနဲ႔ အာဏာသံုးတာပါ။ တခါတခါ အာဏာဟာ ေစတနာနဲ႔လဲ သံုးတတ္ပါတယ္။ (ရီသံမ်ား၊ လက္ခုပ္သံမ်ား)
အဲ့ဒီေတာ့ က်မက လူနာအိမ္ကို လိုက္သြားပါတယ္။ လမ္းမွာလဲ က်မ စဥ္းစားေနတာေပါ့။ ေရခ်ိဳးရင္ အႏၱရာယ္႐ွိတဲ့ အခ်ိန္ပဲ။ ေမးၾကည့္တယ္ ဘာျဖစ္တာလဲေျပာ ဆိုေတာ့၊ က်မ အမႀကီးပါတဲ့၊ ေစ်းကေန မၾကာေသးခင္က ျပန္လာပါတယ္တဲ့။ ပူပူအိုက္အိုက္နဲ႔ ေစ်းက ျပန္ျပန္ခ်င္း ေရတန္းခ်ိဳးလိုက္ပါတယ္။ ေရခ်ိဳးၿပီး ကတည္းက သတိလစ္သြားတာ အခုခ်ိန္ထိ သတိျပန္လည္ မလာပါဘူးတဲ့။ အဲ့ဒီေတာ့ ဒါဟာ ေရခ်ိဳးမွားလို႔ အပူ႐ွပ္တယ္ေပါ့။ ဒါဆိုရင္ သာမိုမီတာ တိုင္းရမယ္။ စိတ္ထဲမွာ စြဲသြားတယ္။ လူနာအိမ္ေရာက္ေတာ့ လူနာက အမ်ိဳးသမီးပါ။ ခပ္၀၀၊ ထြားထြား၊ အဲ့ဒီအမ်ိဳးသမီးကို က်မက ေဘးကေန ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႔ပံုစံက မလႈပ္မ႐ွက္ ပံုစံပါ။ အဲ့ဒါနဲ႔ က်မ သာမိုမီတာေလးကို ယူၿပီးေတာ့ သူ႔ပါးစပ္ကို တိုင္းဖို႔ သူ႔ပါးစပ္ကို ဖြင့္ပါတယ္။ သူ႔ပါးစပ္က ဖြင့္လို႔ မရဘူး။ သြားစိေနတယ္။ က်မကလဲ ဘယ္ရမလဲ သြားစိေနေတာ့ သူ႔ခ်ိဳင္းထဲ တိုင္းလိုက္တာေပါ့။ သာမိုမီတာနဲ႔ ခ်ိဳင္းထဲတိုင္းေတာ့ အဖ်ား ႐ွိ မ႐ွိေပါ့။ က်မထင္သေလာက္ မဖ်ားဘူး။ ဒါနဲ႔ က်မက ေသြးေပါင္ခ်ိန္ ေတြ ဘာေတြ တိုင္းၾကည့္ေသးတယ္။ ေသြးဖိအားက သိတ္ၿပီေတာ့ မ်ားဘူး။ ေနာက္အဆုတ္ကို နားေထာင္ၾကည့္ ေတာ့ အဆုပ္မွာ အသက္႐ွဴသံ လံုး၀ မၾကားရပါဘူး။ အဲ့ဒါလဲ က်မက အားမေလွ်ာ့ေသးဘူး။ ႏွလံုးကို ေထာက္စမ္းၾကည့္ ပါတယ္။ ႏွလံုးကလဲ တခ်က္မွ မခုန္ပါဘူး။ အဲ့ဒီေတာ့ နားၾကပ္ေလးကိုခ် လူမမာ႐ွင္ဘက္ လွည့္ၿပီးေတာ့ ၀မ္းနည္းတဲ့ မ်က္ႏွာေလးနဲ႔ ေျပာေတာ့မလို႔ မေျပာရေသးဘူး၊ ေျပာမလို႔ ႐ွိေသးတယ္။ က်မရဲ႔ ေခါင္းထဲမွာ အေတြးတခ်က္ ၀င္လာပါတယ္။ အဲ့ဒါက ဘာလဲဆိုေတာ့ က်မတို႔ရဲ႔ ဆရာ့ဆရာႀကီးေတြက က်မတို႔ကို သင္ထားတာ ႐ွိပါတယ္။ လူမမာတေယာက္ကို စမ္းသပ္ၿပီးတဲ့အခါ သူေသၿပီလို႔ မေျပာမီ ေနာက္ဆံုး စမ္းသပ္နည္းေတြနဲ႔ စမ္းသပ္ရမယ္။ အဲဒီ ေနာက္ဆံုးနည္းေတြနဲ႔ စမ္းသပ္ၿပီးမွ လူနာေသၿပီလို႔ ခိုင္လံုမွသာ လူနာ႐ွင္ကို အတည္ျပဳေပးရမယ္လို႔ ေျပာေတာ့၊ ဟုတ္ၿပီ အဲ့ဒါဆိုရင္ လူနာတေယာက္ အသက္မ႐ွဴ႐ံု၊ ႏွလံုးမခုန္႐ံုနဲ႔၊ ေသၿပီလို႔ ေျပာလို႔ မျဖစ္ေသးဘူး။ ေနာက္ဆံုး စမ္းသပ္နည္းနဲ႔ စမ္းသပ္ရဦးမယ္၊ အဲ့ဒီနည္းကို ႐ွာပါတယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ေနာက္ဆံုးစမ္းသပ္နည္းဟာ ဘာလဲလို႔ က်မ မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး။ က်မစဥ္းစားတယ္။ ငါ့ကို ဆရာႀကီးေတြက သင္ေပးလိုက္တယ္၊ ဘာလဲ မသိဘူး၊ ေနာက္ဆံုးနည္း ႐ွိတယ္တဲ့။ စဥ္းစားတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာတယ္။ ေဘးကလူေတြကလဲ က်မကို ေငးၾကည့္လို႔၊ က်မလဲ စဥ္းစားရင္း စဥ္းစားရင္း အေျဖမေပၚေတာ့ လူနာေဆးထိုးဖို႔ လာခ်တဲ့ ေရေႏြးဇလံုထဲကို က်မ အပ္ေတြထည့္၊ ပိုက္ေတြထည့္ ပိုက္ကေလးကို ေရေႏြးစုပ္လိုက္ ျပန္ထုတ္လိုက္၊ စုပ္လိုက္ ျပန္ထုတ္လိုက္နဲ႔ ေခါင္းထဲကေတာ့ သပြတ္အူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားေနၿပီ။ ငါဘာလုပ္မလဲလို႔။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ က်မ သတိရသြားပါတယ္။ ဇေ၀ဇ၀ါ မ်က္လံုးေတြ အကုန္ေဖ်ာက္ၿပီး မ်က္ႏွာထား ခပ္တည္တည္နဲ႔ အဲ့ဒီအမ်ိဳးသမီး ဆီကေန က်မကို လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီးတခုေပးပါလို႔ ေတာင္းလိုက္ပါတယ္။
ကဗ်ာကယာပဲ လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီးထိုးေပးတယ္။ သူ႔ဆီက လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီးကို ယူၿပီးေတာ့ လူမမာရဲ႔ မ်က္လံုးကို ဖြင့္ၿပီးေတာ့ က်မ မီးထိုးၾကည့္ပါတယ္။ သာမန္လူေတြဟာ မ်က္လံုးကို မီးေရာင္နဲ႔ လွ်ပ္တျပက္ ထိုးလိုက္လို႔ ႐ွိရင္ အဲ့ဒီ မ်က္လံုးသူငယ္အိမ္က မီးေရာင္ကို တံု႔ျပန္တဲ့အေနနဲ႔ သူငယ္အိမ္ က်ယ္ရာကေန က်ဥ္းသြားရပါတယ္။ က်ဳ႔ံ၀င္သြားရပါတယ္။ အခု က်မရဲ႔ လူနာက လက္ႏွီပ္ဓါတ္မီးနဲ႔ ထိုးလိုက္ေပမယ့္ မ်က္လံုးသူငယ္အိမ္ က်ယ္ျမဲက်ယ္လ်က္ပါ။ အဲ့ဒီေတာ့ ဒီတဖက္ မေသခ်ာေသးဘူး၊ ေနာက္တဖက္ ထပ္ထိုးၾကည့္ပါတယ္။ ထပ္ထိုးၾကည့္ေတာ့ ေနာက္တဖက္ကလဲ က်ယ္ျမဲ က်ယ္လ်က္ နည္းနည္းမွကို မလႈပ္ပါဘူး။ ေသခ်ာၿပီ ဆိုေတာ့မွ က်မက လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီးကို ခ်၊ စိတ္မေကာင္းတဲ့ မ်က္ႏွာေလးနဲ႔ လူမမာနားေတာ့ မေနရဲဘူး၊ ၀ုန္းဆို ထထိုင္ၿပီး ဖက္လိုက္မွာစိုးလို႔၊ လူနာ႐ွင္ဘက္ကို ကပ္သြားၿပီးေတာ့ က်မ ေျပာလိုက္ပါတယ္။ အမႀကီးလို႔ ေျပာရမွာေတာ့ က်မ ၀မ္းနည္းပါတယ္၊ အမႀကီးရဲ႔ လူမမာက အသက္မ႐ွိေတာ့ ပါဘူးလို႔၊ က်မ ေျပာလိုက္ပါတယ္။ အဲ့ဒီေတာ့ လူနာ႐ွင္ မိန္းမက က်မ ထင္သားပဲ ဆရာမတဲ့။ အဲ့ဒီလို ေျပာပါတယ္။ က်မ ေတာ္ေတာ္ ႐ွက္သြားတယ္။ ငါ့မွာေတာ့ ဒီလူနာ ေသ မေသ စဥ္းစားလိုက္ရတာ၊ သူကေတာ့ ႀကိဳၿပီးေတာ့ သိေနခဲ့ပါလား။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ က်မဟာ ထိုင္ရာကေန ထၿပီးေတာ့ ထြက္ေျပးသြားခ်င္ေလာက္ေအာင္ ႐ွက္ပါတယ္။ ႐ွက္တာနဲ႔အမွ် ေဒါသလဲထြက္။ ငါ့ကို ဒီလူနာ ေသမွန္း သိလ်က္နဲ႔ ေသေနတယ္လို႔ ထင္ေနလ်က္သားနဲ႔၊ ငါ့ေဆးခန္းကို ပိတ္ၿပီး လာခဲ့ရေအာင္ ငါ့ကို ေခၚတယ္။ က်မဟာ ေဒါသနဲ႔ ေဟာက္ထည့္လိုက္တယ္။ လူနာေသတယ္လို႔ ထင္လ်က္သားနဲ႔ က်မကို ဘာျဖစ္လို႔ လာေခၚတာလဲ၊ က်မမွာျဖင့္ ေဆးခန္းလူနာေတြ ပစ္ထားခဲ့ရတာ၊ ႐ွင္အဓိပၸါယ္မ႐ွိဘူး။ ဘာလို႔ လာပင့္တာလဲ ေဟာက္လိုက္ေတာ့၊ လူနာ႐ွင္အမ်ိဳးသမီးက မ်က္ႏွာေလး ခ်ၿပီး ေျပာပါတယ္။ ဆရာမရယ္ ေသတယ္လို႔ေတာ့ ထင္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ဆရာမဆီက အတည္ျပဳခ်က္ေလး ယူခ်င္လို႔ပါတဲ့။ (ရီသံမ်ား) အဲ့ဒါ က်မဘ၀ရဲ႔ အင္မတန္ ထူးျခားတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ကေလးတခုပါ။ ဒီေတာ့ က်မဟာ ဆရာ၀န္ဘ၀မွာလဲ ညံ့ဖ်င္းတဲ့ ဆရာ၀န္ပါ။
ဘယ္ေလာက္ ညံ့ဖ်င္းသလဲဆိုရင္ က်မ လူမမာေတြ အိမ္ေတြ လိုက္သြားတယ္၊ ခေလးေမြးေပးရတယ္၊ ညႇပ္နဲ႔ ဆြဲေမြးေပးရတယ္ ဆိုရင္ပဲ က်မဟာ သားဖြါးမီးယပ္ပညာ႐ွင္ေတြလို ခံစားရပါတယ္။ ဘ၀င္ျမင့္ခဲ့ပါတယ္။ အလံုး အႀကိတ္ေလးေတြ၊ အဆီလံုးေလးေတြ ခြဲစိတ္ရတာကိုပဲ က်မဟာ ခြဲစိတ္ကုဆရာ၀န္ႀကီးလို က်မ ဘ၀င္ျမင့္ခဲ့တယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ က်မတို႔ ႏိုင္ငံရဲ႔ ျပင္ဘက္မွာ ေဆးပညာနဲ႔ ပါတ္သက္ၿပီး ဘာေတြ ေတြးထင္ေနသလဲ၊ ဘာေတြ စီစဥ္ေနၾကသလဲ က်မ မသိပါဘူး။
ဒိထက္ပိုညံ့တာတခုက က်မတို႔ ဆရာ၀န္ ျဖစ္ေတာ့ေနာက္မွာ က်မတို႔ႏိုင္ငံရဲ႔ ျပည္သူ႔ ေဆး႐ံုေတြမွာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ျပည္သူ႔ေဆး႐ံု ေတြမွာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ဖို႔က ဘြဲ႔ရ႐ံုနဲ႔ မျဖစ္ပါဘူး။ က်မတို႔ တိုင္းျပည္တာ၀န္ကို ထမ္းေဆာင္ခ်င္တဲ့စိတ္႐ွိရင္ တိုင္းျပည္တာ၀န္ကို ထမ္းေဆာင္ဖို႔ အခြင့္အေရးရေအာင္ စာေမးပြဲေတြ ေျဖရပါတယ္။ အဲ့ဒီက စာေမးပြဲေတြကေတာ့ ၀န္ထမ္းေ႐ြးခ်ယ္ေလ့က်င့္ေရးအဖြဲ႔က က်င္းပေပးတဲ့ စာေမးပြဲေတြပါ။ အဲ့ဒီ စာေမးပြဲေတြက ေျဖၿပီးေအာင္မွသာ က်မတို႔ဟာ တိုင္းျပည္တာ၀န္ကို ထမ္းေဆာင္ခြင့္ ႐ွိပါတယ္။ က်မဟာ ဘြဲ႔ရရျခင္း တိုင္းျပည္ကို အင္မတန္ အက်ိဳးျပဳခ်င္ပါတယ္။ တိုင္းျပည္တာ၀န္ကိုလဲ အင္မတန္ ထမ္းေဆာင္ခ်င္ပါတယ္။ အဲ့ဒါနဲ႔ပဲ က်မ စာေမးပြဲေတြ ေျဖပါတယ္။ ေျဖတိုင္း ေျဖတိုင္း က်ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးတႀကိမ္မွာေတာ့ ေရးေျဖစာေမးပြဲ ေအာင္သြားတယ္။ ေအာင္သြားေတာ့ က်မတို႔ က်က္ရတဲ့ စာေတြကလဲ ႏိုင္ငံေရးသိပၸံ ပါပါတယ္။ ျမန္မာစာ ပါပါတယ္။ ဗဟုသုတ ပါပါတယ္။ ေဆးပညာေတာ့ မပါပါဘူး။ (ရီသံမ်ား) အဲ့ဒီေတာ့ က်မတို႔ ေရးေျဖေအာင္သြားတဲ့အခါ က်မ ရန္ကုန္ကို လာၿပီး ႏႈတ္ေျဖ ေျဖရပါတယ္။ ႏႈတ္ေျဖေျဖေတာ့ က်မတို႔ သူငယ္ခ်င္း သံုးေလးေယာက္ စုၿပီး တအိမ္မွာ တည္းတယ္။ တည္းၿပီးေတာ့ ေနာက္ဆံုးေပၚ ဂ်ာနယ္ေတြ၊ ေဆးပညာနဲ႔ ပတ္သက္တာေတြ က်မတို႔ အကုန္ဖတ္ပါတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္တုန္းက (အိတ္စ္) ေရာဂါ ကမၻာမွာ လူသိခါစ၊ ေရာ့ဟဒ္ဆန္ေၾကာင့္ အဲ့ဒီေရာဂါကို လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက သိကုန္ၾကပါၿပီ။ က်မတို႔ ေက်ာင္းတုန္းက ဒီေရာဂါဟာ မထင္႐ွားေသးတဲ့အတြက္ က်မတို႔ သိပ္စာမက်က္ရပါဘူး။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ အိတ္စ္ေရာဂါနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ေနာက္ဆံုးေပၚနည္းေတြ၊ ျဖစ္ပြါးတဲ့ အေၾကာင္းရင္းေတြ၊ ဆက္သြယ္မႈေတြ အားလံုးကို က်မတို႔ တညလံုး ဖတ္ရတယ္။ ဖတ္ၿပီးေတာ့ ေနာက္တေန႔ က်မတို႔ အဆင္သင့္ပဲေပါ့။ ေဆးပညာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဘာေမးေမး အားလံုးရၿပီလို႔ ဆိုၿပီး ရင္ေကာ့ၿပီး စာေမးပြဲခန္းထဲ ၀င္သြားပါတယ္။ ၀င္သြားေတာ့ က်မတို႔ကို ေမးလိုက္တဲ့ ေမးခြန္းေတြက က်မထင္ထားတဲ့ ေမးခြန္းေတြ ဘာတခုမွ မေမးပါဘူး။ က်မ မထင္မွတ္တဲ့ ေမးခြန္းေတြပဲ ေမးပါတယ္။ အဲ့ဒီ ေမးခြန္းေတြဟာလဲ က်မတခါမွ မၾကားဘူးတဲ့ ေမးခြန္းေတြပါ။ ဘာေမးခြန္းေတြလဲ ဆိုတာေတာ့ က်မ မေျပာေတာ့ပါဘူး။ မမွတ္မိလို႔ပါ။ အဲ့ဒီေမးခြန္းေတြကို ေမးၿပီးေတာ့ က်မကလဲ မေျဖႏိုင္ပါဘူး။ က်မကို ေဆးပညာနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့တာ ေမးပါ။ က်မ အကုန္ရပါတယ္ ေျပာေတာ့ အဲ့ဒါေတြ မေမးဘူးတဲ့၊ ငါတို႔ ေမးတဲ့ ေမးခြန္းကိုပဲ ေျဖရမယ္တဲ့။ က်မ စာေမးပြဲ က်ခဲ့ပါတယ္။ က်မ အင္မတန္ ထမ္းေဆာင္ခ်င္တဲ့ တိုင္းျပည္တာ၀န္ကို မထမ္းေဆာင္ခဲ့ရပါ။ အဲ့ဒါ က်မတို႔ ဘြဲ႔ရခါစ လြန္ခဲ့တဲ့ (၁၀) ႏွစ္ကေပါ့။ အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ အေျခအေန တမ်ိဳးေျပာင္းသြားပါၿပီ။
တိုင္းျပည္တာ၀န္ကို ထမ္းေဆာင္ဖို႔ ဖိတ္ေခၚလ်က္ ႐ွိပါတယ္။ ၿမိဳ႔နယ္ေဆး႐ံုေတြ၊ ေက်းလက္က်န္းမာေရးဌာနေတြမွာ ဆရာ၀န္ေတြ လိုေနပါတယ္တဲ့။ အရင္တုန္းက တႏွစ္တႏွစ္ ေအာင္ခဲ့တဲ့ ဆရာ၀န္ေတြ ငါးရာ ခုႏွစ္ရာေလာက္ ႐ွိပါတယ္။ ေခၚတဲ့ဆရာ၀န္က ၁၅၀ ေလာက္ပဲ ႐ွိပါတယ္။ အခုေတာ့ တႏွစ္တႏွစ္ ဘယ္ေလာက္ေအာင္သလဲေတာ့ မသိဘူး။ ေခၚတဲ့သူေတြက အမ်ားႀကီးပဲ။ ေျဖတဲ့သူတိုင္းကို အေအာင္ေပးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေျဖတဲ့သူ တေျဖးေျဖး နည္းသြားပါတယ္။ က်မကိုယ္တိုင္ အရင္တုန္းက တိုင္းျပည္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခ်င္တဲ့ က်မဟာ အခုအေျခအေနမွာ သြားၿပီးေတာ့ ေျဖရင္ ေအာင္မယ္ဆိုတာ က်မ သိပါတယ္။ အခုေတာ့ က်မ တိုင္းျပည္တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ခ်င္တဲ့စိတ္ မ႐ွိတာလား၊ အသက္ကပဲ ႀကီးသြားတာလား မသိပါဘူး။ စိတ္မ၀င္စားေတာ့ဘူး။ အခုေတာ့ က်မဟာ ခပ္ညံ့ညံ့ ျပင္ပေဆးကု ဆရာ၀န္ဘ၀နဲ႔ပဲ ဆက္ၿပီးေတာ့ ေနထိုင္လ်က္ ႐ွိပါတယ္။ အဲ့ဒါက က်မရဲ႔ ဆရာ၀န္ဘ၀ ညံ့ဖ်င္းမႈေတြပါ။
ဆရာ၀န္ဘ၀ ေျပာၿပီးေတာ့ စာေရးဆရာဘ၀ ညံ့ဖ်င္းမႈေတြကို ၀န္ခံလိုပါတယ္။ က်မ စာေရးဆရာအျဖစ္ ဘာေတြညံ့သလဲ ဆိုတာကေတာ့ က်မရဲ႔ ၀တၳဳေဆာင္းပါးေတြကို ဖတ္တဲ့ ပရိသတ္ေတြအေနနဲ႔ ထူးၿပီးေတာ့ ၀န္ခံစရာ မလိုေလာက္ေအာင္ သေဘာေပါက္ၿပီးသားလို႔ က်မ ယူဆပါတယ္။ ဒီေတာ့ က်မစာေရးတာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ က်မရဲ႔ အေရးအသားေတြ၊ ဇာတ္လမ္းတည္ေဆာက္ပံုေတြ၊ အေတြးအေခၚေတြ ညံ့ဖ်င္းတာကိုေတာ့ က်မ မေျပာေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ညံ့ဖ်င္းတာကိုေတာ့ က်မ ေျပာလိုပါတယ္။ က်မဟာ စာေရးဆရာ ျဖစ္လို႔သာ ျဖစ္လာရတယ္၊ ဘာရည္႐ြယ္ခ်က္မွ မ႐ွိပါဘူး။ စာေရးဆရာ ဘာ့ေၾကာင့္ ျဖစ္ခ်င္သလဲလို႔ တေယာက္ေယာက္က ေမးလိုက္တဲ့အခါမွာ က်မ အိုးနင္းခြက္နင္း အျမဲျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ဘာေျဖလို႔ ေျဖရမွန္း မသိပါဘူး။ အဲ့ဒါဟာ က်မရဲ႔ ညံ့ဖ်င္းမႈပါ။ အခုအခ်ိန္က်မွ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ရတယ္။ အရင္တုန္းက က်မ မသိပါဘူး။ အခုအခ်ိန္လဲ က်မ ဘာျဖစ္လို႔ ျပန္စဥ္းစားမိသလဲဆိုေတာ့ ဆရာမႀကီး ေဒၚခင္မ်ိဳးခ်စ္ေရးတဲ့ ေဆာင္းပါးတပုဒ္ ဖတ္လိုက္ရလို႔ပါ။ ေဒၚခင္မ်ိဳးခ်စ္ကို အားလံုးသိၾကမွာပါ။ အဲ့ဒီဆရာမႀကီးက စာေရးတဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေဆာင္းပါးတပုဒ္ ေရးဖူးပါတယ္။ သူက ဘာကို ဥပမာျပသလဲဆိုေတာ့ ဖိလစ္ပိုင္အမ်ိဳးသား အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ ေဒါက္တာ ဟိုေဆးရီေဇာ္နဲ႔ ဥပမာ ျပပါတယ္။ ေဒါက္တာ ရီေဇာ္ဟာ သူစာေရးတဲ့ အခ်ိန္တုန္းက သူႏိုင္ငံဟာ ကိုလိုနီႏိုင္ငံပါ။ သူ႔တိုင္းျပည္ လြတ္လပ္ေရး မရေသးပါဘူး။ အဲဒီေတာ့ သူဟာ သူ႔တိုင္းျပည္လြတ္လပ္ေရးရဖို႔ က်ေနာ္ စာ(၃)အုပ္ ေရးပါမယ္တဲ့။ အဲ့ဒီစာ (၃) အုပ္ေရးၿပီးတဲ့ အထိ က်ေနာ့္တိုင္းျပည္ဟာ လြတ္လပ္ေရး မရေသးဘူးဆိုရင္ က်ေနာ္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသ ပစ္လိုက္မယ္တဲ့။ အဲ့ဒီ ရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ႔ ေက်ညာၿပီး စာေရးတဲ့ သူတေယာက္ပါ။ တကယ္လဲ သူစာအုပ္ ေရးခဲ့ပါတယ္။ စာအုပ္ႏွစ္အုပ္ ေရးၿပီးတဲ့အခါမွာပဲ သူ႔တိုင္းျပည္ဟာ လြတ္လပ္ေရး ရသြားပါတယ္။ သူကိုယ္တိုင္ကေတာ့ နယ္ခ်ဲ႔အစိုးရက သူပုန္ဆိုၿပီး သတ္မွတ္ၿပီးေတာ့ ေသနတ္နဲ႔ ပစ္သတ္ကြပ္မ်က္တာကို ခံခဲ့ရပါတယ္။ သူဟာ သူရဲေကာင္း ပီသစြာ က်ဆံုးသြားပါတယ္။ အဲဒီ ေဒါက္တာရီေဇာ္ရဲ႔ ရည္႐ြယ္ခ်က္ကို ဆရာမႀကီး ေဒၚခင္မ်ိဳးခ်စ္က ေရးျပလိုက္တဲ့အခါ က်မ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သိပ္႐ွက္သြားပါတယ္။ ငါ ဘာရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ႔ စာေရးတာလဲ။ သူမ်ားေတြမ်ား ရည္႐ြယ္ခ်က္က မြန္ျမတ္လိုက္တာ။ ျမင့္ျမတ္လိုက္တာ၊ ငါ့မွာေတာ့ ဘာရည္႐ြယ္ခ်က္မွ မ႐ွိပါလား၊ က်မေရးခဲ့တဲ့ ၀တၳဳေတြ ေလးငါးပုဒ္၊ လံုးခ်င္းစာအုပ္နဲ႔ ၀တၳဳေတြ ၃၀ ေက်ာ္၊ ငါဘာကို ေရးတာလဲ၊ အဲ့ဒီတခါ က်မ နည္းနည္းေတာ့ သေဘာေပါက္လာပါတယ္။ က်မဟာ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတာ့ ႐ွိခဲ့ဟန္ တူပါတယ္။ ဘာရည္႐ြယ္ခ်က္ လဲ ေတြးၾကည့္ေတာ့ က်မ၀တၳဳေတြထဲက က်မ ျပန္ၿပီးေတာ့ ေလ့လာၾကည့္ရသေလာက္ေတာ့ က်မဟာ အမ်ိဳးသမီးတေယာက္ ျဖစ္တာနဲ႔အမွ် အမ်ိဳးသမီးမ်ားရဲ႔ ဂုဏ္သိကၡာျမင့္မားေရး၊ တိုးတက္ေအာင္ျမင္ေရး၊ ကိုယ္က်င့္တရား ျမင့္ျမတ္ေရး အဲ့ဒါေတြကို က်မ ဦးတည္ခဲ့ပံုရပါတယ္။ ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ ျပန္ၿပီးေတာ့ ဆင္ျခင္မိသေလာက္ ေျပာရရင္ ဒါေတြေၾကာင့္ ေရးမိခဲ့တယ္နဲ႔ တူပါတယ္။ ဒါေတာင္ အခုခ်ိန္ထိ မေသခ်ာေသးပါဘူး။ ဇေ၀ဇ၀ါ ျဖစ္တုန္းပါပဲ။ ဟုတ္မွဟုတ္ရဲ႔လားလို႔ က်မကိုယ္က်မ မေသခ်ာေသးဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒါ ထင္ျမင္ခ်က္တခုပါ။ က်မ အဲ့ဒီလို ရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ႔ ေရးခဲ့မိတယ္လို႔ က်မ ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ပဲ ေကာက္ခ်က္ခ်ရပါတယ္။
ဒါက ရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ က်မ ညံ့တာ၊ ေနာက္တခုက က်မတို႔ဟာ ၀တၳဳတပုဒ္ ကဗ်ာတပုဒ္ ေရးတဲ့အခါ ကိုယ့္ရဲ႔စာကို စာဖတ္ပရိသတ္ ဖတ္ေစခ်င္တဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္ ႐ွိပါတယ္။ စာဖတ္ပရိသတ္ဆီကို ပို႔ခ်င္တဲ့ ဆႏၵေလးေတြ အျမဲ႐ွိပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ က်မတို႔ စာေတြ ေရးပါတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဖတ္ဖို႔ ေရးတာထက္ သူတပါးဖတ္ဖို႔ ေရးတာက ပိုၿပီးေတာ့ မ်ားပါတယ္။ အဲ့ဒီေတာ့ က်မဟာ ပရိသတ္အတြက္ ရည္႐ြယ္ၿပီးေတာ့ ၀တၳဳေတြ အမ်ားႀကီး ေရးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပရိသတ္ဆီကို ရည္႐ြယ္ေသာ္လည္း ပရိသတ္ဆီကို မေရာက္ပဲ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ေရေျမာင္းထဲကို ေရာက္သြားခဲ့ရတဲ့ ၀တၳဳေလးေတြ၊ ကဗ်ာေလးေတြ ႐ွိပါတယ္။ အယ္ဒီတာစာပြဲက ဆုတ္ျဖဲၿပီးေတာ့ ေရာက္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ အယ္ဒီတာ စာပြဲကေန ေက်ာ္သြားၿပီးမွ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ က်မရဲ႔ ၀တၳဳေလးေတြ ကဗ်ာေလးေတြ ေရေျမာင္းထဲကို ေရာက္သြားတာ က်မ ခဏခဏ ႀကံဳရပါတယ္။ ဒါဟာ က်မရဲ႔ ညံ့ဖ်င္းမႈေတြထဲမွာ ပါပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ က်မတို႔ဟာ စာဖတ္ပရိသတ္ေတြဆီကို ပို႔တဲ့အခါမွာ ပရိသတ္ဆီေရာက္ေအာင္ က်မတို႔ ေရးႏိုင္ရပါမယ္။ ဘယ္လို အတားအဆီးပဲ႐ွိ႐ွိ ဘယ္လို အျဖတ္အေတာက္ပဲ ႐ွိ႐ွိ ဒါကို လွည့္ပတ္ၿပီး ပို႔ႏိုင္ရပါမယ္။ အေရးႀကီးတာက ပန္းတိုင္ေရာက္ဖို႔ပဲ။ ဒါေပမယ့္ က်မတို႔က အဲ့ဒီလို မပို႔တတ္ဘူး။ က်မက ပိုၿပီးေတာ့ မပို႔တတ္ဘူး။ အဲ့ဒီေတာ့ က်မက ရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ႔ ပရိသတ္ဆီကို ေရာက္ေအာင္ ပို႔ေပးလိုက္ေပမယ့္ တခါတခါက်ေတာ့ ကံအေၾကာင္း မသင့္လို႔ ပရိသတ္ဆီကို မေရာက္ေတာ့ပဲ ေရေျမာင္းထဲကို ေရာက္သြားတာ ႀကံဳရပါတယ္။ အဲ့ဒါဟာ က်မရဲ႔ ညံ့ဖ်င္းမႈပါ။ ေရေျမာင္းထဲကို ေရာက္သြားတဲ့ ၀တၳဳေလးေတြ အမ်ားႀကီး ႐ွိပါတယ္။ ကဗ်ာေလးေတြ အမ်ားႀကီး ႐ွိပါတယ္။ အဲ့ဒီထဲက က်မ ကဗ်ာတပုဒ္အေၾကာင္း ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ ကဗ်ာေလးက တိုတိုေလးပါ။
ကဗ်ာေလးေခါင္းစဥ္က 'ေလလြင့္သူရဲ႔တိမ္' လို႔ အမည္ေပးထားပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ (၈) ႏွစ္ေလာက္က ေရးထားတာပါ။ က်မ အဲ့ဒီကဗ်ာကို ပရိသတ္ဆီပို႔ဖို႔ အခုအခ်ိန္ထိ ၃ ႀကိမ္တိတိ ပို႔ၿပီးပါၿပီ။ ၃ ႀကိမ္လံုးလံုး ေရေျမာင္းထဲပဲ ေရာက္သြားပါတယ္။ ဒီေတာ့ အဲဒီကဗ်ာေလး ဘာေၾကာင့္ ေရေျမာင္းထဲကို ေရာက္သလဲဆိုတာ ၀ိုင္းၿပီးေတာ့ ဆန္းစစ္ေပးပါလို႔ က်မ ေတာင္းပန္ခ်င္ပါတယ္။ က်မ အဲ့ဒီကဗ်ာေလးကို ႐ြတ္ျပပါမယ္။ နဲနဲၾကာၿပီဆိုေတာ့ အလြတ္မရလို႔ စာ႐ြက္ကို ၾကည့္ၿပီးေတာ့ ႐ြတ္ပါမယ္။
မုန္းတီးသူမ်ား
ေန႔စဥ္စားသံုးရင္း
ခြန္အားသစ္ေတြ ျဖစ္ခဲ့ၿပီ။
မုန္းတီးမႈေတြ စားရတယ္ဆိုတာ တျခား စားစရာ မ႐ွိလို႔ စားရတာပါ။ က်မမွာက ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် မုန္းတီးမႈကို စားရပါတယ္။ တခ်ိဳ႔ တခ်ိဳ႔ေသာ သူေတြ၊ ကံေကာင္းတဲ့သူေတြကေတာ့ စားစရာေတြ အမ်ားႀကီး ႐ွိမွာေပါ့။ အဟာရ႐ွိတဲ့ အစားအစာေတြ အမ်ားႀကီး စားတဲ့အခါမွာ သူတို႔ရဲ႔ ဗိုက္ေတြကလဲ တေျဖးေျဖးနဲ႔ ပိုပိုၿပီး ပူလာပါတယ္။ (ရီသံ၊ လက္ခုပ္သံမ်ား) အဲ့ဒီေတာ့ ဒီပရိသတ္ထဲမွာ ဗိုက္ပူသူ ႐ွိရင္ (ရီသံမ်ား) တခ်ိဳ႔က်ေတာ့ ဘီယာေသာက္လို႔ ဗိုက္ပူတတ္ပါတယ္။ အဲ့ဒါေတြက တမ်ိဳးေပါ့။ က်မမွာေတာ့ သူမ်ားလို စားစရာ အဟာရလဲ သိတ္မ႐ွိ၊ လူပံုကို ၾကည့္လိုက္ပါ၊ လူပံုကလဲ ပိန္ပိန္ ပုပု ေသးေသးေလး၊ ဒါ အဟာရ မ႐ွိေလာက္ဖူးဆိုတာ သိေလာက္ပါတယ္ေနာ္။ က်မတို႔မွာက ဆန္စပါး။ ၀၀လင္လင္ မစားရ။ တခ်ိဳ႔ေတာ့ ဆန္စပါးတင္မကဘူး၊ ဘိလပ္ေျမေတြ ဘာေတြလဲ စားတတ္ၾကတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ (ရီသံမ်ား) အဲ့ဒီေတာ့ က်မက စားစရာ မ႐ွိေတာ့ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် ကိုယ့္ရဲ႔ မုန္းတီးမႈကို ကိုယ့္အမုန္းေတြကို ျပန္ၿပီး စားရင္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို ခြန္အားျဖစ္ေအာင္ ေနခဲ့ရပါတယ္။ အဲ့ဒီအဓိပၸါယ္နဲ႔ က်မဟာ ကဗ်ာေလးကို အဲ့ဒီလို ေရးဖြဲ႔ခဲ့ပါတယ္။
မုန္းတီးမႈမ်ား
ေန႔စဥ္စားသံုးရင္း
ခြန္အားသစ္ေတြ ျဖစ္ခဲ့ၿပီ။
ႏွစ္သံုးဆယ္ၾကာတဲ့ မီးလွ်ံမ်ား
ေလတိုက္စားလို႔ ၿငိမ္းခဲ့ၿပီ။
အဲ့ဒါကလဲ အဲ့ဒီကဗ်ာေရးေတာ့ က်မက အသက္ ၃၀ မို႔လို႔ ႏွစ္ ၃၀ ၾကာတဲ့ မီးလွ်ံမ်ားလို႔ ေရးတာပါ။ (ရီသံမ်ား)
လြဲေခ်ာ္သြားတဲ့ နာရီမ်ားအတြက္
အိပ္မက္ေတြကို ႐ွက္တိုင္း
အနက္႐ိႈင္းဆံုးဆိုတဲ့ ေသာကမ်ား
ဘုရားတရင္း စိန္ေခၚခဲ့ရၿပီ။
နာရီလြဲတာ၊ အခ်ိန္လြဲတာေတြ လူ႔ဘ၀မွာ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ က်မတို႔ မွန္းထားတာက တျခား၊ ျဖစ္သြားတာက တျခား၊ မွန္းထားတဲ့ အခ်ိန္ကတျခား၊ ျဖစ္သြားတဲ့ အခ်ိန္က တျခား၊ အဲ့ဒါေတြ အမ်ားႀကီး ႀကံဳရပါတယ္။ အဲ့ဒီေတာ့ က်မက အဲ့ဒီလို ေရးပါတယ္။ 'ဘုရားတရင္း စိမ္ေခၚခဲ့ရၿပီ' ဆိုတာလဲ က်မတို႔က စိမ္ေခၚတာေတာင္မွ ရဲရဲတင္းတင္း စိမ္မေခၚရဲပါဘူး။ ဘုရားကို အာ႐ံုျပဳၿပီးမွ စိမ္ေခၚရတာပါ (လက္ခုပ္သံမ်ား) ေနာက္တပိုဒ္ က်မ ဆက္ေရးပါတယ္။
ဂုဏ္သိကၡာေတြ ေႂကြမြၿပီး
စီးထားတဲ့ ဖိနပ္ေအာက္
အမွန္တရားေတြ ေမွာက္က်သြားတဲ့အခါ
ဘ၀ဆိုတာ ေကာလဟလပါပဲ။
(လက္ခုပ္သံမ်ား) ဂုဏ္သိကၡာလဲ မ႐ွိဘူး
http://mayaonlinemagazine.blogspot.com/2009/12/blog-post_09.html က ျပန္လည္ ေဖာက္သည္ခ်တာပါ။
Friday, December 11, 2009
တကၠသိုလ္
ဆံုစည္းျခင္းေတြ စခဲ့တဲ့ေနရာ ၊ ခြဲခြာျခင္းေတြ စခဲ့တဲ့ေနရာ
ေမွ်ာ္ေနခဲ့ျပီး ေရာက္သြားေတာ့မွ မလွပခဲ့တဲ့ အိပ္မက္ေလး
ရယ္သံေတြက လႊမ္းလိုက္၊ က်ည္ဆံေတြက ၾကမ္းလိုက္
ဖြင့္လိုက္၊ ပိတ္လိုက္….ႏိုးလိုက္၊ အိပ္လိုက္နဲ႔ ...
အေရးအၾကီးဆံုး ဇာနည္ အာဂတအုပ္ရဲ ့
ေသြးအစည္းဆံုး ပါတီဌာနခ်ဳပ္
ေၾသာ္
ႏွစ္ေတြ ဘယ္လုိပဲ ေဟာင္းေဟာင္း
ေခတ္ေတြ ဘယ္လိုပဲ မေျပာင္းမေျပာင္း
ေျဗာက္ေဖာက္သူတို ့နဲ ့ေတာက္ေခါက္သူတုိ ရဲ႕
ၾကမ္းလွတဲ့ စစ္ေျမျပင္ကုိပဲ
မွန္းဆလို ့ ခ်စ္ေနခ်င္ေသးတယ္။
ေကာင္းကင္ကို
မွတ္ခ်က္- သန္းေရႊလိုဓါးျပတိုက္မစားတတ္ေတာ့ ကူလီထမ္းေနရတာနဲ ့အင္တာနက္က သတင္းအတိုအစ ကိုယ္ၾကိဳက္ႏွစ္သက္တဲ ့အရာေတြမတင္ျဖစ္ေတာ့ဘူးဗ်ာ။ လာလည္တဲ ့သူေတြကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ။ ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ ဗမာျပည္ကိုေတာ့လစ္လ်ဴမရွဳထားၾကပါနဲ ့ဗ်ာ။ အားလံုးကိုနွုတ္ဆက္ပါတယ္။ ေဒါင္းတမာန္
Sunday, December 6, 2009
Wednesday, November 25, 2009
အရသာမဲ့ေသာ ေန ့စြဲမ်ား
Tuesday, October 27, 2009
ရင္ဘတ္ထဲက တိတ္တိတ္ေအာ္လုိ ့
ညက အိပ္လို ့မေပ်ာ္ဘူး။
ႏိုးလာေတာ့လည္း
ေပ်ာက္ဆံုးေနဆဲ…သတိ
စိတ္နဲ ့ကုိယ္ကုိ ကပ္ဖုိ ့မရွိဘူး။
ေလွ်ာက္ခ်င္ေနတဲ့ေျခေထာက္ေတြ ရွိေနတာေတာင္
ေလွ်ာက္ရမယ့္ လမ္းေတြကုိ မေတြ ့ေတာ့ဘူး။
ေျမာက္ခ်င္ေနတဲ ့လက္ေတြ ရွိေနတာေတာင္
အသိအမွတ္ျပဳ အႏုိင္ယူမယ့္သူ မရွိျပန္ဘူး။
အားေပးစကားေတြကလည္း
အားေပးစကားေတြပီပီ
လက္ေတြ႕ မက်ၾကေတာ့
ငါ့အတြက္ ေကာက္ရုိးတစ ျဖစ္မလာခဲ့ဘူး။
ႏွစ္သိမ့္စကားေတြဆိုတာ
ငါ့ကမၻာ တကယ္ပ်က္သြားေၾကာင္း
သက္ေသထြက္ဆိုခ်က္ေတြပဲ ျဖစ္တယ္။
ေလလြင့္ေနတဲ့ စိတ္ကုိကပ္ဖို ့
အာရံုတခုခုကို လိုက္ရွာေနရတာလည္း
ကႏၱာရထဲမွာ ေရရွာေနရသလိုပဲ
ႏွစ္ၾကိမ္ ႏွစ္ခါ ေမာတယ္။
ငါဟာ
လွဳပ္ရွားေနတဲ့ သခ်ိ ၤဳင္ၾကီးထဲမွာ
အရွင္လတ္လတ္ ျမွဳပ္ထားခံရသူတေယာက္
ဘဝကို တာဝန္ၾကီးတခုလုိ ့အဓိပၸါယ္ေကာက္ရင္း
ငါ့စိတ္ေတြ ပင္ပင္ပန္းပန္း အလုပ္ဆင္းေနရတယ္။
ေၾသာ္…
ဘဝဆိုတဲ့ ကစားကြင္းထဲမွာ
ဒဏ္ရာရကစားသမားတေယာက္…
ပြဲသိမ္းဝစီမွဳတ္သံကုိ ေစာင့္ရင္းက
ဖြဖြေလး ထိခုိက္မိရံုနဲ ့ေတာင္
စိတ္ဓာတ္ေတြ နာက်င္ေနေတာ့တယ္။
ေကာင္းကင္ကို
Rest of your post
Saturday, November 7, 2009
ဟုတ္သားဘဲ
တနလၤာေန႕၊ 02 ႏုိ၀င္ဘာလ 2009 သွ်မ္းသံေတာ္ဆင့္
သွ်မ္းျပည္အလယ္ပုိင္း မီး႐ႈိ႕ခံရသည့္ေက်း႐ြာမ်ား၌ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးတာ၀န္က်သည့္ တပ္ရင္းမွဒုတပ္ရင္းမႉး ႏွင့္၎၏ လက္ေအာက္ငယ္သား အေခ်အတင္ စကားမ်ား ၾကရာမွ တပည့္ႏွစ္ေယာက္အား ေသနတ္ျဖင့္ပစ္ခတ္ခဲ့ ေၾကာင္းသွ်မ္းျပည္ အလယ္ပုိင္းသတင္းရပ္ကြက္က ဆုိပါသည္။
မိုင္းကိုင္ၿမိဳ႕နယ္ ဟုိခုိင္းေက်း႐ြာအုပ္စုအတြက္ ျပည္လည္တည္ေဆာက္ေရးတာ၀န္က်သည့္ ခမရ ၅၁၇ မွ ဒုတပ္ ရင္းမႉး ဗုိလ္မႉး ေအာင္ႏုိင္ထူးက ၎၏တပည့္ ၂ ေယာက္ျဖစ္သူ တပ္ၾကပ္ႀကီးျမင့္ေဇာ္ႏွင့္ တပ္သား ေအာင္စုိး အား ေအာက္တုိ ဘာ ၂၃ ရက္ ည ၁၀ နာရီအခ်ိန္က ေသနတ္ျဖင့္ပစ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ဟု လဲခ်ားမွ ၀န္ထမ္းတဦး ကေျပာျပ၏။
“ တပ္ၾကပ္ႀကီးျမင့္ေဇာ္နဲ႕ တပ္သားေအာင္စုိးကုိ ဒုတပ္ရင္းမႉးက အလုပ္ကိစၥနဲ႕ပါတ္သက္လုိ႕ ေခၚဆဲေတာ့ဟုိႏွစ္ ေယာက္က ‘မီး႐ႈိ႕ခုိင္းတုန္းကလဲ အထက္အမိန္႕ဘဲ။ အခုအိမ္ျပန္ေဆာက္ေပးခုိင္းေတာ့လဲ အထက္ အမိန္႕ဘဲ၊ ေမာရတာ/ေခၚဆဲခံရတာက်ေတာ့ က်ေနာ္တို႕ လက္ေအာက္ငယ္သားေတြ’ လုိ႕ ခံေျပာေတာ့ ဒုတပ္ရင္းမႉးကစိတ္ဆုိး ၿပီးပစ္လုိက္တာ။ ေသေတာ့မေသဘူး။ ဒဏ္ရာျပင္းတယ္” ဟု ေျပာ၏။
ထိုအပါတ္အတြင္းမွာပင္ မီး႐ႈိ႕ခံရသည့္ လဲခ်ားၿမိဳ႕နယ္ တတ္ေမာက္၊ အုပ္စုဟုိလုံး(မ္)ဖက္ တာ၀န္က်သည့္ စစ္ သားမ်ား ေတာထဲသစ္ခုတ္ၾကရာ ေအာက္သုိ႕ လိမ့္ဆင္းသည့္ သစ္တံုးပိမိ၍ တပ္ၾကပ္ႀကီးအဆင့္ စစ္သား တေယာက္ေသဆုံးခဲ့ ေၾကာင္း ႐ြာသားမ်ားကဆုိ၏။
“ တတ္ေမာက္၊ ဟုိလုံးဘက္က တာ၀န္က်တာ အဂၤ်င္နီယာတပ္ နဲ႕ ခလရ ၂၄၇ ” ဟု လဲခ်ားေစ်းသည္ တဦးက ေျပာ၏။
ေအာက္တိုဘာ ၁ ရက္ေန႕ည၌လည္း မိုးနဲအေျခစိုက္ခလရ ၂၄၈ တပ္ခြဲ ၂ မွစစ္သားမ်ားေက်းသီး ၿမိဳ႕နယ္သို႕စစ္ေၾကာင္း ထြက္စဥ္ မီး႐ႈိ႕ခံရသည့္႐ြားမ်ားအား ျပန္ေဆာက္ေပးေရးႏွင့္ ပါတ္သက္၍ အရက္၀ိုင္း၌ အခ်င္းခ်င္းအေခ်အတင္စကား မ်ား ရန္ျဖစ္ရာမွ လက္ပစ္ဗံုးခြဲ၊ ပစ္ခတ္ၾကသျဖင့္ ၅ ေယာက္ထက္မနဲ ေသဆံုးခဲ့၏။ထုိရန္ပြဲမွ စစ္ေၾကာင္းမႉးဗိုလ္မႉး ေဇာ္ထြန္းလည္း အျပင္းအထန္ဒဏ္ရာရသျဖင့္ ေတာင္ႀကီးသို႕ပို႕ေဆာင္ ကုသခဲ့ရ၏။
သွ်မ္းျပည္အလယ္ပုိင္း နမ့္ဇန္၊ မိုင္းေနာင္၊ ေက်းသီး၊ လဲခ်ား၊ မိုင္းကိုင္ၿမိဳ႕နယ္တ၀ိုက္ ေနထိုင္သည့္ ေက်းလက္လူထု အား စစ္အစုိးရတပ္က သွ်မ္းသူပုန္ဆက္သြယ္ေထာက္ပ့ံသတင္းေပးသည္ဟုစြပ္စြဲကာ အိမ္ေျခ ၅၀၀ ေက်ာ္မီး႐ႈိ႕ဖ်က္ဆီး ၿပီး ေက်း႐ြာ ၃၉ ႐ြာအား ဂ်ဴလုိင္လေႏွာင္းပိုင္းက အဓမၼေျပာင္းေ႐ြ႕ခိုင္းခဲ့သည္။
Rest of your post
Saturday, October 24, 2009
ခက္တယ္
ခက္တယ္။
ဓာတ္ေငြ ့သုိက္ေတြကို စကားလံုးအရ ပုိင္ဆိုင္ျပီးမွ
ဖေယာင္းတိုင္ကုိ ေခၽြတာထြန္းေနရတာ ခက္တယ္။
ခက္တယ္။
မျပည့္ေသးပဲ လွ်ံသြားရတဲ့
လူသား သယံဇာတေတြ
ဘယ္သူမွ ျပန္မလာၾကေစဖို ့
တံခါးပိတ္ထားတာကလည္း ခက္တယ္။
ခက္တယ္။
မသံုးရေသးတဲ့ ပုိက္ဆံေတြ
ေငြေဖာင္းပြမွဳရဲ ့အက်ိဳးဒဏ္နဲ ့
အလိုအေလ်ာက္အခိုးခံေနရတာကလည္း ခက္တယ္။
ခက္တယ္။
ငရုတ္သီးထုပ္လုိ ့ေကာင္းတဲ့
သတင္းစာစကၠဴေဟာင္းေတြေပၚက
လက္သံုးစံျပ ေဆာင္ပုဒ္ေတြ
တကယ္အသံုးမခံရလို ့ေခ်ာင္ကုပ္ေနၾကတာကလည္း ခက္တယ္။
ခက္တယ္။
ႏြားေျခရာခြက္ တထြာကုိ
ၾကြားေနတာရွက္စရာမွန္း မသိၾကတာကလည္း ခက္တယ္။
ခက္တယ္။
အလုပ္မျဖစ္ မွန္းသိပါလ်က္နဲ ့
အစဥ္အလာေတြကုိထိန္း
ပညာေတြကုိ သိမ္းသိမ္းေနရတာကလည္း ခက္တယ္။
ခက္တယ္။
ေပါက္ေနတဲ့ ခြက္ေတြကို
ေၾကာက္ေနတဲ့ လက္ေတြနဲ ့
လက္ဆင့္ကမ္းေနရတာကလည္း ခက္တယ္။
ခက္တယ္။
ျမန္ႏွဳန္းျမင့္ေခတ္ၾကီးထဲမွာ ျပိဳင္ပံုေျပာင္း
အားလံုး မုိင္ကုန္ေမာင္းေနၾကခ်ိန္မွာ
တို ့ဆီက ႏုိင္ငံ့သားေကာင္းေတြ
အခ်င္းခ်င္း က်ားေခ်ာင္းသလိုေခ်ာင္း
ေႏွးေအာင္လုပ္ျပီး ေတာင္းေနရတာကလည္း ခက္တယ္။
ခက္တယ္။
သီးသန္ ့ေနေလ့ရွိတဲ့ ထင္းေခ်ာင္းေတြ
တခါတခါ စုစည္းမိၾကရင္ေတာင္
အခ်ိဳးမခံရဖုိ ့အုပ္စုဖြဲ႕ေနၾကတာထက္
ပုဆိုးလွန္ျပဖို ့အုပ္စုဖြဲ႕ေနၾကတာက
ပုိမ်ားေနေတာ့လည္း ခက္တယ္။
ခက္တယ္။
ေစတနာ လက္တဆစ္နဲ ့
ေၾကျငာခ်က္အသစ္ေတြ
ေနရာအတြက္ျဖစ္ေနၾကတာကလည္း ခက္တယ္။
ခက္တယ္။
အေဝးကေန လွမ္းထုိးႏွက္ေနၾကေပမယ့္
ပုံစံခြက္ၾကီးေတြနဲ ့
ပုန္ကန္လက္သီးေတြပဲ ျဖစ္ေနၾကတာကလည္း ခက္တယ္။
ခက္တယ္။
အသံတူ အၾကံကြဲ တလမ္းထဲမွာ
ထစ္ခနဲဆုိ ႏွစ္ျခမ္းကြဲ
အခ်င္းခ်င္း အရမ္းဆဲေနၾကတာကလည္း ခက္တယ္။
ခက္တယ္။
ဘယ္သူေတြ ဘယ္လုိစိတ္မွန္းနဲ ့
ေလကုိဖမ္းျပီး ဒန္းဆင္ဆင္
ေရွ ႔ကေတာင္ဟာ ဧ၀ရက္မွန္းနဲ ့
ညဥ့္နက္သန္းေခါင္မွာ ေနမထြက္မွန္း
သိေနတာကလည္း ခက္တယ္။
ေကာင္းကင္ကို
ဓာတ္ေငြ ့သုိက္ေတြကို စကားလံုးအရ ပုိင္ဆိုင္ျပီးမွ
ဖေယာင္းတိုင္ကုိ ေခၽြတာထြန္းေနရတာ ခက္တယ္။
ခက္တယ္။
မျပည့္ေသးပဲ လွ်ံသြားရတဲ့
လူသား သယံဇာတေတြ
ဘယ္သူမွ ျပန္မလာၾကေစဖို ့
တံခါးပိတ္ထားတာကလည္း ခက္တယ္။
ခက္တယ္။
မသံုးရေသးတဲ့ ပုိက္ဆံေတြ
ေငြေဖာင္းပြမွဳရဲ ့အက်ိဳးဒဏ္နဲ ့
အလိုအေလ်ာက္အခိုးခံေနရတာကလည္း ခက္တယ္။
ခက္တယ္။
ငရုတ္သီးထုပ္လုိ ့ေကာင္းတဲ့
သတင္းစာစကၠဴေဟာင္းေတြေပၚက
လက္သံုးစံျပ ေဆာင္ပုဒ္ေတြ
တကယ္အသံုးမခံရလို ့ေခ်ာင္ကုပ္ေနၾကတာကလည္း ခက္တယ္။
ခက္တယ္။
ႏြားေျခရာခြက္ တထြာကုိ
ၾကြားေနတာရွက္စရာမွန္း မသိၾကတာကလည္း ခက္တယ္။
ခက္တယ္။
အလုပ္မျဖစ္ မွန္းသိပါလ်က္နဲ ့
အစဥ္အလာေတြကုိထိန္း
ပညာေတြကုိ သိမ္းသိမ္းေနရတာကလည္း ခက္တယ္။
ခက္တယ္။
ေပါက္ေနတဲ့ ခြက္ေတြကို
ေၾကာက္ေနတဲ့ လက္ေတြနဲ ့
လက္ဆင့္ကမ္းေနရတာကလည္း ခက္တယ္။
ခက္တယ္။
ျမန္ႏွဳန္းျမင့္ေခတ္ၾကီးထဲမွာ ျပိဳင္ပံုေျပာင္း
အားလံုး မုိင္ကုန္ေမာင္းေနၾကခ်ိန္မွာ
တို ့ဆီက ႏုိင္ငံ့သားေကာင္းေတြ
အခ်င္းခ်င္း က်ားေခ်ာင္းသလိုေခ်ာင္း
ေႏွးေအာင္လုပ္ျပီး ေတာင္းေနရတာကလည္း ခက္တယ္။
ခက္တယ္။
သီးသန္ ့ေနေလ့ရွိတဲ့ ထင္းေခ်ာင္းေတြ
တခါတခါ စုစည္းမိၾကရင္ေတာင္
အခ်ိဳးမခံရဖုိ ့အုပ္စုဖြဲ႕ေနၾကတာထက္
ပုဆိုးလွန္ျပဖို ့အုပ္စုဖြဲ႕ေနၾကတာက
ပုိမ်ားေနေတာ့လည္း ခက္တယ္။
ခက္တယ္။
ေစတနာ လက္တဆစ္နဲ ့
ေၾကျငာခ်က္အသစ္ေတြ
ေနရာအတြက္ျဖစ္ေနၾကတာကလည္း ခက္တယ္။
ခက္တယ္။
အေဝးကေန လွမ္းထုိးႏွက္ေနၾကေပမယ့္
ပုံစံခြက္ၾကီးေတြနဲ ့
ပုန္ကန္လက္သီးေတြပဲ ျဖစ္ေနၾကတာကလည္း ခက္တယ္။
ခက္တယ္။
အသံတူ အၾကံကြဲ တလမ္းထဲမွာ
ထစ္ခနဲဆုိ ႏွစ္ျခမ္းကြဲ
အခ်င္းခ်င္း အရမ္းဆဲေနၾကတာကလည္း ခက္တယ္။
ခက္တယ္။
ဘယ္သူေတြ ဘယ္လုိစိတ္မွန္းနဲ ့
ေလကုိဖမ္းျပီး ဒန္းဆင္ဆင္
ေရွ ႔ကေတာင္ဟာ ဧ၀ရက္မွန္းနဲ ့
ညဥ့္နက္သန္းေခါင္မွာ ေနမထြက္မွန္း
သိေနတာကလည္း ခက္တယ္။
ေကာင္းကင္ကို
Wednesday, October 21, 2009
လူဆင္းရဲျခင္းေဘး စိတ္ဆင္းရဲျခင္းေဘးလြတ္ကင္းေအာင္
အလံုးစံုေသာ ဒုကၡတို ့မွလြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ သန္းေရႊအာဏာရွင္က်ဆံုးေရး စစ္မိစၦာ၀ါဒီက်ဆံုးေရးအတြက္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားအားလံုးတြင္တာ၀န္ရွိသည္။
Monday, October 12, 2009
အံမယ္ ၂၀ မီလီယံသူေတာင္းစားက လူဟစ္
၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒကို လိုက္နာက်င့္သုံးရန္ သူေတာင္းစားဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊ တိုက္တြန္း
Saturday, 10 October 2009 18:41 ကိုေထြး
စစ္အစိုးရ သူေတာင္းစားေခါင္းေဆာင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊက ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္မည့္ ႏိုင္ငံေရး ပါတီမ်ား အေနျဖင့္ “ဒို႔တာ၀န္အေရးသုံးပါး” ကို အေျခခံ၍ စည္းရုံးလုပ္ေဆာင္ၾကရန္ႏွင့့္ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံ ဥပေဒကို လိုက္နာ က်င့္သုံးရန္ ယမန္ေန႔က တိုက္တြန္း ေျပာၾကားလိုက္သည္။
ေအာက္တိုဘာလ ၉ ရက္ေန႔တြင္ က်င္းပသည့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ စစ္မႈထမ္းေဟာင္းအဖြဲ႔ ညီလာခံ၌ ေျပာၾကားေသာ မိန္႔ခြန္းတြင္ သူေတာင္းစားဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊက ယင္းကဲ့သို႔ ေျပာၾကားလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။
[ယမန္ေန႔က ေနျပည္ေတာ္၌ က်င္းပေသာ စစ္မႈထမ္းေဟာင္း ညီလာခံတြင္ မိန္႔ခြန္းေျပာၾကားေနေသာ လူသတ္သမားဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေ႐ႊ (ဓာတ္ပုံ - ေၾကးမုံ)]
ယမန္ေန႔က ေနျပည္ေတာ္၌ က်င္းပေသာ စစ္မႈထမ္းေဟာင္း ညီလာခံတြင္ မိန္႔ခြန္းေျပာၾကားေနေသာ သူေတာင္းစားဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေ႐ႊ (ဓာတ္ပုံ - ေၾကးမုံ)
“ယေန႔ဆုိရင္ ႏိုင္ငံေတာ္ ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံ ဥပေဒသစ္ကို ျပည္သူေတြက တစ္ခဲနက္ ေထာက္ခံ အတည္ျပဳ ေပးခဲ့ၿပီး ျဖစ္တယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ၂၀၁၀ခုႏွစ္မွာ ဖြဲ႔စည္းပုံ အေျခခံ ဥပေဒသစ္အရ ျဖစ္ေပၚလာမယ့္ လႊတ္ေတာ္ အသီးသီးအတြက္ ေရြးေကာက္ပြဲေတြကို စနစ္တက် က်င္းပေပးမွာ ျဖစ္တယ္” ဟု ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊ ကေျပာသည္။
ထို႔အျပင္ ႏိုင္ငံေရး စနစ္ကူးေျပာင္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္ လမ္းျပေျမပုံမွ က်န္ရွိသည့္ အဆင့္မ်ားကို ေအာင္ျမင္စြာ အေကာင္ထည္ေဖာ္သြားရန္ စီမံထားၿပီးျဖစ္သည့္ အတြက္ ႏိုင္ငံေတာ္ အနာဂတ္ဖြဲ႔စည္းမႈသည္ ေသခ်ာခိုင္မာ ေနၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ျမန္မာျပည္ကို ၾသဇာလြမ္းမိုးလိုသည့္ ႏိုင္ငံႀကီး တခ်ိဳ႕သည္ ေခါင္းစဥ္ အမ်ိဳးမ်ိဳးတပ္၍ အက်ပ္ကိုင္လ်က္ရွိေသာ္လည္း တပ္မေတာ္အစိုးရသည္ ေျခာက္တုိင္းမေၾကာက္ဘဲ အခက္အခဲ အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ေအာင္ျမင္စြာ ျဖတ္သန္းခဲ့ေၾကာင္းလည္း ၎က ဆိုသည္။
စစ္အစိုးရက ၎တို႔ စိတ္ႀကိဳက္ ေရးဆြဲထားေသာ ဖြဲ႔စည္းပုံ အေျခခံ ဥပေဒသစ္ကို ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ေမလက လူထုဆႏၵခံယူပြဲ က်င္းပ၍ အတည္ျပဳခဲ့ရာတြင္ ေထာက္ခံမဲ ၉၀ ရာခုိင္ႏႈန္းေက်ာ္ ရရွိေၾကာင္း ေၾကညာခဲ့သည္။
အတိုက္အခံမ်ားႏွင့္ ေ၀ဖန္သူတခ်ိဳ႕က ယင္းလူထုဆႏၵခံယူပြဲသည္ ျပည္သူလူထုႏွင့္ ႏိုင္ငံတကာကို လိမ္လည္ လွည့္ဖ်ားခ်က္ တခုျဖစ္ေၾကာင္း တုံ႔ျပန္ၾကသည္။
အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္(NLD)က ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသား လႊတ္ေပးရန္၊ ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္ အေျခခံ ဥပေဒကုိ သုံးသပ္ ျပင္ဆင္ရန္၊ ေရြးေကာက္ပဲြတြင္ အလႊာ အသီးသီး ပါဝင္ၿပီး ႏုိင္ငံတကာက ေစာင့္ၾကည့္ခြင့္ျပဳရန္ဟူေသာ ျခြင္းခ်က္ သုံးခုျဖင့္ ၂၀၁၀ တြင္ စစ္အစုိးရ က်င္းပမည့္ ေရြးေကာက္ပဲြကို လက္ခံမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေၾကညာခ်က္ ထုတ္ျပန္ခဲ့ဖူးသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းတြင္ တရား၀င္မွတ္ပုံတင္ထားသည့္ ႏိုင္ငံေရး ပါတီ ၁၀ ခုခန္႔သာရွိေသာ္လည္း အမ်ားစုမွာ လႈပ္ရွားႏိုင္ျခင္း မရိွေၾကာင္း သိရသည္။
မၾကာမီ စစ္အစိုးရ အေနျဖင့္ ေရြးေကာက္ပြဲ ဥပေဒကို ထုတ္ျပန္ဖြယ္ရွိၿပီး ႏို္င္ငံေရးပါတီ အသစ္မ်ားကို မွတ္ပုံတင္ ခြင္ျပဳမည္ျဖစ္သည္။
ကုလသမဂၢအပါအ၀င္ ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအ၀ိုင္းႏွင့္ လူ႔အခြင့္အေရး အဖြဲ႔အစည္းမ်ားက အားလုံးပါ၀င္ႏိုင္သည့္ လြတ္လပ္၍ တရားမွ်တေသာ ေရြးေကာက္ပြဲျဖစ္ေရး အတြက္ ပထမဦးစြာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အပါအ၀င္ ဖမ္းဆီးထားေသာ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသား ၂၀၀၀ေက်ာ္ကုိ ျပန္လႊတ္ေပးရန္ ေတာင္းဆိုထားသည္။
Rest of your post
အရွက္တရားမဲ ့အလိမ္အုပ္စုမ်ားအေၾကာင္း
စစ္ေခါင္းေဆာင္က ေရြးေကာက္ပြဲမ်ား လုပ္ေပးမည္ဟုဆိုျခင္းသည္ လိမ္လည္ျခင္းသာျဖစ္
Saturday, 10 October 2009 12:09 ၿဖဳိးႀကီး
စစ္အစိုးရ ေခါင္းေဆာင္မ်ားအေနျဖင့္ လႊတ္ေတာ္အသီးသီးအတြက္ ေရြးေကာက္ပြဲမ်ားကို စနစ္တက် က်င္းပေပးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာဆိုျခင္းသည္ ျပည္သူလူထုကို လိမ္လည္လွည့္ျဖား ေခၽြးသိပ္ေျပာဆိုျခင္းသာျဖစ္ေၾကာင္း အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမ) အတြင္းေရးမွဴး ဦးျမင့္စိုးက ေျပာသည္။
ယမန္ေန႔က ျပဳလုပ္ခဲ့သည့္ ျမန္မာႏိုင္ငံစစ္မႈထမ္းေဟာင္းမ်ား ညီလာခံ ဒုတိယေန႔တြင္ စစ္အစိုးရေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး သန္းေရႊက အေျခခံဥပေဒအသစ္အရ ျဖစ္ေပၚလာမည့္ ေရြးေကာက္ပြဲမ်ားကို က်င္းပၿပီး ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒကို လိုက္နာက်င့္သံုးရန္လိုေၾကာင္း ေျပာၾကားခဲ့သည့္ မိန္႔ခြန္းႏွင့္ပတ္သက္၍ ယခုကဲ့သို႔ ေျပာဆိုလုိက္ျခင္းျဖစ္သည္။
ဦးျမင့္စုိး (ဓါတ္ပုံ - ႐ုိးမ ၃)
ဦးျမင့္စုိး (ဓါတ္ပုံ - ႐ုိးမ ၃)
“စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ၊ စစ္အာဏာရွင္ ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ ဘာပဲလုပ္လုပ္ သူတို႔အတြက္ တက္လို႔ ဆုတ္လို႔ရမဲ့ အေနအထားကို ရေအာင္ယူထားတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ျပည္သူလူထုကိုလည္း ဘယ္မွာ ဘာလုပ္မယ္၊ ဘယ္အခ်ိန္မွာ လုပ္မယ္ဆိုတာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ထုတ္ေဖာ္ေျပာတာလည္း မရွိဘူး။ သူတို႔ ေပၚလစီအတိုင္းပဲ လုပ္ခ်င္တာလုပ္တာ” ဟု ေျပာသည္။
ေရြးေကာက္ပြဲႏွင့္ပတ္သက္၍ တရားဝင္ ျပဌာန္းေပးရမည့္ ဥပေဒမ်ား အေလးနက္ထား လုပ္ေဆာင္ေပးျခင္းမရွိဘဲ လုပ္ခ်င္သလို လုပ္ေနျခင္းသည္ အာဏာရွင္မ်ား၏ ထံုးစံတခုပင္ျဖစ္ေၾကာင္း ၎က ဆက္လက္ေျပာသည္။
“နမူနာအေနနဲ႔ ေျပာရရင္ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲၿပီးေတာ့လည္း လႊတ္ေတာ္အသစ္ ဖြဲ႔မလား၊ ၄၇ ဖြဲ႔စည္းပံုအတိုင္း သြားမလာဆိုၿပီး လႊတ္ေတာ္ေခၚၿပီး ေျပာဆိုတာေတြ၊ ဘာတခုမွ တိတိက်က် ျပဌာန္းလုပ္ေဆာင္ေပးခဲ့တာမရွိဘူး။ လုပ္တာနဲ႔ ေျပာတာ ကိုက္ညီတာ ဘာမွမရွိဘူး” ဟု ဦးျမင့္စိုးက ဆက္လက္ေျပာသည္။
ျမန္မာစစ္အစိုးရအေနျဖင့္ ႏိုင္ငံတကာအသိုင္းအဝုိင္းႏွင့္ ျပည္သူလူထုကို ဂ႐ုစိုက္ျခင္းမရွိဘဲ လုပ္ခ်င္တာ လုပ္ေနသည္ကို ၂၀၀၈ ခုႏွစ္အတြင္းက နာဂစ္မုန္တိုင္းေၾကာင့္ အသက္ေပါင္း သိန္းခ်ီေသဆံုးခဲ့ျခင္းကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ သိႏိုင္သည္ဟု ေျပာသည္။
“ထိုင္ဝမ္မွာဆိုရင္ လူ ေထာင္ဂဏန္းေလာက္ ေသတာနဲ႔ အစိုးရတဖြဲ႔လံုး ျပဳတ္သြားတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာျပည္မွာ နာဂစ္မုန္တိုင္းေၾကာင့္ လူေပါင္း သိန္းခ်ီေသသြားတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာင္ စစ္အာဏာရွင္ေတြက သူတို႔ရဲ႕ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုကို ရေအာင္လုပ္သြားတယ္ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ကို စက္ဆုတ္ရြံရွာဖြယ္ ေကာင္းတယ္” ဟု ဆက္လက္ေျပာသည္။
Rest of your post
အမွန္ေတြ သိမ္းဆည္းပါသည္
ေက်းလက္သွ်မ္း႐ြာမ်ား မီး႐ႈိ႕မႈ၌ ရပခ တိုင္းမႉးကိုယ္တိုင္အမိန္႕ေပး
ၾကာသပေတးေန႕၊ 08 ေအာက္တုိဘာလ 2009 သွ်မ္းသံေတာ္ဆင့္
ဂ်ဴလိုင္လေႏွာင္းပိုင္းက သွ်မ္းျပည္အလယ္ပိုင္း အိမ္ေျခ ၅၀၀ ေက်ာ္ မီး႐ႈိ႕ဖ်က္ဆီးခံရမႈတြင္ ေတာင္ႀကီးအေျခ စိုက္ ရပခ တိုင္းမွဴး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရာျပည့္ကိုယ္တိုင္ အမိန္႕ေပးၫႊန္ၾကားခဲ့သည္ဟု သွ်မ္းျပည္အလယ္ပိုင္းသတင္းရပ္ကြက္ေျပာပါသည္။
“မီး႐ႈိ႕ခိုင္းတုန္းကလဲ သူဘဲ၊ အခု အားခ်င္းအိမ္ျပန္ေဆာက္ေပးခိုင္းေတာ့လဲသူဘဲ၊ ျပည္သူေတြကို ဘယ္လို မ်က္ႏွာျပရမလဲ” - ဟု သွ်မ္းျပည္အလယ္ပိုင္း႐ွိ တပ္ရင္းမႉးတဦးေျပာေၾကာင္း နီးစပ္သူတဦး က ေျပာပါသည္။
မီး႐ႈိ႕ဖ်က္ဆီးခံရသည့္ လဲခ်ားၿမိဳ႕နယ္ တတ္ေမာက္ေက်းရြာအုပ္စု ႏွင့္ မိုင္းကိုင္ၿမိဳ႕နယ္ ဟိုခိုင္းေက်း႐ြာအုပ္စု အလိုက္ ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ အလံုးေပါင္း ၁၂၀ ေက်ာ္အား သံုးလအတြင္း အၿပီးေဆာက္လုပ္ေပးရန္ တိုင္းမႉး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရာျပည့္ၫႊန္ၾကားမႈ အေပၚ ဆိုဒ္အတြင္းကြပ္ကဲသည့္ တပ္ရင္းမႉးမ်ား မေက်မနပ္ ညည္းတြားေၾကာင္း၊ မီး႐ႈိ႕ခိုင္းစဥ္ကလည္း ဗိုလ္ရာျပည့္ကိုယ္တိုင္ အမိန္႕ေပးခဲ့ေၾကာင္း ေျမာက္ပိုင္းအပစ္ရပ္တပ္ဖြဲ႕ႏွင့္ - နီးစပ္သည့္ အသိုင္းအ၀ိုင္းက သွ်မ္းသံေတာ္ဆင့္သို႕ ေျပာျပပါသည္။
“တိုင္းမႉး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရာျပည့္က မိုင္းေနာင္ အေျခစိုက္ အမွတ္ ၂ စကခ မႉး ဗိုလ္မႉးႀကီးေက်ာ္ဇံျမင့္ ဆီတိုက္႐ုိက္ၫႊန္ၾကားတယ္ တဲ့။ ဗ်ဴဟာႏွစ္ခု လက္ေအာက္ခံ တပ္ရင္း ၅ ရင္းက ႐ြာေတြကိုမီး႐ႈိ႕ဖ်က္ဆီးတယ္။ အဓမၼေျပာင္း ေ႐ြ႕ခုိင္းတယ္။ ႐ြာသူ ႐ြာသားေတြ မိုးတြင္းတခုလံုး အိုးမဲ့အိမ့္မဲ့ဘ၀ နဲ႕ ဒုကၡခံခဲ့ရၿပီး မိုးကုန္မွ အလ်င္စလို အိမ္ျပန္ ေဆာက္ေပးဖို႕ တိုင္းမႉးက ျပန္ေျပာလာတယ္။ သူခုိင္းခ်င္ရာခုိင္းေနေတာ့ တပ္ရင္းမႉးေတြကလဲ မခံႏုိင္ျဖစ္လာ တာေပါ့” - ဟု အဆိုပါပုဂၢိဳလ္က ဆက္ေျပာျပ၏။
[နအဖ တပ္ မီး႐ႈိ႕ဖ်က္ဆီးခဲ့သည့္ သွ်မ္းျပည္အလယ္ပိုင္းမွ ေက်းလက္ေနအိမ္မ်ား Photo: Taifreedom]
မီး႐ႈိ႕ဖ်က္ဆီးခံရသည့္ ေက်းလက္လူထုအတြက္ စစ္တပ္က သစ္လုပ္ငန္းရွင္မ်ားအား (ခြဲစိတ္ၿပီးသားသစ္ တန္ခ်ိန္ ၃၀၀၀ ေထာင္၊ သစ္တံုး တန္ခ်ိန္ ၂၀၀၀ ေက်ာ္) သစ္ပါမစ္ေပးခဲ့ေသာ္လည္း မိုင္းကိုင္ၿမိဳ႕နယ္ တံုေလာ၀္ အေျခစိုက္ ဗ်ဴဟာမႉးက ကားလမ္းေဘး႐ွိ ေက်း႐ြာမ်ားအား တစ္အိမ္လွ်င္ သစ္တစ္တန္ႏႈန္းခုတ္ျဖတ္ေပးရန္ ဆင့္ဆိုခဲ့သည္ဟုဆိုသည္။
အမည္မေဖၚလိုသည့္ ႐ြာသူႀကီးတဦးက - “ တ႐ုပ္နယ္စပ္အေျခအေနက မေကာင္းဘူးဆိုေတာ့ သစ္ပါမစ္ရလဲလုပ္စားဖို႕က အဆင္မေျပျပန္ဘူး၊ ႐ွင္း႐ွင္းေျပာရင္ ဗ်ဴဟာမႉးအမိန္႕နဲ႕ ႐ြာသားေတြကုိ လုပ္အားေပးခုတ္ခုိင္း ထားတဲ့သစ္ေတြကိုသစ္ပါမစ္ရ ထားတဲ့သူေတြက တတန္ ၃ သိန္းႏႈန္းနဲ႕ ျပန္သြား၀ယ္ရတယ္။ အဲဒီသစ္ေတြနဲ႕ မီး႐ႈိ႕ခံရတဲ့ သူေတြအတြက္ျပန္ေဆာက္ေပး ရမယ္၊ သစ္ပါမစ္ရထားတဲ့ဟာကေတာ့ သူတို႕နဲ႕မဆိုင္ေတာ့ဘူး၊ ကိုယ့္ဟာကိုဘဲ ခုတ္ျဖတ္ထုတ္ေရာင္းဖို႕႐ွိတယ္” - ဟု ႐ွင္းျပ၏။
မီး႐ႈိ႕ဖ်က္ဆီးခံရေသာ တတ္ေမာက္ေက်း႐ြာအုပ္စု ၊ ဟိုခိုင္းေက်း႐ြာအုပ္စုအား နားဂစ္ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ပံုစံတူစံျပေက်းရြာ လုပ္ေပးရန္ ႏွင့္ အစိုးရဌာနမ်ားျဖစ္သည့္ သစ္ေတာ၊ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရးဌာနအျပင္ တိုင္းစစ္ဗ်ဴဟာ တခုလည္းတိုးခ်ဲ႕ ထား႐ွိသြားမည္ဟု အမည္မေဖၚလိုသည့္ ေဒသခံ ေခတ္ပညာတတ္ လူငယ္ တဦးက ေျပာပါသည္။
ေက်းလက္လူထုအား သွ်မ္းသူပုန္ဆက္သြယ္သတင္းေပးသည္ဟုဆိုကာ ေနအိမ္ဥစၥာပစၥည္းမ်ား၊ စပါးက်ီမ်ားပါ မက်န္ မီး႐ႈိ႕ဖ်က္ဆီးခဲ့ၿပီး သံုးလအတြင္း အိမ္အသစ္ျပန္ေဆာက္ေပးရန္ ရပခ တိုင္းမႉးၫႊန္ၾကားရျခင္းမွာ အေၾကာင္း ၃ ရပ္ရွိေၾကာင္း - (၁) ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ ေထာက္ခံမဲရရန္ ျပည္သူလူထုအား စည္း႐ုံး ေခြၽးသိပ္ျခင္း။ (၂) သွ်မ္းျပည္တပ္မေတာ္ လႈပ္ရွားနယ္ေျမအတြင္း စစ္အစိုးထပ္တိုးခ်ရန္႐ွိျခင္း၊ (၃) ေဒသခံ စစ္ အရာရွိမ်ားကသစ္လုပ္ငန္းရွင္မ်ားထံမွ၀င္ေငြရရန္ ဖန္တီး ေပးျခင္းတို႕ ျဖစ္သည္ဟု သံုးသပ္သူမ်ား ေျပာဆိုၾကသည္။
သွ်မ္းသူပုန္မ်ားအား ဆက္သြယ္ေထာက္ပံ့သတင္းေပးသည္ဟု ယူဆခံရသည့္ လဲခ်ား မိုင္းကိုင္ၿမိဳ႕နယ္မွ ေက်းရြာ ၁၀ ရြာေက်ာ္ (အိမ္ေျခ ၅၀၀ ေက်ာ္) အား ဂ်ဴလိုင္လေႏွာင္းပိုင္းက မီး႐ႈိ႕ဖ်က္ဆီးခဲ့ၿပီး ေက်း႐ြာ ၃၉ ႐ြာကိုလည္း ေနရပ္ရင္းမွ အဓမၼေျပာင္းေ႐ြ႕ အိုးအိမ္စြန္႕ခြာခိုင္းခဲ့ပါသည္။
Rest of your post
Wednesday, October 7, 2009
တသက္ႏိုင္ထက္စီးနင္းလုပ္ခဲ ့ေပမယ္လည္း မည္သည္ ့အဖြဲ ့အစည္းကိုမွ အျပဳတ္မတိုက္ႏိုင္ခဲ ့တဲ ့ နအဖ
အပစ္ရပ္နယ္ေျမအတြင္း အစိုးရစစ္ယာဥ္တန္း ညဘက္ျဖတ္သန္း အကဲစမ္း
အဂၤါေန႕၊ 06 ေအာက္တုိဘာလ 2009 သွ်မ္းသံေတာ္ဆင့္
စစ္အစိုးရတပ္ ခလရ ၂၉၆ မွ စစ္ေၾကာင္းတေၾကာင္း အပစ္ရပ္ SSA ေျမာက္ပိုင္း နယ္ေျမအတြင္း ညဘက္ျဖတ္သန္း သြားလာေၾကာင္း သွ်မ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္း သတင္းရပ္ကြက္က ဆိုပါသည္။
သွ်မ္းျပည္ေတာင္ပိုင္း ကြန္ဟိန္း-တာ့ေကာ့္ အေျခစိုက္ ခလရ ၂၉၆ မွ ဗိုလ္မႉးေက်ာ္၀င္းႏိုင္ ဦးေဆာင္သည့္ စစ္ယာဥ္တန္း (တ႐ုတ္လုပ္ တုန္းဖုန္း) ကား ၄ စီး အင္အား ၁၀၀ နီးပါး ေအာက္တိုဘာ ၄ ရက္ ည ၈ နာရီက မိုင္းဇန္ (မိုင္း႐ႉးၿမိဳ႕ေတာင္ ဘက္) မွ မိုင္း႐ႉးရတနာေျမသို႕ ညတြင္းခ်င္းခရီးထြက္ရာ ေန႕ဘက္မုိင္း႐ႉး၌နားၿပီး ေအာက္တိုဘာ ၅ ရက္ ည ၈ နာရီ မုိင္း႐ႉးမွ ဆက္ထြက္ခြါ၍ အပစ္ရပ္ ေျမာက္ပိုင္း SSA တပ္မဟာ ၁ ဌာနခ်ဳပ္ ၀မ့္ဟိုင္းသို႕ ည ၉ နာရီေက်ာ္တြင္ျဖတ္သန္း သြားသည္ ဟု ဆိုပါသည္။
[တ႐ုတ္လုပ္ တုန္းဖုန္းအမ်ဳိးအစား စစ္ကား]တ႐ုတ္လုပ္ တုန္းဖုန္းအမ်ဳိးအစား စစ္ကား
အမည္မေဖၚလိုသည့္ အပစ္ရပ္ ေျမာက္ပိုင္း SSA အရာ႐ွိတဦးက - “အရင္က အခုလိုမ်ဳိး SSA နယ္ေျမအတြင္း ညဘက္ သြားလာတာ မ႐ွိခဲ့ဖူးဘူး။ တပ္စခန္းအေျပာင္းအလဲ႐ွိလည္း ေန႕ခင္းပိုင္းသြားလာတာမ်ားတယ္” - ဟု ဆို၏။
ဤကဲ့သို႕ စစ္အစိုးရတပ္ ညဘက္ သြားလာလႈပ္႐ွားျခင္းမွာ အဓိက အေၾကာင္းရင္း ၃ ခု ႐ွိႏိုင္ေၾကာင္း - (၁)အပစ္ရပ္ တုိ႕၏ လႈပ္႐ွားမႈ စစ္ေရးျပင္ဆင္မႈ သတိ၀ိရိယထား႐ွိမႈ စုံစမ္းသိ႐ွိလိုျခင္း၊ (၂) အပစ္ရပ္နယ္ေျမအတြင္းျဖတ္သန္းသြား စဥ္ အမာခံ သတင္းေပး သူလွ်ဳိမ်ား လွ်ဳိ႕၀ွက္ခ်ထားျခင္း၊ (၃) အမ်ားျပည္သူသိမည္စိုးသျဖင့္ လက္နက္ႀကီးလွ်ဳိ႕၀ွက္ သယ္ေဆာင္ျခင္း - စသည္တုိ႕ ျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း ဆက္ေျပာျပပါသည္။
အပစ္ရပ္အဖြဲ႕ထိပ္ပိုင္းေခါင္းေဆာင္ႏွင့္ ရင္းႏွီးသည့္ ခရီးသြားတဦးက - “ အရင္တုန္းက အပစ္ရပ္နယ္ေျမအတြင္း အစိုးရ စစ္ယာဥ္တန္းျဖတ္ဖို႕႐ွိရင္ ၁ ရက္ - ၂ ရက္ ႀကိတင္အေၾကာင္းၾကားတယ္။ အခု ဘာမွမေျပာဘူး၊ ၀မ့္ဟိုင္းအ၀င္ဂိတ္နား ေရာက္မွ ျဖတ္သန္းခြင့္အတြက္ အေၾကာင္းၾကားတယ္” - ဟု သွ်မ္းသံေတာ္ဆင့္သို႕ ေျပာျပ၏။
စစ္အစိုးရသည္ နယ္စပ္႐ွိ အပစ္ရပ္အဖြဲ႕မ်ားအား ၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမတိုင္ခင္ ေအာက္တိုဘာလ ေနာက္ဆံုးထားၿပီး နယ္ ျခားေစာင့္တပ္အသြင္ေျပာင္းရန္ ဖိအားေပးထားသကဲ့သို႕ အပစ္ရပ္ေျမာက္ပိုင္း SSA တပ္ဖြဲ႕ကိုလည္း ျပည္သူ႕ စစ္အျဖစ္ ကူးေျပာင္းရန္ အႀကိမ္ႀကိမ္ေခၚယူဖိအားေပးခဲ့ေသာ္လည္း အပစ္ရပ္ေျမာက္ပိုင္း SSA တပ္ဖြဲ႕က အခ်ိန္ဆြဲ၍ ေခါင္းခါျငင္းဆန္ ထားသည္။
Rest of your post
ဟုတ္ေက်ာ္...ပုတ္ေပၚ
Tuesday, 06 October 2009 19:07 သန္းထိုက္ဦး
E-mail Print
စစ္အစိုးရ သတင္းစာမ်ားတြင္ ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံ ရဲတပ္ဖြဲ႔မွ ရဲခ်ဳပ္ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ခင္ရီ သတင္းႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ျပည္တြင္း အပတ္စဥ္ထုတ္ သတင္းဂ်ာနယ္မ်ားတြင္ စာေပစိစစ္ေရးက ဖိအားေပး ေဖာ္ျပခိုင္း ထားေၾကာင္း သိရွိရသည္။
ရဲခ်ဳပ္ ဗုိလ္မႉးခ်ဳပ္ ခင္ရီကို ၿပီးခဲ့သည့္ ၾသဂုတ္လအတြင္းက ျပဳလုပ္ေသာ သတင္းစာ ရွင္းလင္းပြဲ တခု တြင္ ေတြ႕ရစဥ္ (ဓာတ္ပုံ - AP)
လြန္ခဲ့သည့္ အပတ္ စက္တင္ဘာလ ၁ ရက္ေန႔ထုတ္ စစ္အစိုးရသတင္းစာမ်ားတြင္ ရဲခ်ဳပ္ ခင္ရီက ရန္ကုန္တိုင္း အတြင္းရွိ ရဲတပ္ဖြဲ႔ စခန္းမ်ားကုိ ၾကည့္ရူစစ္ေဆးေနသည့္ သတင္း အခ်က္အလက္ႏွင့္ ဓာတ္ပံုကုိပါ ဂ်ာနယ္ မ်ား တြင္ေဖာ္ျပရမည္ဟု ျပည္တြင္း သတင္းေထာက္တဦးက ဧရာ၀တီသို႔ေျပာသည္။
“သတင္းစာထဲမွာ ပါၿပီးသား သတင္းကုိ ပံုနဲ႔ စာနဲ႔ မထည့္မေနရ ဂ်ာနယ္တိုင္း ဒီတပတ္ထြက္ ေနာက္ဆံုးထြက္တဲ့ အထဲမွာ အကုန္လံုး ထည့္ေပးရတယ္”ဟု ၎က ေျပာဆုိသည္။
ယင္းကဲ့သို႔ ပံုႏွိပ္ေဖာ္ျပခိုင္းေသာ သတင္းမွာ စက္တင္ဘာလ ၂၉ ရက္ေန႔တြင္ ရန္ကုန္တိုင္း သန္လ်င္ၿမိဳ႕နယ္ရွိ ခရိုင္ရဲတပ္ဖြဲ႔မ်ား၏ စိုက္ပ်ဳိးေရးၿခံ၌ စပါးစိုက္ပ်ဳိးေရးႏွင့္ ၀က္၊ဘဲ၊ငါးေမြးျမဴေရးလုပ္ငန္းမ်ား၊ရဲတပ္ဖြဲ႔မ်ား ေဆာက္လုပ္လ်က္ရွိေသာ အေဆာက္အအံုမ်ားကုိ ၾကည့္ရႈစစ္ေဆးမႈျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။
ယင္း သတင္းႏွင့္ ဓာတ္ပံုကုိ ဂ်ာနယ္တိုင္းကုိထည့္ရန္အတြက္ ဖိအားေပးျခင္းသည္ ရဲခ်ဳပ္ ခင္ရီ အထိန္းသိမ္းခံ ရသည္ဟူေသာ သတင္းေၾကာင့္ျဖစ္ႏိုင္သည္ဟု ရန္ကုန္ စာနယ္ဇင္း အသိုင္းအ၀ိုင္းက သံုးသပ္ေနၾကသည္။
ၿပီးခဲ့သည့္ စက္တင္ဘာလလယ္တြင္ ရဲမႉးႀကီး ၀င္းႏိုင္ လာဘ္စားမႈေၾကာင့္ ရန္ကုန္တိုင္း အထူး စစ္ဆင္ေရး ကြပ္ ကဲေရးအဖြဲ႔(ကစထ) မႉး ဒုတိယ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ျမင့္ေဆြက စစ္ေဆးခဲ့ၿပီး ေနျပည္ေတာ္သို႔ လႊဲေျပာင္းစဥ္ ရဲမႉးႀကီး ဝင္းႏုိင္ ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္သြားခဲ့သည္ဟု သတင္းမ်ား ထြက္ေပၚခဲ့သည္။
ယင္းအမႈႏွင့္ ပတ္သက္၍ ရဲခ်ဳပ္ ခင္ရီကုိလည္း ဖမ္းဆီး စစ္ေဆးေနသည္ ဟူေသာ ေကာလာဟလမ်ားလည္း ထြက္ေပၚေနသည္။
ရဲမႉးႀကီးဝင္းႏုိင္ႏွင့္အဖြဲ႕ ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းခံရသည့္ ျဖစ္ရပ္သည္ ၎၏ဇနီး ေဒၚေမႊးေမႊး ပိုင္ဆုိင္ေသာ ကာရာ အို ေကဆိုင္တဆိုင္ကို ရန္ကုန္တိုင္း ရဲအထူးသတင္းတပ္ဖြဲ႔(SB)က ဝင္ေရာက္စစ္ေဆးစဥ္ ရဲမႉးႀကီး ဝင္းႏုိင္က မေက် နပ္သျဖင့္ အခ်င္းမ်ားၾကၿပီး ၎၏ လာဘ္စားမႈမ်ား ေပၚေပါက္ခဲ့ရာမွ စတင္သည္ဟုသိရသည္။
ရန္ကုန္ အေဝးေျပးကားဂိတ္အတြင္းရွိ အႏွိပ္ခန္းမ်ား၊ ကာရာအိုေကဆိုင္မ်ား အပါအဝင္ ရန္ကုန္ တၿမိဳ႕လံုးရွိ အႏွိပ္ခန္း၊ ကာရာအိုေက၊ ႏိုက္ကလပ္မ်ားအားလံုးမွာ ရဲမႉးႀကီးထံသို႔ တလလွ်င္ ဆက္ေၾကး သေဘာ က်ပ္ ၆ သိန္း ဝန္းက်င္စီ ေပးရေလ့ရွိေၾကာင္း ထို ဆိုင္ပိုင္ရွင္မ်ားႏွင့္ နီးစပ္သူတို႔ထံမွ သိရသည္။
ရဲမႉးႀကီးဝင္းႏုိင္အေနျဖင့္ မူးယစ္ေဆးဝါး ေရာင္းဝယ္ ေဖာက္ကားမႈမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ႏုိင္သည္ဟု ရဲတပ္ဖြဲ႕ အာဏာပိုင္မ်ားႏွင့္ နီးစပ္သူတဦးက ေျပာသည္။ ရဲမႉးႀကီး ဝင္းႏုိင္သည္ ရန္ကုန္တုိင္းရဲမႉးအျဖစ္ တာဝန္မထမ္း ေဆာင္မီက ရွမ္းျပည္ႏွင့္ တရုတ္ျပည္ နယ္စပ္တြင္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ဖူးသူတဦးျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။
Rest of your post
Sunday, October 4, 2009
သန္းေရႊ နာဂစ္ေဒသ ေလဟာျပင္ခရီးထြက္မည္
သူသတ္ သန္းေရႊ နာဂစ္ေဒသ သြားရန္ စီစဥ္ မဇၩိမသတင္းဌာန စေနေန႔၊ ေအာက္တုိဘာလ 03 ရက္ 2009 ခုႏွစ္ 16 နာရီ 18 မိနစ္
ခ်င္းမုိင္ (မဇၩိမ)။ ။ စစ္အစိုးရေခါင္းေဆာင္ သူသတ္ သန္းေရႊသည္ နာဂစ္ ဆိုင္ကလံုး မုန္တိုင္းဒဏ္သင့္ ျမစ္ဝကြ်န္းေပၚ ေဒသသို႔ ၂ ရက္တာခရီး သြားေရာက္မွာ ျဖစ္သည္ဟု စစ္ဘက္ သတင္းရပ္ကြက္အရ သိရသည္။
ေအာက္တိုဘာ ၆ ရက္ေန႔တြင္ ခရီးစဥ္စတင္မွာျဖစ္ျပီ ဖ်ာပံုျမိဳ႔နယ္ရွိ ဆိုင္ကလံုးမုန္တိုင္းျဖစ္လွ်င္ ခိုလႈံရာျဖစ္ေသာ ယုဇန ဆိုင္ကလံုးခိုဇရပ္ ဖြင့္ပြဲကို တက္ေရာက္မွာ ျဖစ္သည္။ အျခားေသာ ဆိုင္ကလံုးခိုဇရပ္မ်ားမွာ သတ္မွတ္ခ်ိန္ ျပီးစီးျခင္းမရွိေသး၍ အခ်ိန္မွီ ဖြင့္ပြဲ မလုပ္ႏိုင္ဘဲ ရွိသည္။
သန္းေရႊသည္ ရန္ကုန္တြင္ ေရာက္ရွိေနျပီး သီတင္းကြ်တ္ကာလ ျဖစ္သည့္အတြက္ ဂါရဝ ျပဳလိုသူ စစ္ဘက္ အရာရွိၾကီးမ်ားႏွင့္ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္ၾကီးမ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆံုေနရသည္ဟုလည္း ဆိုသည္။
ထို႔အျပင္နံပါတ္ ၁ စစ္အစိုးရ ေခါင္းေဆာင္သည္ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီ ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ပါ ေတြ႔ဆံုေကာင္း ေတြ႔ဆံုႏိုင္ဖြယ္ရွိသည္ဟု စစ္ဘက္ သတင္းရပ္ကြက္တြင္ ထင္ေၾကးေပးေနၾကသည္။
“အရာရာအားလံုး ေခ်ာေခ်ာေမြ႔ေမြ႔ ျဖစ္တယ္ဆုိရင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးၾကီး ေတြ႔မယ္နဲ႔တူတယ္။ အဲသလို မဟုတ္ရင္ေတာ့ တျခား တေယာက္ေယာက္ေပါ့” ဟု သတင္း ရပ္ကြက္တခုက ေျပာသည္။ သို႔ေသာ္ မည္သို႔ေသာ ကန္႔သတ္ခ်က္မ်ား၊ အေျခအေနမ်ားအေပၚ မူတည္သည္ဆုိျခင္းကို ေျပာဆိုသြားျခင္း မရွိပါ။
နအဖ၏ ဆက္ဆံေရးဝန္ၾကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ၾကည္သည္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ စိမ္းလဲ့ကန္သာ အစိုးရ ဧည့္ရိပ္သာတြင္ မိနစ္ ၄၀ ၾကာ ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးမႈ ျပဳခဲ့သည္။ ယေန႔မြန္းလြဲ ၁ နာရီက စတင္ ျပဳလုပ္ေသာ ေဆြးေႏြးပြဲ အေၾကာင္းအရာကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မသိရေသးေသာ္လည္း ျငိမ္းခ်မ္းေရး ႏုိဘယ္ဆုရွင္က စစ္ေခါင္းေဆာင္ထံ ေပးပို႔လုိက္ေသာ စာႏွင့္ ပတ္သက္ ေနႏုိင္သည္ဟု ရန္ကုန္ရွိ အတုိက္အခံ သတင္းရပ္ကြက္က ေျပာသည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံအေပၚ ခ်မွတ္ထားေသာ စီးပြားေရး ပိတ္ဆို႔မႈကို ျပန္လည္ ႐ုပ္သိမ္းရန္ အေမရိကန္၊ ဥေရာပသမဂၢႏွင့္ ၾသစေၾတးလ်တို႔ကို စည္း႐ုံး သိမ္းသြင္းေပးမည္ဟု စက္တင္ဘာ ၂၅ ရက္ေန႔က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က သန္းေရႊထံ ေရးသားေပးပို႔ေသာ စာတြင္ ပါရွိသည္။
ထို႔အတြက္ သက္ဆုိင္ရာႏုိင္ငံမ်ား၏ သံတမန္မ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆံုခြင့္ျပဳရန္ အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ေခါင္းေဆာင္က ေရးသားထားသည္။
Rest of your post
Saturday, October 3, 2009
သာသနာ့က်ိန္စာ
သံဃာေတာ္မ်ား၊ေက်ာင္းသားမ်ား၊ျပည္သူမ်ားကုိ ညွင္းပန္းနွိပ္စက္ေနေသာ န အ ဖ
စစ္အုပ္စုနွင့္တကြေနာက္လုိက္အလုိေတာ္ရိ ၾကံ႕ဖြတ္၊စြမ္းအားရွင္၀န္ထမ္းမ်ားအားလုံး
ကုိသာသနာ့က်ိန္စာတုိက္လုိက္သည္။
စစ္အုပ္စုနွင့္တကြေနာက္လုိက္အလုိေတာ္ရိမ်ားသည္ သံဃာေတာ္မ်ားကုိေသနတ္နွင့္
ပစ္သတ္ ၀ါးရင္းဒုတ္နွင့္ရုိက္ကာမတရားဖမ္းဆီးေထာင္ခ်နွိပ္စက္သတ္ျဖတ္ေနသည္
မွာတကယ္မွန္ပါသည္။
ေအးခ်မ္းစြာျဖင့္ဗုဒၶ၏အရိပ္ေအာက္တြင္ေနထုိင္ၾကေသာျပည္သူျပည္သားမ်ားကုိ
ဖမ္းဆီးေထာင္ခ် မတရားနွိပ္စက္ျခင္း၊မိန္းကေလးမ်ားအားမုဒိန္းက်င့္ျခင္း၊အတင္း
အဓမၼလုပ္အားေပးခုိင္းေစျခင္း၊တုိင္းျပည္ဘ႑ာမ်ားကုိမတရားခုိးယူျခင္းျဖင့္တေန႔
တျခားဆုိးရြားယုတ္လာသည္မွာတကယ္မွန္ကန္ပါသည္။
ဤမွန္ကန္ေသာသစၥာစကားေၾကာင့္ န အ ဖ စစ္အုပ္စုႏွင့္တကြ ေနာက္လုိက္
အလုိေတာ္ရိၾကံ႕ဖြတ္၊စြမ္းအားရွင္မိသားစုမ်ားအားလုံးသည္ဆင္းရဲဒုကၡမ်ားခ်က္ခ်င္းခံ
စားၾကရပါေစသတည္း။တစ္ကမၻာပတ္လုံး မဟာအ၀ိစိငရဲမွာ ခံေနၾကရပါေစသတည္း။
တစ္ကမၻာပတ္လုံးဆင္းရဲမဲြေတငတ္ျပတ္ကာလုိက္ေတာင္းစားေနၾကရပါေစသတည္း။ တစ္ကမၻာပတ္လုံးဆင္းရဲဒုကၡအ၀၀ကုိအျမဲမျပတ္ကာလပတ္လုံးခံစားေနၾကရပါေစသတည္း။ တစ္ကမၻာပတ္လုံးခ်မ္းသာဟူေသာအသံကုိမၾကားၾကရေစသတည္း။
မွတ္ခ်က္။ ။မိမိလုပ္ရပ္မ်ားကုိခ်က္ခ်င္းရပ္၍သံဃာေတာ္မ်ားကုိ၀န္ခ်ေတာင္းပန္
မည္ဆုိလွ်င္၎က်ိန္စာမွလြတ္ျငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ရနုိင္ပါသည္။
သံဃာေတာ္မ်ားရဲ႕အမိန္႔
Rest of your post
Now .. Who want to use Apple products?
Are you still disagree with this image from Apple products advertising ? just Click --->follow this Apple products link
ပန္းသီး အမွတ္တဆိတ္ ကုမၸဏီမွ ဒီဇိုင္းနာ ေဂ်ာ္န္အိုက္ဗ္ က ၄င္းမ်က္ႏွာျဖင့္ ဗုဒၶ ပံုေတာ္အား အသံုးျပဳလ်က္ ေၾကာ္ျငာထုတ္ေ၀ထားေသာပံုအား ဘာသာေရးအျမင္အရ မသင္ ့ေတာ္ေသာ ေၾကာ္ျငာအား ပန္းသီး အမွတ္တဆိတ္ပါ အသံုးအေဆာင္ ပစၥည္းမ်ားအား ဆန္ ့က်င္ ့ၾကပါစို ့လို ့ မွ်ေ၀ရင္း ။ မယံုပါက ဤေနရာသို ့ ႏွိပ္ရင္ းလည္ပါတ္ႏိုင္ေၾကာင္း ပန္းသီးအမွတ္တဆိတ္
တရားမ၀င္အစိုးရလက္ေအာက္တြင္ ဤသို ့ဤသို ့
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အယူခံ ျငင္းပယ္ခံရ
Friday, 02 October 2009 18:39 ကိုေထြး
E-mail Print
ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီ ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ အယူခံံကို ရန္ကုန္တိုင္း တရားရုံးက ျငင္းပယ္လိုက္ေၾကာင္း ေရွ႕ေနျဖစ္သူ ဦးဉာဏ္၀င္းက ဧရာ၀တီသို႔ ေျပာသည္။
ယင္းအယူခံကို ယေန႔ နံနက္ ၁၀ နာရီမွ စတင္ၾကားနာခဲ့ၿပီး ၁၁ နာရီေက်ာ္တြင္ ၿပီးဆုံးခဲ့ေၾကာင္းသိရသည္။
“အယူခံကို ပယ္တယ္၊ ဗဟို တရားရုံးမွာ ျပင္ဆင္မႈသြင္းမယ္၊ ျပင္ဆင္မႈသြင္းဖို႔ စာရြက္စာတမ္းေတြကို မိတၱဴ ကူးေနတယ္၊ အျမန္ဆုံး က်ေနာ္တုိ႔ လုပ္ေနပါတယ္” ဟု ဦးဉာဏ္၀င္းက ေျပာသည္။
ေရွ႕ေန ဦးၾကည္၀င္းကလည္း“ ရက္ေပါင္း ၆၀ အတြင္းမွာ ျပစ္မႈဆိုင္ရာ ျပင္ဆင္မႈကို တင္ရမယ္၊ ဟုိတုန္းကေတာ့ လြတ္လြတ္ လပ္လပ္ တရားစီရင္ႏိုင္တယ္၊ အခု တရားရုံးကေတာ့ မလြတ္လပ္ဘူးလို႔ ျမင္ႏိုင္ထင္ႏိုင္တယ္၊ ေရွ႕ေနေတြြမွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ရွိတယ္” ဟုဆိုသည္။
အယူခံလႊာတြင္ ဥပေဒေၾကာင္းဆိုင္ရာ အခ်က္ ၁၁ ခ်က္ပါဝင္ၿပီး၊ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္ အေျခခံ ဥပေဒဆိုင္ရာ ႏွင့္ ဥပေဒ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္မ်ား ပါ၀င္သည္ဟု သိရွိရသည္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ အယူခံကုိ ရန္ကုန္တိုင္း တရားရုံးက စက္တင္ဘာ ၄ ရက္ေန႔ တြင္ လက္ခံခဲ့ၿပီး ေလွ်ာက္လဲခ်က္ ၾကားနာရန္ ေအာက္တိုဘာလ ၂ရက္ေန႔တြင္ ရုံးခ်ိန္းေပးထားျခင္းျဖစ္သည္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ၿပီးခဲ့ေသာ ၾသဂုတ္လ ၁၁ရက္ေန႔တြင္ တိုင္းတရားရုံးက ေနအိမ္ အက်ယ္ခ်ဳပ္ ၁ႏွစ္ခြဲ ခ်မွတ္ခဲ့သည့္ အေပၚ ယခုကဲ့သုိ႔ အယူခံ၀င္ျခင္း ျဖစ္သည္။
အဆိုပါ အယူခံ ၾကားနာရာသို႔ အာဏာပိုင္မ်ားက ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္အား ကိုယ္တိုင္ တက္ေရာက္ခြင့္ မျပဳခဲ့ေပ။
ယေန႔တြင္ပင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ က်န္းမာေရးႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး စစ္ေဆးရန္အတြက္ ေဒါက္တာ တင္မ်ဳိး၀င္းကုိ အာဏာပုိင္မ်ားက ထပ္မံခြင့္ျပဳလိုက္သည္ဟု ၾကားသိရေၾကာင္း သုိ႔ေသာ္လည္း အတည္မျပဳ ႏိုင္ေသးေၾကာင္း ဦးဉာဏ္၀င္းက ေျပာသည္။
ၿပီးခဲ့သည့္ စက္တင္ဘာ ၂၀ ရက္က ေဒါက္တာတင္မ်ိဳးဝင္း သြားေရာက္ စစ္ေဆးစဥ္ကမူ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သည္ က်န္းမာေရး ေကာင္းမြန္လ်က္ရွိေသာ္လည္း ေသြးေပါင္ အနည္းငယ္ က်ေနေၾကာင္း သိရသည္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ ေမလအတြင္း ၎၏ေနအိမ္သို႔ တိတ္တဆိတ္ ဝင္ေရာက္ခဲ့ေသာ အေမရိကန္ ႏုိင္ငံ သား ဂြ်န္ ဝီလ်ံ ယက္ေထာ ေၾကာင့္ ရုံးတင္တရားစဲြခံခ့ဲရျခင္းျဖစ္သည္။
ထုိအမႈတြင္ အင္းစိန္ေထာင္တြင္း အထူးတရား႐ုံးက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ ေထာင္ဒဏ္ ၃ ႏွစ္ ခ်မွတ္ခဲ့ သည္။ သုိ႔ေသာ္ စစ္အစိုးရ ေခါင္းေဆာင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေ႐ႊ၏ အမိန္႔ျဖင့္ က်ခံရမည့္ ေထာင္ဒဏ္ကုိ ထက္ဝက္ ေလွ်ာ့ခ်ကာ ဆိုင္းငံ့ ျပစ္ဒဏ္ ေနအိမ္ အက်ယ္ခ်ဳပ္ ၁ ႏွစ္ခြဲ စီရင္ခ်က္ ခ်မွတ္ခံခဲ့ရသည္။
ျပစ္ဒဏ္ေလွ်ာ့ေပါ့ရျခင္း အေၾကာင္းအရင္းမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ သမီး ျဖစ္၍ လည္းေကာင္း၊ ရပ္႐ြာ ေအးခ်မ္း သာယာေရးႏွင့္ တည္ၿငိမ္ေရးကို ေ႐ွး႐ႈ၍ လည္းေကာင္း၊ အာဃာတ မရွိေစေရး အတြက္ လည္းေကာင္း၊ ဒီမိုကေရစီ လမ္းေၾကာင္းတြင္ အေႏွာင့္အယွက္ မျဖစ္ေစေရးအတြက္လည္းေကာင္း ျဖစ္သည္ဟု ဆိုသည္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ ေမလတြင္ ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ ဒီပဲယင္းအၾကမ္းဖက္တိုက္ခိုက္မႈ အၿပီးမွ စတင္၍ ေနအိမ္ အက်ယ္ခ်ဳပ္ျဖင့္ အထိန္းသိမ္းခံေနရသည့္ ၆ ႏွစ္ျပည့္ခါနီး အခ်ိန္တြင္ ယခုကဲ့သို႔ တရားစြဲဆုိ ခံရျခင္း ျဖစ္သည္။ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္မွ စ၍ ေနအိမ္ အက်ယ္ခ်ဳပ္ ဘ၀ျဖင့္ ေနရခ်ိန္ စုစုေပါင္း ၁၃ ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီ ျဖစ္ သည္။
Rest of your post
၀ အေၾကာင္း တေစ့တေစာင္း
ဘီဘီစီ ေမးျမန္းသည့္ အတိုင္းမဟုတ္မွန္ဟု ၀ အရာ႐ွိမ်ားဆို
ဗုဒၶဟူးေန႕၊ 30 စက္တင္ဘာလ 2009 သွ်မ္းသံေတာ္ဆင့္
E-mail Print
တ႐ုတ္နယ္စပ္ အေျခစိုက္ ၀ ႏွင့္ မိုင္းလား တပ္ဖြဲ႕တို႕မွ စစ္အစိုးရ၏ နယ္ျခားေစာင့္တပ္အသြင္ေျပာင္းေရးအစီအစဥ္ကို သေဘာတူလိုက္ၿပီဟူ၍ ေျမာက္ပိုင္းအပစ္ရပ္ SSA အသိုင္းအ၀ိုင္းႏွင့္ ေမးျမန္းစဥ္သိ႐ွိခဲ့ရသည္ဆိုေသာ သတင္းမွာ လံုး၀ မဟုတ္မွန္ေၾကာင္း ပန္ဆန္းဌာနခ်ဳပ္႐ွိ ၀ အရာ႐ွိတဦးက ေျပာဆိုပါသည္။
“ဘီဘီစီေမးတဲ့အတိုင္းမဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ။ ေနာက္လာမယ့္အစိုးရသစ္နဲ႕ေျပာဆိုေဆြးေႏြးၿပီးမွသာအသြင္ေျပာင္းရင္ေျပာင္း မယ္။ အခုေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ေသးဘူး” - ဟု ေျပာပါသည္။
ယခုလေနာက္ဆံုးပတ္က ေျမာက္ပိုင္း အပစ္ရပ္ SSA ေခါင္းေဆာင္အခ်ဳိ႕ လား႐ႈိး ရမခ စစ္တိုင္း႐ုံးသို႕ ေရာက္႐ွိေနခ်ိန္ ၀ တပ္ဖြဲ႕ ႏွင့္ မိုင္းလားတပ္ဖြဲ႕ တုိ႕ စစ္အစိုးရ၏ ဆႏၵအတိုင္း သေဘာတူလိုက္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္းသတင္းထြက္ေပၚလာခဲ့ ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
“စစ္အစိုးရက က်ေနာ္တို႕ကို ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးတာေတြ ေခၚယူစည္း႐ုံးတာေတြမလုပ္တာၾကာၿပီ၊ မိုင္းလားတို႕၊ ကခ်င္ တို႕ သွ်မ္းတပ္တို႕နဲ႕ဘဲေတြ႕တာ၊ က်ေနာ္တို႕နဲ႕ေဆြးေႏြးဖို႕ သူတုိ႕စာရင္းထဲက တမင္သက္သက္ ထုတ္ပစ္တာပါ၊ သူတို႕ ဆႏၵအတိုင္း လိုက္ေလ်ာဖို႕လဲ မျဖစ္ႏိုင္ေသးပါဘူး” - ဟု ထိုအရာ႐ွိက ေျပာပါသည္။
ယခုလ ၂၇-၂၈/၉/၀၉ တ႐ုတ္အစိုးရကိုယ္စားလွယ္ ႏွင့္ နအဖ ကိုယ္စားလွယ္တုိ႕ ၀ ဌာနခ်ဳပ္ ပန္ဆန္း၌ေတြ႕ဆံုေဆြး ေႏြး ဖို႕ အစီအစဥ္႐ွိသျဖင့္ တ႐ုတ္အာဏာပိုင္မ်ားကပန္ဆန္းဌာနခ်ဳပ္အရာ႐ွိမ်ားအားႀကိဳ တင္စီစဥ္ထားေပး ရန္အ ေၾကာင္း ၾကားေၾကာင္း၊ သို႕ေသာ္ စစ္အစိုးရဖက္က ပန္ဆန္း၌ ေတြ႕ဆံုရန္ လက္မခံ ေသာေၾကာင့္တ႐ုတ္ကိုယ္စား လွယ္အား ပန္ဆန္းမွ တန္႕ယန္းသို႕ လာႀကိဳသြားခဲ့ေၾကာင္း - ေျပာပါသည္။
“အခု ေဒသတြင္း နအဖ နဲ႕ တ႐ုတ္ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးပြဲမွာ တ႐ုတ္ဘက္က ၉ ေယာက္လာတယ္။ တန္႕ယန္းက နအဖ စစ္ဗ်ဴဟာမႉးလာႀကိဳသြားတယ္။ အရင္တုန္းက တ႐ုတ္ေတြ စစ္အစုိးရအာဏာပုိင္ေတြနဲ႕ ပန္ဆန္းမွာဘဲေတြ႕တာ၊ က်ေနာ္တို႕ ဘက္က ေနရာထိုင္ခင္း နဲ႕ အစည္းေ၀းေနရာအတြက္ ျပင္ဆင္ေပးတာကလြဲလို႕ ဘာမွသြားမပတ္သက္ဘူး။ အခု က်ေနာ္တို႕ အားလံုးျပင္ဆင္ ထားေပမယ့္ နအဖက က်ေနာ္တို႕ ဌာနခ်ဳပ္မွာ မေတြ႕လိုဘူး။ အဲဒီအရင္ကနဲ႕ ထူးျခားမႈလို႕ဆိုရမွာေပါ့” - ဟု ထိုအရာ႐ွိက သွ်မ္းသံေတာ္ဆင့္ သို႕ ဆက္ေျပာ၏။
ဖုန္ၾကား႐ွင္း ဦးေဆာင္သည့္ ကိုးကန္႕တပ္ဖြဲ႕ကဲ့သို႕ ၀ ေခါင္းေဆာင္မ်ားလည္း နယ္ျခားေစာင့္တပ္ အသြင္ေျပာင္းေရး အစီအစဥ္အား ေခါင္းခါျငင္းဆန္ထားေသာေၾကာင့္ ကိုးကန္႕နည္းတူ ၀ တပ္ဖြဲ႕အား စစ္အစိုးရ ထိုးစစ္ဆင္တိုက္ခိုက္လာ မည္ကုိ စိုးရိမ္ေနသည္မွာ ကိုးကန္႕အေရးအခင္းၿပီးေနာက္ပိုင္း ယေန႕အထိ ျပည္သူမ်ား ရတက္မေအး ျဖစ္ေနရေၾကာင္း သိရပါသည္။
Rest of your post
တတိယအႀကိမ္ အဆုံးသတ္တုိက္ပြဲကုိ ဆင္ႏဲြမည္
သံဃာေတာ္အဖြဲ႕အစည္းမ်ား၏ ၾသဂုတ္လတြင္ ထုတ္ျပန္ခဲ့သည့္ ေၾကျငာခ်က္မ်ားအရ မတရားဖမ္းဆီးထားေသာ သံဃာေတာ္မ်ားအား ခ်က္ခ်င္းလြတ္ေပးရန္နွင့္ သံဃာေတာ္မ်ားအေပၚ နွိပ္စက္သတ္ျဖတ္ ေစာ္ကားမႈမ်ားကုိ အျမန္ဆုံးျပန္ လည္ေတာင္းပန္ရန္ ျဖစ္သည္။ ၄င္း ၂ ခ်က္အား သီတင္းကြ်တ္လဆန္း ၁၄ရက္ (၂.၁၀.၂၀၀၉) ေသာၾကာေန႔ ေန႔လည္ ၁၂ နာရီအခ်ိန္အထိ စစ္အာဏာရွင္မ်ားအေနနဲ႔ ၀န္ခ်ေတာင္းပန္ျခင္း မရွိခ့ဲေပ။
ထို႔ေၾကာင့္ ေၾကျငာခ်က္ပါအတိုင္း ျပည္တြင္း/ျပည္ပ အသီးသီးမွ ပတၱနိကၠဳဇၨနကံေဆာင္ပြဲ လုပ္ေဆာင္သြားမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ သံဃာလႈပ္ရွားမႈအတြက္ ျပည္တြင္းသို႔ ၀င္ေရာက္လာမည့္သူမ်ားကို အထူးသတိထားရန္ႏွင့္ လႈပ္ရွားသူအတုမ်ားက ၄င္းတို႔ႏွင့္ ဆက္သြယ္ရန္ ေထာင္ေျခာက္ဆင္ကာ သံဃာ ၁၅၀ ခန္႔ကို စုေဆာင္းထားၿပီး ေစာင့္ေနၾကေၾကာင္း အရွင္ဦးထာဝရမွ သတိေပးမိန္႔ေတာ္မူသည္။
တတိယအႀကိမ္ အဆုံးသတ္တုိက္ပြဲကုိ အခ်ိန္အခါၾကည့္၍ လမ္းေပၚထြက္ကာ သပိတ္ေမွာက္ဆႏၵျပ သြားမည္ျဖစ္သည္။ အမ်ဳိး၊ ဘာသာ၊ သာသနာကို ကာကြယ္ဖို႔ တတိယအႀကိမ္ အဆုံးသတ္တုိက္ပြဲတြင္ မိဘျပည္သူမ်ားဘက္မွ ၂၀၀၇ ေ႐ႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးကဲ့သို႔ သံဃာေတာ္မ်ားႏွင့္အတူ ပူးေပါင္းပါဝင္ အားေပးကူညီမႈမ်ား လိုအပ္ပါေၾကာင္း ဆရာေတာ္မွ တိုက္တြန္းမိန႔္ၾကားသြားသည္။
၂၀၀၇ ေ႐ႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးတြင္ အျပစ္မဲ့ေသာ သံဃာေတာ္မ်ားႏွင့္ မိဘျပည္သူမ်ား အသက္ဆံုး႐ံႈးခဲ့ျခင္း၊ အက်ဥ္းေထာင္အတြင္း ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းခံေနရျခင္းမ်ားအေပၚ မဟာန ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးမ်ားမွ တာဝန္ယူေျဖရွင္းေပးမႈမ်ား မျပဳလုပ္ခဲ့သျဖင့္ ေအာင္ျမင္မႈမ်ား လက္လြတ္ဆံုး႐ံႈးခဲ့ရေၾကာင္း၊ ယခု တတိယအႀကိမ္ အဆုံးသတ္တုိက္ပြဲတြင္ မဟာန ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီးမ်ားမွ ဝင္ေရာက္ကူညီေဆာင္႐ြက္ေပးပါရန္ ႐ိုေသစြာျဖင့္ ေလွ်ာက္ထားအပ္ေၾကာင္း သိရသည္။
ႏိုင္ငံေရး အဖြဲ႕အစည္းမ်ားမွလည္း သံဃာေတာ္မ်ားႏွင့္အတူ တစ္သားတည္း ပူေပါင္းေဆာင္႐ြက္သြားမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေၾကျငာခ်က္မ်ားအရ သိရပါသည္။ သံဃာေတာ္မ်ား၊ မိဘျပည္သူမ်ား ႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႕အစည္း အသီးသီးမွ တညီအညႊတ္တည္းေပါင္းစည္းကာ စစ္အာဏာရွင္မ်ားအေပၚ တတိယအႀကိမ္ အဆုံးသတ္တုိက္ပြဲကို ဆင္ႏဲြပါက ေအာင္ျမင္မႈရရွိမည္မွာ ေသခ်ာပါသည္။
http://www.phyowai-myanmar.co.cc/
Rest of your post
Thursday, September 24, 2009
အေမတျခား သားတျခား
အေမ တျခား သားတျခားနဲ ့
ရွင္ကြဲနဲ ့ရင္ကြဲေနရတဲ့ေခတ္မွာ
ပါးေပၚမွာ ျဖစ္တဲ့ျမစ္ႏွစ္စင္းနဲ ့
မ်က္ႏွာသစ္ေနတုန္းပဲလား အေမ။
အေမေရ…
ဒီႏွစ္လည္း ကရုဏာေခါင္တဲ့ ကႏၱာရမွာ
မ်က္ရည္ခ်ိန္ ဘယ္ႏွစ္လက္မ ရွိပါသလဲ။
အေမ သားကိုျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ခဲ့သမွ် ရလဒ္ကေတာ့
သားအသက္တႏွစ္ၾကီးလာတိုင္း
အေမပုတီးတပတ္ ပုိစိပ္လာရတာပဲ ရွိတယ္။
အေမေရ…
ျပန္ဆံုစည္းေရးကုိ သားက ေသာကနဲ ့စဥ္းစား
အခန္းက်ဥ္းေလးထဲမွာတင္ မ်က္ေစ့လည္သြားတုန္းမွာ
ေလာကဓံတရားက အသာစီးနဲ ့
အကြက္ေပါင္းမ်ားစြာ ေရႊ႕ထားျပီးျပီအေမ။
အေမေရ…
စာအုပ္ေတြ ဖတ္ခဲ့ရတုန္းကေတာ့
ဒီလုိဇာတ္လမ္းမ်ိဳး အသက္ဝင္လာလိမ့္မယ္လို ့
ကုိယ္တိုင္လည္း ရင္ခြဲ သရုပ္ေဆာင္ရလိမ့္မယ္လုိ ့
မထင္မိခဲ့ဘူးအေမ။
အေမရယ္..
ေသာက ေဖ်ာက္နည္း တခုကေတာ့ ဆိုတယ္။
အနာဂတ္ကုိ ေတြးမပူပဲ တေန ့တခါ ေနပါတဲ့။
ဒါေပမယ့္ အေမရယ္
အိပ္မက္ေတြသီးပြင့္လာမယ့္ ရက္စြဲက မေသခ်ာသလို
အတိတ္နဲ ့ပစၥဳပၸန္မွာလည္း စကၠန္ ့တိုင္းက ခက္ခဲေနမွေတာ့
စိတ္ကုိ ဘယ္ကာလမွာမ်ား သြားထားရပါ့မလဲ။
ဒါနဲ ့အေမေရ
မုသားေတြနဲ ့သီးသန္ ့ကာထားတဲ့
အပူမ်ားေနတဲ့ က်ီးလန္ ့စာစားကမၻာမွာေရာ
အဆိုးေတြ ေရခ်ိန္ျမင့္
အမ်ိဳးေတြ ေငြတိမ္နစ္ ေနတုန္းပဲလားအေမ။
အေမေရ
လက္ဗလာ ၾကယ္ေတြ
မ်က္ႏွာငယ္ေနရတဲ့ ညထဲမွာ
သားဘဝေလး က်ကြဲသြားလို ့
ခြန္အားသစ္တို ့ပုိ ့ေပးပါ။
ေကာင္းကင္ကို
Thanks Ko kaungkin Ko
Friday, September 11, 2009
တိုင္းျပည္ ဘ႑ာကို ေန႕မနားညမနား ခိုးေနတဲ့ သူခိုးေတြ
ဓာတ္ေငြ႔ ေရာင္းရေငြ ေဒၚလာသန္း ငါးေထာင္နီးပါး ျမန္မာဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ား ခုိးဖြက္ထား
ဖိုးေဇာ္ (အာဇာနည္မွ ကူးယူ သိမ္းဆည္းပါသည္)
ၾကာသပေတးေန႔၊ စက္တင္ဘာလ 10 ရက္ 2009 ခုႏွစ္ 18 နာရီ 49 မိနစ္
ခ်င္းမိုင္။ ။ စစ္အစိုးရသည္ သဘာဝဓာတ္ေငြ႔ ေရာင္းရေငြမွ အေမရိကန္ေဒၚလာ သန္းေပါင္း ၄၈၀၁ သန္းကို စာရင္းေဖ်ာက္ၿပီး စကၤာပူရွိ ဘဏ္ႏွစ္ခုတြင္ လွ်ဳိ႕ဝွက္သိမ္းဆည္းထားသည္ဟု သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ေရးအဖြဲ႔က ေျပာဆိုလိုက္သည္။
ထိုင္းႏိုင္ငံ အေျခစိုက္ Earth Rights International အဖြဲ႔က ထုတ္ျပန္ေသာ စာမ်က္ႏွာ ၁၁၀ ပါ Total Impact: The Human Rights, Environmental, and Financial Impacts of Total and Chevron’s Yadana Gas Project in Military-Ruled Burma (Myanmar) အစီရင္ခံစာက ျမန္မာစစ္အစိုးရသည္ ဓာတ္ေငြ႔ေရာင္းခ်ရေငြမ်ားကို စာရင္းေလ်ာ့ျပျပီး စကၤာပူနုိင္ငံ Overseas Chinese Banking Corporation (OCBC)
ဘဏ္ႏွင့္ DBS Group တို႔တြင္ အပ္ႏွံထားသည္ဟု ဆုိသည္။
ရတနာသဘာဝဓာတ္ေငြ႔လုပ္ငန္းက ျမန္မာႏုိင္ငံအတြက္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၄.၈၃ ဘီလီယံ (က်ပ္ေငြ သန္းေပါင္း ၄.၅၆ သန္းခန္႔) ရရွိၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း စစ္အစိုးရက ႏိုင္ငံေတာ္ဘ႑ာ ဝင္ေငြစာရင္းျပသရာတြင္ ေဒၚလာ ၂၉ သန္းသာ ျပထားသည္ အစီရင္ခံစာတြင္ ပါရွိသည္။
“က်ေနာ္တုိ႔ ရရွိတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြက ခုိင္လုံတိက်မႈ မရွိဘဲနဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔ သတင္းေတြ တင္ရဲမွာ မဟုတ္ပါဘူး” ဟု ERI မွ ျပာေရးဆုိခြင့္ရွိသူ ဦးႏုိင္ထူးက မဇိၥ်မကို ေျပာသည္။
"ဒီဂက္စ္ (သဘာဝဓာတ္ေငြ႔) က ရတဲ့ေငြေတြကို ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ဝင္ေငြထဲမွာ မေဖာ္ျပခဲ့ဘူး။ အဲဒါကုိ သူတုိ႔ရဲ႕ ႏွစ္စဥ္အစီရင္ခံစာထဲမွာ ရွာေဖြေတြ႔ရွိခဲ့တယ္။ ဒီဟာကုိ ျပန္ၿပီးစစ္ေဆးလုိ္က္တဲ့ အခါက်ေတာ့ ဒီပုိက္ဆံေတြက စကာၤပူက ဘဏ္ႏွစ္ခုထဲ ေရာက္ေနတယ္။”
ERI အေနျဖင့္ ၂ ႏွစ္ၾကာ သုေတသနလုပ္ထားခဲ့ျပီး အစီရင္ခံစာကုိ ေရးသားထားျခင္းျဖစ္ကာ "ယံုၾကည္စိတ္ခ်ရေသာ သတင္းအရင္းအျမစ္တခု” ကို ကိုးကားၿပီး ေဖာ္ထုတ္ျခင္းျဖစ္သည္ဟု ဆုိသည္။
ရတနာသဘာဝဓာတ္ေငြ႔စီမံကိန္းကို ၁၉၉၂ ခုႏွစ္မွ စတင္ခဲ့ၿပီး ျပင္သစ္ႏိုင္ငံ Total ကုမၸဏီႏွင့္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ Chevron တို႔က ဦးေဆာင္ကာ ထိုင္းႏိုင္ငံပိုင္ PTT ကုမၸဏီႏွင့္ ျမန္မာ့ေရနံႏွင့္ သဘာဝဓာတ္ေငြ႔ တူးေဖာ္ေရးလုပ္ငန္းတို႔ ပါဝင္သည္။
ျပႆနာမ်ားျဖင့္ ရႈပ္ေထြးအျငင္းပြားစရာျဖစ္ေနခဲ့သည့္ ပိုက္လိုင္းစီမံကိန္းသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ ပထမဆံုးအၾကိမ္ ႏုိင္ငံျခားတိုက္႐ိုက္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ အမ်ားဆံုးလည္း ျဖစ္ခဲ့သည္။
ပိုက္လိုင္းေဖာက္လုပ္ရာ လမ္းတေလွ်ာက္ေဒသခံမ်ားကို စစ္တပ္က အတင္းအဓမၼ လုပ္အားေပးခိုင္းေစျခင္း၊ လယ္ေျမၿခံေျမမ်ား သိမ္းဆည္းျခင္းႏွင့္ ေရႊ႔ေျပာင္းျခင္းမ်ား ရွိေနခဲ့သည္ဟု လူ႔အခြင့္အေရး ေစာင့္ၾကည့္ ေလ့လာသည့္ လႈံ႔ေဆာ္သူမ်ားက ေျပာသည္။
ျမန္မာ့စစ္တပ္က ပိုက္လိုင္းလံုၿခံဳေရး ယူထားေပးၿပီး အာဏာပိုင္မ်ားက လုပ္အားေပးဆင့္ေခၚျခင္းမ်ား ဆက္လက္ ရွိေနေသးသည္ဟု လႈံ႔ေဆာ္သူမ်ားက ေျပာသည္။ ၿပီးခဲ့သည့္လက Total က လုပ္အားေပး ေစခိုင္းမႈမ်ား မရွိေတာ့ဟု ျငင္းဆိုထားသည္။
တနသၤာရီတိုင္း ျမန္မာ့ကမ္းလြန္ မုတၱမပင္လယ္ေကြ႔မွ ထြက္ရွိေသာ သဘာဝဓာတ္ေငြ႔ကို ကီလိုမီတာ ၄၁၂ ကီလို ရွည္လ်ားေသာ ပိုက္လိုင္းျဖင့္ ထိုင္းႏိုင္ငံ ရတ္ခ်ဘူရီခ႐ိုင္အတြင္းသို႔ သြယ္တန္းေရာင္းခ်ထားသည္။
အစီရင္ခံစာတြင္ ျမန္မာစစ္အစုိးရသည္ သဘာဝဓာတ္ေငြ႔ ေရာင္းရေငြကို အေမရိကန္ တေဒၚလာလွ်င္ ျမန္မာက်ပ္ေငြ ၆ က်ပ္ႏွင့္ ညီသည္ဆိုေသာ အမွန္တကယ္ အလုပ္မျဖစ္ေတာ့ေသာ တရားဝင္ ႏုိင္ငံျခားေငြလဲႏႈန္းကို အသံုးျပဳကာ ႏိုင္ငံေတာ္ဝင္ေငြတြင္ ျပသထားသည္ဟု ဆုိသည္။ ယခုလက္ရွိ ျပင္ပေငြလဲႏႈန္းမွာ တေဒၚလာလွ်င္ ၁၀၀၀ က်ပ္ ခန္႔ျဖစ္သည္။
၆ က်ပ္ႏႈန္းျဖင့္ တြက္ခ်က္ကာ စာရင္းသြင္းလိုက္သျဖင့္ ၂၀၀၇-၂၀၀၈ ဘ႑ာေငြစာရင္းတြင္ သဘာဝဓာတ္ေငြ႔မွ ရရွိေသာ ဝင္ေငြသည္ ၁ ရာခုိင္ႏႈန္းေအာက္ ေရာက္သြားေတာ့သည္။ ျပင္ပေပါက္ေစ်းႏွင့္သာတြက္လွ်င္ ၅၇ ရာခိုင္ႏႈန္းပင္ ရွိသည္ဟု ပါရွိသည္။
စစ္အစိုးရက သဘာဝဓာတ္ေငြ႔ေရာင္းခ်ျခင္းမွရေသာ ဝင္ေငြကို ၄.၈၃ ဘီလီယံေဒၚလာဟု ျပသရမည့္အစား ေဒၚလာ ၂၉ သန္းဟုသာ စာရင္းသြင္းထားသည္ဟု အစီရင္ခံစာတြင္ ပါရွိသည္။
"ဝင္ေငြမ်ား၏ အက်ဳိးဆက္မွာ Total ႏွင့္ Chevron တို႔မွ နအဖစစ္အစိုးကို ေခါင္းမာလာေစရန္ အားေပးအားေျမႇာက္ ျပဳလုပ္ရာတြင္ အဓိက ပါဝင္သည္သာမက နအဖ စစ္အစိုးရအေပၚ ႏုိင္ငံတကာႏွင့္ ျပည္တြင္းတို႔၏ ဖိအားေပးမႈမ်ားကို ထိေရာက္မႈ မရွိလာသည့္အေပၚ အဓိက အေၾကာင္းရင္းတခု ျဖစ္သည္” ဟု ERI ေၾကညာခ်က္တြင္ ပါရွိသည္။
“အခုသူတုိ႔မွာက ဒီပုိက္ဆံေတြ လက္ထဲမွာရွိေနေတာ့ သူတုိ႔ ဘာလုပ္လုပ္၊ လုပ္လုိ႔ရတယ္ေလ။ အဲဒီေတာ့ ဒီပုိ္က္္ဆံေတြကုိ စကၤာပူအစုိးရတုိ႔၊ သက္ဆုိင္ရာ ႏုိင္ငံတကာအသုိင္းအဝုိင္းေတြက အဲဒီပုိက္ဆံေတြကို ရပ္တန္႔ထားႏုိင္မယ္ဆုိရင္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈတခု ျဖစ္လာမယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္” ဟု ဦးႏိုင္ထူးက ေျပာသည္။
Thursday, September 10, 2009
သူခိုး အုပ္ခ်ဳပ္တဲ ့တိုင္းျပည္ ဆိုေတာ့ ဘာမဆုိ အာမခံခ်က္မရွိ
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဖမ္းဆီးခံရေသာ အေမရိကန္ႏိုင္ငံသားအတြက္ သံ႐ံုးက စံုစမ္း မံုပီး
ၾကာသပေတးေန႔၊ စက္တင္ဘာလ 10 ရက္ 2009 ခုႏွစ္ 09 နာရီ 50 မိနစ္
နယူးေဒလီ (မဇၩိမ) ။ ။ မဂၤလာဒံုေလဆိပ္တြင္ ဖမ္းဆီးျခင္း ခံလိုက္ရေသာ အေမရိကန္ႏိုင္ငံသားျဖစ္သူ ကိုေက်ာ္ေဇာလြင္အတြက္ ရန္ကုန္ရွိ အေမရိကန္သံ႐ံုးက ျမန္မာအစိုးရႏွင့္ ေျပာဆိုေဆြးေႏြးလ်က္ ရွိေၾကာင္း သိရသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ေမြးဖြားျပီး အေမရိကန္ႏိုင္ငံသားျဖစ္ေနသူ ကိုေက်ာ္ေဇာလြင္ (ခ) ကိုညီညီေအာင္သည္ စက္တင္ဘာလ ၃ ရက္ေန႔က ဘန္ေကာက္မွ ထိုင္းေလေၾကာင္း တီဂ်ီျဖင့္ ဆိုက္ေရာက္လာစဥ္ ရန္ကုန္အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ေလဆိပ္တြင္ အဖမ္းခံလိုက္ရသည္။
သံ႐ံုးအရာထမ္းတဦးက မဇၩိမသို႔ ဗုဒၶဟူးေန႔က ေျပာၾကားရာတြင္ ျမန္မာအာဏာပိုင္မ်ားႏွင့္ ေျပာဆိုလ်က္ရွိသည္ဟု ဆုိသည္။ သို႔ေသာ္ သံခင္းတမန္ခင္း ထံုးစံအရဟုဆိုကာ အေသးစိတ္ကို ေျပာၾကားရန္ ျငင္းဆန္သြားသည္။
”ေက်ာ္ေဇာလြင္ အဖမ္းခံရတယ္ဆိုတဲ့ သတင္းေတြကို က်ေနာ္တို႔ သိပါတယ္။ စံုစမ္းမႈေတြလည္း လုပ္ေနပါတယ္” ဟု အရာရွိက ေျပာလိုက္ၿပီး၊ ” က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ဦးစားေပးက အေမရိကန္ႏိုင္ငံသားေတြကို အကူအညီေပးဖို႔ဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ဒီက အစိုးရနဲ႔ ေျပာေနပါတယ္” ဆိုသည္။
၁၉၈၈ ခုႏွစ္ လူထုအံုၾကြမႈအတြင္း ကိုေက်ာ္ေဇာလြင္သည္ တက္ၾကြလႈပ္ရွားသူ ေက်ာင္းသားတဦးျဖစ္ခဲ့ၿပီး စစ္တပ္က ဆႏၵျပသူမ်ားကို ႏွိမ္နင္းၿဖိဳခြင္းေသာအခါ ထိုင္းႏိုင္ငံသို႔ ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္ခဲ့သည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံသို႔ ေျပာင္းေရႊ႔အေျခခ်ကာ ဝါရွင္တန္ဒီစီတြင္ ေနထိုင္ခဲ့သည္။
သူ၏သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ရန္ကုန္ရွိ အေမရိကန္သံ႐ံုး ေကာင္စစ္ဝန္ထံသို႔ ေပးပို႔ေသာ ေမတၱာရပ္ခံထားသည့္ စာတေစာင္တြင္ ကိုေက်ာ္ေဇာလြင္အေနျဖင့္ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ရွိ ျမန္မာသံ႐ံုး၏ အလည္အပတ္ဗီဇာ ခြင့္ျပဳခ်က္ရရွိၿပီးသားျဖစ္သည္ဟု ပါရွိသည္။
ကိုေက်ာ္ေဇာလြင္ မည္သည့္ေနရာရွိေနသည္ကို မသိရွိရေသးေၾကာင္း သံ႐ံုးအရာရွိက ေျပာသည္။
Rest of your post
ျပည္ပမွ စီးဆင္းလာမည့္ အင္တာနက္ႏိုင္ငံေရး အား ပိတ္ပင္
၀န္ႀကီးဌာနမ်ားတြင္ အင္တာနက္သုံးစဲြမႈ ကန္႔သတ္
Thursday, 10 September 2009 16:23 ေအာင္သက္ဝိုင္း
ျပည္ပသတင္း ဌာနမ်ားသုိ႔ အစိုးရႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ သတင္း အခ်က္အလက္မ်ား စီးဆင္းေနမႈအား တားဆီး ထိန္းခ်ဳပ္ရန္ ၀န္ႀကီးဌာနမ်ားတြင္ အင္တာနက္ အသုံးျပဳျခင္းကို စတင္ ကန္႔သတ္ ပိတ္ပင္ေနေၾကာင္း သတင္းရရွိသည္။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရိွ ဌာနဆုိင္ရာ ရုံးတရုံးတြင္ ကြန္ပ်ဴတာ သုံးေနေသာ ၀န္ထမ္းမ်ား
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး သူရေရႊမန္း၏ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္္ ေျမာက္ကိုရီးယား ခရီးစဥ္ မွတ္တမ္း၊ ေနျပည္ေတာ္တြင္ လုိဏ္ဂူႀကီးမ်ား တည္ေဆာက္ေနမႈ စသည့္ အစုိးရ၏ လွ်ဳိ႕၀ွက္ စီမံကိန္းမ်ား၊ သတင္းမ်ား ျပည္ပ သတင္းဌာနမ်ားသို႔ ေပါက္ၾကားေနသျဖင့္ ထုိသို႔ ကန္႔သတ္ပိတ္ပင္ျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ေနျပည္ေတာ္ ၀န္ထမ္းမ်ားထံမွ သိရသည္။
အင္တာနက္ မျဖစ္မေန အသုံးျပဳရမည္ ဆုိပါက ညႊန္ၾကားေရးမွဴးအဆင့္ အရာရွိမ်ားကိုသာ တာ၀န္ခံၿပီး သုံးစြဲခြင့္ ေပးသည္ဟု စုံစမ္းသိရွိရသည္။
“ရုံးက ကြန္ပ်ဴတာေတြမွာ အင္တာနက္ ခ်ိတ္ထားတာကုိ ညႊန္ခ်ဳပ္ အမိန္႔နဲ႔ ကန္႔သတ္လိုက္တယ္။ ၀န္ထမ္းေတြ အရင္ကလို အင္တာနက္ သုံးလို႔ မရေတာ့ဘူး” ဟု ေနျပည္ေတာ္ရိွ ၀န္ႀကီးဌာန တခုမွ
အရာရွိငယ္ တဦးက ေျပာသည္။
ပိတ္ပင္ရာတြင္ ကာကြယ္ေရး၊ ျပည္ထဲေရး၊ ဘ႑ာေရးႏွင့္ အခြန္၊ စီးပြားေရး ႏွင့္ ကူးသန္း ေရာင္း၀ယ္ေရး၊ ႏုိင္ငံျခားေရး၊ ဟိုတယ္ႏွင့္ ခရီးသြားလာေရး၊ အမွတ္ (၁) စက္မႈ စသည့္ ၀န္ႀကီးဌာနမ်ား ပါ၀င္သည္ဟု ေနျပည္ေတာ္ ၀န္ထမ္းမ်ားထံမွ သိရွိရသည္။
ေနျပည္ေတာ္ရိွ ၀န္ႀကီးဌာန ရုံးမ်ားတြင္သာမက ျပည္နယ္တုိင္း အသီးသီးရွိ ၀န္ႀကီးဌာန ရုံးခြဲမ်ားတြင္လည္း ထုိသို႔ ပိတ္ပင္ထားသည္ဟု သိရသည္။
“ဒီႏွစ္ထဲမွာ အစိုးရ ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ ႏုိင္ငံျခားက လာေရာက္တဲ့ အေရးႀကီး သံတမန္ေတြ၊ ႏုိင္ငံ ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႕ ေဆြးေႏြးၾကတဲ့ အေသးစိတ္ သတင္း အခ်က္အလက္ ဖိုင္ေတြ ျပည္ပမီဒီယာေတြကို
အီးေမးလ္ေတြက တဆင့္ ေပါက္ၾကားတာေတြ အရမ္းမ်ားလာလို႔ အဲဒီလို အင္တာနက္ သုံးခြင့္ပိတ္တာလို႔ ေျပာတယ္” ဟု ေနျပည္ေတာ္ရိွ စီးပြားေရးႏွင့္ ကူးသန္း ေရာင္း၀ယ္ေရး၀န္ႀကီးဌာန ၀န္ထမ္း တဦးက ရွင္းျပသည္။
သုံးစြဲခြင့္ ျပဳထားေသာ ၀န္ႀကီးဌာနမ်ားတြင္မူ ႏုိင္ငံတကာ၌ တြင္က်ယ္ေနသည့္ ဂ်ီေမးလ္ ကဲ့သို႔ေသာ အခမဲ့ အီးေမးလ္မ်ား သုံးစြဲျခင္းကို ပိိတ္ပင္ထားၿပီး အစုိးရ ထံတြင္ မွတ္ပုံတင္ထားသည့္ အီးေမးလ္မ်ားကိုသာ သုံးစြဲရန္ ညႊန္ၾကားထားသည္ဟု သိရသည္။ ပိတ္ပင္မႈထဲတြင္ ဂ်ီေတာ့ပ္ အသုံးျပဳျခင္းလည္း ပါ၀င္သည္။
ကန္႔သတ္ ပိတ္ပင္မႈမ်ား၏ ရလဒ္ေၾကာင့္ ဌာနဆိုင္ရာ လုပ္ငန္းမ်ား ေႏွာင့္ေႏွး၊ ခက္ခဲလာေၾကာင္း ေနျပည္ေတာ္ရိွ ၀န္ထမ္းမ်ားက ဆိုသည္။
ႏုိင္ငံတကာတြင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ယႏၱရား ပိုမို ျမန္ဆန္ လြယ္ကူေရး အတြက္ အင္တာနက္ အသုံးျပဳမႈ တိုးျမွင့္ လုပ္ေဆာင္ေနခ်ိန္တြင္ ျမန္မာ စစ္အစိုးရက ယခုက့ဲသုိ႔ ကန္႔သတ္ေနျခင္းမွာ ေခတ္ေနာက္ျပန္ဆြဲျခင္းပင္ ျဖစ္ေၾကာင္း ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွ အုိင္တီပညာရွင္ လူငယ္တဦးက သုံးသပ္သည္။
“အစိုးရအေနနဲ႕ e-government စနစ္ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္မယ္လို႔ မၾကာခဏ ဆိုသလို ေၾကြးေၾကာ္ေနတယ္။ ဒီလို e-government စနစ္ကုိ အေကာင္အထည္ ေဖာ္မယ္ ဆိုရင္ အင္တာနက္ သုံးစြဲခြင့္ကို ကန္႔သတ္ ပိတ္ပင္တာေတြ မလုပ္သင့္ဘူး” ဟု ထုိ အုိင္တီပညာရွင္လူငယ္က ေျပာသည္။
အာဏာပုိင္တုိ႔သည္ ၀န္ႀကီးဌာနမ်ားအတြင္း အင္တာနက္သုံးစြဲခြင့္ ကန္႔သတ္ထားရုံ သာမက ျပည္သူမ်ား သုံးစြဲေနသည့္ အင္တာနက္လိုင္းမ်ား ေႏွးေကြးေစရန္ စီစဥ္ျခင္း၊ ဂ်ီေမးလ္ ႏွင့္ အမ်ားသုံး အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာမ်ားသုိ႔ ၀င္ေရာက္မႈ မျပဳႏုိင္ေစရန္ ပိတ္ဆုိ႔ထားျခင္းမ်ားကို ျပဳလုပ္ေနသည္။
ႏုိင္ငံေရး မတည္မၿငိမ္ ျဖစ္လာခ်ိန္တြင္ အင္တာနက္ ျမန္ႏႈန္း က်ဆင္းသြားျခင္း သုိ႔မဟုတ္ အင္တာနက္ အခ်ိတ္အဆက္ လုံး၀ ျပတ္ေတာက္သြားျခင္းမ်ားႏွင့္လည္း ႀကဳံေနရသည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ လြန္ခ့ဲသည့္ ၁၂ ႏွစ္ခန္႔မွစ၍ အင္တာနက္ အသုံးျပဳမႈ စတင္ခ့ဲသည္။ ေစ်းႏႈန္း ႀကီးျမင့္ေသာေၾကာင့္ အမ်ားျပည္သူ အလြယ္တကူ သုံးစဲြ၍ မရႏုိင္ေပ။ ၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္တြင္ မွတ္ပုံတင္ၿပီး အီးေမးလ္ သုံးစဲြသူ ၅၈ ဦးသာ ရိွေၾကာင္း အစုိးရက ထုတ္ျပန္သည့္ စာရင္းအရ သိရသည္။ ေနာက္ပုိင္းတြင္ အင္တာနက္ကေဖးမ်ား ေပၚေပါက္လာၿပီး အင္တာနက္ အသုံးျပဳမႈ ပုိမုိ က်ယ္ျပန္႔လာသည္။
Rest of your post
Tuesday, September 8, 2009
လိုင္စင္ရ သူခိုးၾကီးမ်ား
အသိတရားမရွိတဲ့
လူသားေတြလက္ညိဳးထိုးျပပါဆိုရင္
ခင္မ်ားတို ့အုပ္စုက အရင္ဘဲ။
အမွန္ေျပာသူဆိုေထာင္ဒဏ္
အမွားေျပာတတ္တဲ ့သူေတြကိုမွ လက္ခံတဲ ့အျဖစ္
စနစ္ေဟာင္းၾကီးတခုလံုးကိုက
အရင္အတိုင္းလည္ပါတ္ခဲ ့တာ စိတ္မပါလည္းဆရာေခၚရ
ဘာဆရာရယ္ေတာ့မသိ
အဖားေကာင္းမွ အစားေကာင္းစားရမယ္ဆိုရင္
ကၽြန္ေတာ္ဆိုတဲ ့ေကာင္ အရင္ေသမွာ။
လူမွာကတိ မင္းမွာသစၥာဆိုတဲ့စကား
ဗမာျပည္မွာတကယ္မွားတယ္။
ပါးစပ္ကဘုရားဘုရား
လက္က ခါးၾကားက ေျဗာက္တိုသာ တရားမွတ္တဲ့
လူ ့မိစၦာ ငႏြားေတြ....
မွားျပီးရင္မွား ငရဲတခါးေတြ ၾကိဳးစားဖြင့္ေနၾကေလရဲ ့။
လင္ေသမုဆိုးမ အိမ္တလံုးလို
တရုတ္ ရုရွား ကုလားေတြက
အခြင့္ေကာင္းတံခါးရွာရင္း
၀င္ျဖဲဖို ့ၾကိဳးစားၾကသူေတြကို မွ ဘုရားမွတ္
ေခြးေလာက္အသိစိတ္ဓါတ္ မရွိသူေတြ
ျပည္သူ ့ဘဏၭာေတြ သူခိုးေစ်းနဲ ့ေရာင္းစားေနၾကတယ္။
လာျပန္ျပီ အရွက္မရွိတဲ ့လက္မဲမဲေတြနဲ ့
စစ္မွန္တဲ ့ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲပါတဲ ့
ေနာက္တေခါက္....
မသမာ ေကာက္က်စ္ခဲ ့သူေတြက
ဦးေဆာင္က်င္းပမယ္ ့
ျမန္မာ့နည္း ျမန္မာ့ဟန္ဒီမိုကေရစီ။
ဆုပ္လည္းစူး စားလည္းရူး
ကိုယ့္ေသတြင္းကိုယ္တူးရမယ့္စနစ္
ေခတ္တခုနဲ ့က်န္ရစ္မယ့္
သမိုင္းစာမ်က္နွာတခုမွာ
စစ္အာဏာရွင္ေတြ ထိပ္ကပါတဲ ့အထဲ
ခင္ဗ်ားတို ့စာရင္းဟာလည္း ကန္ ့ကြက္မဲ မရွိ
ေနရယူထားပါတယ္။
ေဒါင္းTM
ျပည္သူ ့ေငြသံုးျပီး ငမိုက္စကားေျပာေနတဲ ့နအဖ
UWSA ကုိ တိုက္လွ်င္ လက္နက္ႀကီး/ စစ္ေလယာဥ္သံုးမည္ဟု ေနျပည္ေတာ္အရာ႐ွိေျပာ
တနလၤာေန႕၊ 07 စက္တင္ဘာလ 2009 သွ်မ္းသံေတာ္ဆင့္
၀ ႏွင့္ မုိင္းလားအဖြဲ႕တုိ႕အား တုိက္ခိုက္ပါက လက္နက္ႀကီးမ်ားႏွင့္ တိုက္ေလယာဥ္မ်ား အသံုးျပဳမည္ဟု မိုင္းယန္းၿမိဳ႕ေရာက္ ေနျပည္ေတာ္အဆင့္ျမင့္အရာ႐ွိက ရပ္႐ြာလူထုေခါင္းေဆာင္၊ ဌာနဆိုင္ရာ၀န္ထမ္းမ်ားႏွင့္ ေတြ႕ဆံုစဥ္ ေျပာၾကားခဲ့ေၾကာင္း က်ဳိင္းတုံကုန္သည္ သတင္းရပ္ကြက္ေျပာပါသည္။
စစ္အစိုးရ၏ဘ႑ာေရးႏွင့္ စီမံကိန္း၀န္ႀကီးဌာနမွ ဗိုလ္မႉးႀကီးေက်ာ္ေက်ာ္က မိုင္းခတ္ဗ်ဴဟာမႉး ဗိုလ္မႉးႀကီးေနလင္းႏွင့္အတူ လိုက္ပါ၍ မိုင္းယန္းၿမိဳ႕ ဌာနေပါင္းစံု၀န္ထမ္းမ်ား၊ ေဒသခံရပ္ကြက္ဥကၠဌမ်ားအား ဆင့္ေခၚအစည္းအေ၀းတရပ္က်င္းပ ခဲ့ပါသည္။
“ေနျပည္ေတာ္က လာတဲ့ အရာ႐ွိ ဗိုလ္မႉးႀကီးေက်ာ္ေက်ာ္ ဆိုတာက ၿပီးခဲ့တဲ့ ၅-၆ ႏွစ္က မိုင္းယန္း ခလရ ၂၆၉ တပ္ရင္းမႉး ျဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ စည္း႐ုံးေရးအတြက္ သူ႕ကို လြတ္လာတာေနမွာေပါ့” - ဟု အမည္ မေဖၚလိုသည့္ မိုင္းယန္းၿမိဳ႕ ခံတဦးက ေျပာပါသည္။
အစည္းအေ၀းတြင္ ဗိုလ္မႉးႀကီးေက်ာ္ေက်ာ္က အစုိးရစစ္တပ္ႏွင့္ မိုင္းလား တပ္ဖြဲ႕၊ ၀ တပ္ဖြဲ႕တုိ႕ စစ္မျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း၊ ထုိ႕ေၾကာင့္ ထြက္ေျပးတိမ္းေ႐ွာင္ၾကသည့္ ေဒသခံမ်ား ၀န္ထမ္းမ်ား အားလံုး မိမိေနရပ္ျပန္လာၿပီး ပံုမွန္အတိုင္းေနထိုင္ သြားရန္ မွာၾကားခဲ့ေၾကာင္း ေျပာဆိုသည့္အျပင္ -
“ေကာဠာဟာဠ သတင္းေတြေၾကာင့္ တိမ္းေ႐ွာင္ေနတဲ့၀န္ထမ္းေတြ အျမန္ဆံုးျပန္လာပါ၊ အခ်ိန္မီွအလုပ္ လာမလုပ္ရင္ရာထူး ကေန ျဖဳတ္ခ်ခံရမယ္။ ႀကီးေလးတဲ့ျပစ္ဒဏ္ေပးခံရမယ္၊ အခုအေျခအေနမွာ တပ္မေတာ္အဖုိ႕ ၀ နဲ႕ မိုင္းလားကို တိုက္ဖို႕ အေၾကာင္းမရွိ္ဘူး၊ တိုက္မယ္ဆိုရင္ တပ္ရင္း ဆယ္နဲ႕ခ်ီ ေတြ႕ရမွာေပါ့၊ တိုက္ေလယာဥ္ေတြ၊ လက္နက္ႀကီးေတြေတြ႕ရမွာ ေပါ့၊ အရင္ကလို လူအင္အားမ်ားမ်ားစားစား သံုးေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး၊ အခု ဒီေဒသမွာ ထူးျခားတဲ့ျပင္ဆင္မႈေတြမေတြ႕ရတာ ကုိက လံုး၀ တိုက္ပြဲျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူး က်ေနာ္အာမခံတယ္” ဟု ေျပာၾကားခဲ့ေသးေၾကာင္း အမည္မေဖၚ လိုသည့္၀န္ထမ္း တဦးကဆိုပါသည္။
ၿပီးခဲ့သည့္လက စစ္အစိုးရက အင္အားသံုး၍ ကိုးကန္႕ေဒသအား၀င္ေရာက္သိမ္းပိုက္လိုက္ျခင္းေၾကာင့္ တ႐ုပ္နယ္စပ္ ေဒသခံ လူထုက မိမိလံုၿခံဳ ေရးအတြက္ အျခားေဒသသို႕တိမ္းေ႐ွာင္ခဲ့ၾကသည္။
“စီးပြားေရးသမားေတြ၊ တ႐ုပ္ႏိုင္ငံသားေတြ ကိုးကန္႕အေရးအခင္းကတည္းက မုိင္းလားေဒသ၊ ၀ ေဒသအတြင္း မေနရဲ ေတာ့ဘူး။ အရင္က ပန္ဆန္း-တန္႕ယန္း ကားခ ၆ ေသာင္း ေလာက္ကေန အခု ၁ သိန္း ၂ ေသာင္းျဖစ္သြားျပီ၊ ၿပီးခဲ့တဲ့အ ပတ္ က တစ္သိန္းခဲြအထိတက္တယ္။ တ႐ုပ္ျပည္သားေတြလဲ ျပန္ကုန္ၿပီ၊ မိုင္းလား နဲ႕ ပန္ဆန္းမွာ ကာစီႏို႐ုံလဲ မ႐ွိေတာ့ ဘူး၊ ည ၈ နာရီဆို စားေသာက္ဆိုင္ေတြပိတ္ကုန္ၿပီ”- အမည္ မေဖၚလိုသည့္ ပန္ဆန္းကုန္သည္တဦးက ေျပာျပသည္။
မိုင္းယန္း၌ ေနျပည္ေတာ္အရာ႐ွိက စစ္မျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း ေဒသခံလူထုအား ႐ွင္းလင္းေျပာၾကားသကဲ့သို႕ ပန္ဆန္း၀ၿမိဳ႕ေတာ္၌ လည္း စစ္ျဖစ္ခဲ့ပါက အနည္းဆံုး ၃ လမွ အမ်ားဆံုး ၅-၆ လအခ်ိန္ယူမွသာ ဌာနခ်ဳပ္သို႕ ပ်ံ႕ႏွံ႕လာႏိုင္ မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း နံရံကပ္စာေစာင္မ်ားကပ္၍ ေဒသခံလူထုအား ေနရင္းျပန္လာရန္ ေခၚေသာေၾကာင့္ တခ်ဳိ႕တ၀က္ ျပန္လာေနၿပီဟုအဆိုပါ ကုန္သည္က ေျပာျပသည္။
Rest of your post
န-အ-ဖ ေခတ္မွ ဘုန္းၾကီးဘ၀
ျပီးခဲ ့တဲ ့ဗူုဒၶဟူးေန ့ကစျပီးေသာၾကာေန ့ထိရန္ကုန္ေတာင္ပိုင္းခရီုင္ျမိဳ
့နယ္ေတြက ဗ.က.သေတြကဘုန္းၾကီးေက်ာင္းတိုက္ေတြမွာသံဃာေတြကံေဆာင္မယ္
့စာေတြျဖန္ ့ခဲ ့တာကိုေထာက္လွမ္းေရးကသတင္းရလို
့အခုသန္လ်င္ကဘုန္းၾကီးေက်ာင္းတိုက္ေတြမွာညဘက္မွာ ရ.ယ.က
ေတြလံုျခံဳေရးေစာင္ ့ခိုင္းထားတာေတြကို ေတြ႔၇ွိ၇ပါတယ္ ။
ရ.ယ.ကရယ္ရဲရယ္ေပါင္းျပီးညမိုးခ်ဳပ္တာနဲ ့ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေတြရဲ
့၀င္ေပါက္ေတြထြက္ေပါက္ေတြမွာခံုေတြခ်ျပီးသံဃာေတြရဲ ့အ၀င္အထြက္နဲ
့လူပုဂၢိဳလ္ေတြအ၀င္အထြက္ကိုစစ္ေဆးေနပါတယ္။
အထူးသျဖင္ ့2007သံဃာကံေဆာင္ပြဲတုန္းကလမ္းသန္လ်င္ျမိဳ
့ထဲမွာလမ္းေလွ်ာက္ေမတၱာပို ့တဲ ့အထဲမွာပါတဲ
့ေက်ာင္းတိုက္ေတြကိုပိုျပီးေစာင့္ၾကပ္ေနပါတယ္။
သန္လ်င္မွာကေက်ာင္းတိုက္ေပါင္းသံုးဆယ္ေက်ာ္ရွိတယ္
သန္လ်င္ျမိဳ ့အပိုင္ကအက်ယ္ၾကီးပါ။
ေက်ာင္းတိုက္ေပါင္းသံုးဆယ္ဆိုတာျမိဳ ့ေပၚေက်ာင္းတိုက္အေ၇အတြက္ပါ။
မေန ့ကသန္လ်င္ရဲစခန္းကအမိန္ ့နဲ ့ရ.ယ.ကေတြကေက်ာင္းတိုက္ေတြမွာသန္ ့ရွင္
့ေရးလိုက္လုပ္ၾကတယ္။
ေက်ာင္းတိုက္၀န္းက်င္ကသစ္ပင္ေတြျခံဳပုတ္ေတြျမက္ေတြကိုလိုက္ရွင္းေနၾကတယ္။၇ည္၇ြယ္ခ်က္က
ေတာ႔ ကုသိုလ္လိုခ်င္လို႔မဟုတ္ပါဘူး သူတို႔ေစာင္႔ၾကည္႔ရတာ
ရွင္းလင္းေအာင္ၿဖစ္တယ္လို႔ သိရပါတယ္။
Rest of your post
Sunday, September 6, 2009
၂၀၁၀ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး ေဘာလံုးသမိုင္း ( ဟာသ )
ခမိ ခဆဲ ဘေလာ့ခ္မွ ကူးယူတင္ျပပါသည္။ နားဆင္ၾကည့္ၾကပါလို ့
Rest of your post
Rest of your post
Thursday, September 3, 2009
တကယ္လို ့ အသက္ရွဴခြင့္ အခြန္ထပ္ေတာင္းခဲ ့မယ္ဆိုရင္
စည္ပင္သာယာက ေရမီတာတပ္ခုိင္းၿပီး အခြန္ထပ္ေကာက္မည့္အတြက္ ၿမိဳ႕ခံမ်ား အခက္ေတြ႔ Wednesday, 02 September 2009 19:22 ၿဖဳိးႀကီး
ရန္ကုန္တိုင္း၊ ခရမ္းၿမိဳ႕နယ္ စည္ပင္သာယာေရးဦးစီးဌာနက ေရမီတာမ်ား တပ္ဆင္ခုိင္းၿပီး ေရခြန္ေပးေဆာင္ခိုင္းေနသျဖင့္ ၿမိဳ႕ခံမ်ား အခက္အခဲ ႀကံဳေတြ႔ေနရသည္။
ၿပီးခဲ့သည့္ တလခန္႔မွစတင္ကာ မီတာတလံုးလွ်င္ ၁၂,၀၀၀ က်ပ္ႏႈန္းျဖင့္ တပ္ဆင္ခိုင္းကာ ေရခြန္ ထပ္မံေပးေဆာင္ခိုင္းေနျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေဒသခံတဦးက ေျပာသည္။
“ေရပိုက္သြယ္ထားတဲ့ အိမ္ေတြ အကုန္ဝယ္ရမွာ။ ေရကန္ကေန ပိုက္ဆင္ေတာ့လဲ ပိုက္ဆံေပးတယ္။ ႏွစ္စဥ္လည္း ေရခြန္က ေပးေနရေသးတယ္။ ဒီၾကားထဲ ေႏြဘက္ေရခမ္းသြားရင္လည္း စက္ေမာင္းဖို႔ ဆီဖိုးလည္း ေပးရေတာ့ အခု ထပ္ေပးဖို႔ က်ေနာ္တုိ႔ မတတ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး” ဟု ေျပာသည္။
ခရမ္းၿမိဳ႕ေပၚတြင္ ေရပိုက္သြယ္တန္း တပ္ဆင္ထားသူမ်ားအေနျဖင့္ တႏွစ္လွ်င္ ေရခ ၇,၂၀၀ က်ပ္ ေပးေဆာင္ေနရသည့္အျပင္ မီးသတ္၊ အမ်ဳိးသမီးေရးရာ၊ က်န္းမာေရးဌာမ်ားကိုလည္း ေပးေနရေၾကာင္း ၎က ေျပာသည္။
ခရမ္းၿမိဳ႕ေပၚတြင္ ေရကန္ေပါင္း ၆၀ ေက်ာ္ရွိၿပီး ၿမိဳ႕ျပင္တြင္ ကန္ႀကီး ၄ လံုးရွိကာ ကိုယ္ထူကိုယ္ထစနစ္ျဖင့္ တူးထားျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ၎က ဆက္ေျပာသည္။
“ၿမိဳ႕ေပၚက ကန္ေတြက ဘိုးဘြားပိုင္ကန္ေတြခ်ည္းပဲ။ ေႏြဘက္ ေရနည္းသြားရင္ ၿမိဳ႕ျပင္ကန္ႀကီးေတြကေန စက္ေတြနဲ႔ ကန္ေလးေတြကို ပို႔တယ္။ အဲဒီကတဆင့္ ရပ္ကြက္အလိုက္ ေမာ္တာေလးေတြတပ္ၿပီး သံုးရတာ” ဟု ၿမိဳ႕ခံက ဆက္ေျပာသည္။
ခရမ္းၿမိဳ႕နယ္ စည္ပင္သာယာအေနျဖင့္ အေကာက္အခြန္အမ်ဳိးမ်ဳိးကို ေတာင္းခံေနေသာ္လည္း ၿမိဳ႕ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးအတြက္ ဘာတခုမွ လုပ္ေဆာင္ျခင္းမရွိေၾကာင္း ၎က ေျပာသည္။
“စည္ပင္က က်ေနာ္တို႔ဆီမွာ ေရေျမာင္းေတာင္ မေဖာက္ေပးဘူး။ ေျမာင္းေတြ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ဆြဲရတယ္။ မိုးရြာလို႔ ေရေတြတတ္လာရင္ ညစ္ပတ္မွာစိုးလို႔။ သူတို႔က အခြန္ေတြပဲ ေကာက္တာ။ တၿမိဳ႕လံုး အမႈိက္ေတြ ပြေယာင္းေနတာ။ လိုက္သိမ္းတာတခါမွ မရွိဘူး” ဟု ၿမိဳ႕ခံက ဆက္လက္ေျပာဆိုသည္။
Rest of your post
Subscribe to:
Posts (Atom)
