ကဲ .. မင္းတို႔ ဘာေျပာႏိုင္ေသးလဲ ျပင္ပမီဒီယာသမားတို ့

ဖတ္ျဖစ္ေအာင္ဖတ္ပါဗ်ာ အေရးအသားေကာင္းလို ့တင္ထားျဖစ္ပါတယ္။

“မီဒီယာကို မီဒီယာႏွင့္ တံုျပန္မည္”

ႏိုင္ငံေတာ္ ျပန္ၾကားေရး ဝန္ၾကီး ဗိုလ္ေရွာ္ဆန္း(ငယ္နာမည္ ဂ်ပု ဂြတို)

အထက္ပါ ညြန္ၾကားခ်က္ႏွင့္ အညီ တိုးတတ္ေခတ္မီ ေနေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးအား ျပည္တြင္းျပည္ပ အဖ်က္သမားမ်ား၏ လိမ္လည္ သတင္းမွားေပးကာ သိကၡာခ်ေနမႈမ်ား တုန္႔ျပန္ႏိုင္ရန္ .. ကၽြန္ေတာ္ ေမာင္သာဂိ တစ္ေယာက္ ကင္မရာေလး ကိုင္ကာ သတင္းသမား ပီပီ အေျပးအလႊားျဖင့္ ေမွာ္ဘီ ဘက္သို႔ ဦးတည္ ထြက္ခြာလာပါသည္။

ႏိုင္ငံေတာ္ (အမွန္ေတာ့ ႏိုင္ငံေတာ္ ဆိုတာ ဘာကို ရည္ညြန္းမွန္း ကၽြန္ေတာ္ ေမာင္သာဂိ တစ္ေယာက္ သိသည္ မဟုတ္ပါ။) ၏ စစ္မွန္ေသာ ေစတနာမ်ားျဖင့္ တံတားတြ ေဖာက္လမ္းေတြ ေဆာက္လုပ္ထားတာေၾကာင့္ ဗိုက္ထဲ ေက်ာက္ခဲ ထည့္ထားလ်င္

ေၾကညက္သြားေစႏိုင္ေသာ ေက်ာက္ခဲေၾကလမ္းမကို ျဖတ္ေက်ာ္ကာ ေမွာ္ဘီ ဘက္သို႔ တေခါက္ ေရာက္ခဲ့ပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္ ေမာင္သာဂိ သိသေလာက္ ကမာၻ႔ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ယဥ္အႏၱာရယ္ ကင္းေဝးေစရန္ အခ်ိဳ႕ေသာ လမ္းမမ်ားတြင္ အရွိန္ထိန္းေစေသာ ကုန္းအျမင့္ေလးမ်ားကို လမ္းမတြင္ ထားလ်က္ ကားမ်ားအား ေျဖညွင္းစြာ ေမာင္းေစခ်င္းျဖင့္ ထိန္းခ်ဳပ္ၾကေၾကာင္း ၾကားဖူးခဲ့သည္။

အဆိုပါ ကုန္း အျမင့္ေလးမ်ား ျပဳလုပ္ျခင္းမွာ ကတၱာမ်ား အပိုကုန္သျဖင့္ ႏိုင္ငံေတာ္ ဝင္ေငြမ်ား အလကားျဖဳန္းတီးရာ ၾကသည္ .. မဟုတ္ပါလား။ ထို႔ေၾကာင့္ အေျမာ္အျမင္ႀကီးမားေတာ္မူေသာ တပ္မေတာ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ား၏ လမ္းညြန္ခ်က္မ်ားႏွင့္ အညီ ကုန္းအျမင့္ေလးမ်ား မလုပ္ဘဲ .. လမ္းမတြင္ ခ်ိဳင့္ခြက္ၾကီးၾကီးမ်ား ျပဳလုပ္ျခင္းျဖင့္ ကားမ်ားကို ေျဖးညွင္းစြာ ေမာင္းႏွင္ေစကာ အရွိန္ျဖင့္ ေမာင္းႏွင္ခ်င္းျဖင့္ ျဖစ္ေပၚလာႏိုင္ ယဥ္အႏၱာရယ္မ်ားကို ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ခဲ့ေလသည္။ (ေအာ္ ..... ႏိုင္ငံေတာ္ အၾကီးအကဲမ်ား၏ ေရႊဥာဏ္ေတာ္ ေပါက္ေရာက္ပါေပစြဟု .. ေတြးလ်က္ ၾကည္ညိဳစိတ္မ်ား တဖြားဖြားေပၚေနေပေတာ့သည္။ )

ယခုလည္း ... ကမာၻ႔ အဆင့္မီလား .. ကမာၻ႔အဆင့္ လြန္လား မသိ .. နည္းပညာရပ္မ်ားကို သင္ၾကားေပးေသာ ေမွာ္ဘီ ရပ္ရွိ နည္းပညာ တကၠသိုလ္၏ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ အခမ္းအနားသို႔ တတ္ေရာက္ကာ သတင္း ဓါတ္ပံုမ်ား ေဝေဝဆာဆာျဖင့္ သတင္းမ်ားတြင့္ ထည့္လိုက္ရလွ်င္ကား ျပည္ပမွ မီဒီယာ သမားမ်ား ပါးစပ္မ်ား ပိတ္လ်က္ “ဟာ...ဟင္” ျဖစ္သြားေစရန္ ကၽြန္ေတာ္ အေျပးအလႊား သြားေရာက္ေနသည္ မဟုတ္ပါလား။

ေမွာ္ဘီ နည္းပညာ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းဝင္းထဲ ဝင္လိုက္လွ်င္ပဲ ပူေလာင္ေသာ ေႏြရာသီတြင္ပင္ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ား ေအးျမျမျဖင့္ ပညာသင္ၾကားႏိုင္ရန္ သစ္ရိပ္ဝါးရိပ္ ေကာင္းေကာင္းျဖင့္ စီစဥ္ေပးထားသည္မ်ားက ... အေလ့က်ေပါက္ သစ္ပင္မ်ားကို ဟိုတပင္ ဒီတပင္ ေနရာတကာတြင္ ေတြ႔ျမင္ႏိုင္သည္။

အရိပ္ေကာင္းေကာင္းေပးႏိုင္ေသာ ေျခမ်က္စိဖုံုး ျမက္ပင္မ်ားႏွင့္ ျခံဳပုတ္မ်ားကလည္း တခ်ိဳ႕မွာ ေႏြသရုပ္ကို ပီျပင္စြာ ေဖၚလ်က္ ေရႊဝါေရာင္ သမ္းလ်က္ ေျခာက္တခ်ိဳ႕၊ စိမ္း တဝက္ျဖင့္ ေဝေဝစာစာ အလွ ဆင္လ်က္ရွိၾကသည္မွာ .. ပုဂံေခတ္က ျမကန္၏ သာယာပံုကို ေရးေသာ စာဆိုပင္ အမြမ္းတင္ ေရးႏိုင္စြမ္းငွာ တတ္ႏိုင္မည္ မထင္။ (ေရကန္လည္း မရွိ၊ လြင္တီးေခါင္ကို ဘယ္လိုလုပ္ ျမကန္ စာဆိုက အမြမ္းတင္ႏိုင္ပါ့အံ့နည္း။)




ေျခတလွမ္း လွမ္းလိုက္တိုင္း တေထာင္းေထာင္း ထ ေနေသာ ဖုံမႈံ႔ မ်ားႏွင့္ ရီေဝေဝ ျမင္ကြင္းက တစံုတခုခုကို သတိရေနသလိုပါပဲ။ ကဗ်ာ ဆန္ဆန္ေျပာရလွ်င္ျဖင့္ ဖုံခိုး ဖံုေငြ႔ ၾကားမွာ လြမ္းေမာဖြယ္ရာ အတိေပါ့။ (ႏွားေခါင္းကိုေတာ့ က်န္းမာေရး အရ ပိတ္ထားရသည္က လြဲလွ်င္။)

ကဲ .. ဆက္ေလ့လာၾကည့္ၾကဦးစို႔ရဲ႕။ ....

ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အနာဂါတ္ သားေကာင္းရတနာ ပညာတတ္ပုဂၢိဳလ္မ်ားကို ေနာက္ဆံုး ေမြးထုတ္ဂုဏ္ျပဳတဲ့ အခမ္းအနားမွာ အခုလို သတင္းရယူဖို႔ လာခဲ့ရတာေၾကာင့္လည္း ကိုယ့္ဘာသာ ဂုဏ္ယူလို႔ ဆံုးပါဘူး။

ေျပာေနၾကာတယ္ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ က်င္းပရာ ခမ္းမေဆာင္ၾကီးကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ရေအာင္။ အား .. ပါး .. ပါး .. ၾကီးက်ယ္ခမ္းနား တင့္တယ္ လွပ လွေသာ ခန္းမေဆာင္ၾကီးကို အေဝးက လွမ္းျမင္လိုက္ရလွ်င္ပဲ ....။ .......


...... စာဖတ္ ပရိတ္သတ္တို႔ မ်က္စိထဲ ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ျမင္ေအာင္ ျပန္လည္ ေဖၚျပရလွ်င္ကား ရွည္လွ်ားက်ယ္ဝန္းတဲ့ ခန္းမ ေဆာင္ၾကီးမွာ .. ေလဝင္ေလထြက္ေကာင္းေအာင္ ျပဳလုပ္ထားေသာ မ်က္ႏွာက်တ္မ်ားက ခပ္ျမင့္ျမင့္ .. ေရွ႕ဆံုး အစြန္မွ တစ္ေယာက္ေယာက္က ေအာ္လိုက္လွ်င္ ေနာက္ဆံုးမွ ထိုင္ေနေသာ လူက ထိုေအာ္သံကို ၾကားရဖို႔ ခဏမွ် ေစာင့္ရေသာ ခန္းမက်ယ္ မ်ိဳး၊

.... အခန္းနံရံမ်ားတြင္ ကႏုတ္ပန္းခက္မ်ား၊ ကမာၻေက်ာ္ ပန္းခ်ီကားမ်ား ခ်ိတ္ဆြဲထားလ်က္ ေျခနင္း ၾကမ္းျပင္ကား မေဟာ္ဂနီေရာင္ ေပၚလစ္ သုတ္ထားေသာ ပ်ဥ္းကတိုးသားျဖင့္ ခင္းထားၿပီး .

.... ခန္းမ၏ တံခါးဝတြင္ လူရပ္လိုက္လွ်င္ အလိုအေလွ်ာက္ ပြင့္သြားေစေသာ တံခါးမ်ား တပ္ဆင္ထားေသာ ခန္းမမ်ိဳးအားမ်က္စိႏွင့္ ျမင္ၾကည့္လ်က္

.. ထိုခန္းမႏွင့္ ေျပာင္းျပန္ အခ်ိဳးက်မႈကို ေတြးၾကည့္ၾကပါကုန္။



အင္ဂ်င္နီယာ ပညာရပ္မ်ား၊ နည္းပညာမ်ားကို သင္ၾကားပို႔ခ်ေပးေနေသာ ေက်ာင္းျဖစ္သည္ႏွင့္ အားေလွ်ာ္စြာ ႏိုင္ငံေတာ္က ေပးေသာ လွ်ပ္စစ္မီးကို အားမကိုး၊ ကိုယ္ပိုင္ ေက်ာင္းသားမ်ား တီထြင္ထားျခင္း မဟုတ္ေသာ မီးစက္စုတ္ တလံုးျဖင့္ အခမ္းအနားအတြက္ လွ်ပ္စစ္ေပးေနသည္မွလည္း နည္းပညာ တကၠသိုလ္ ပီသ ပါေပစြ။



ဘြဲ႔ရယူၿပီး ထြက္လာေသာ ပညာတတ္ အေက်ာ္အေမာ္မ်ား ေခတၱ ခဏ နားေနႏိုင္ရန္ႏွင့္ မိသားစုမ်ား ခန္းမအျပင္ဘက္တြင္ အနားယူေသာ ေနရာကို .. သဘာဝ အဲယာကြန္း ရရွိႏိုင္ေအာင္ ဖုုံ ထူထူ လြင္တီးေခါင္တြင္ ျပဳလုပ္ေပးထားႏိုင္သည္မွာလည္း တိုးတတ္ေခတ္မီေနေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ လြဲလွ်င္ အျခားႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ျပဳလုပ္ႏိုင္မည္ မဟုတ္ဟု ကၽြန္ေတာ္ ေမာင္သာဂိ အားရဝမ္းသာစြာ မွတ္ခ်က္ ေပးမိပါသည္။



ကဲ .. ဒီလိုနဲ႔ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ား အမွတ္တရ ဓါတ္ပံု ရိုက္ယူစရာ ေနရာမ်ားကို လိုက္လံ ရွာေဖြ ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ .. သာဂိ တို႔ ငယ္ငယ္က ရြာဦးေက်ာင္းနား ႏြားတင္းကုပ္သာသာ ျမင္ကြင္းကို ေနာက္ခံထားလွ်က္ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ား အမွတ္တရ ရိုက္ယူႏိုင္ၾကပါအံ့။ ျမန္မာနည္း ျမန္မာ့ဟန္ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံေတာ္ ႏွင့္ လိုက္ဖက္ ညီေပစြ။



ဒီလိုမ်ိဳး အစစ အရာရာ ျပည့္စံု ေကာင္းမြန္ေနေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီး၏ ပညာတတ္လူငယ္မ်ားကို ႏိုင္ငံေတာ္က ေစတနာ ေရွ႕ထားၿပီး ခမ္းခမ္းနားနား ေမြးထုတ္ေပးေနသည္ကို မေကာင္းေျပာတတ္ေသာ ျပည္ပ မီဒီယာမ်ားႏွင့္ အဖ်က္သမားမ်ားအား ေမာင္သာဂိ တစ္ေယာက္က

“ ... ကဲ .. မင္းတို႔ ဘာေျပာႏိုင္ေသးလဲ .. ” လို႔သာ ေမးခြန္း ထုတ္ခ်င္ေနမိပါေတာ့တယ္။

ခ်စ္ခင္ေလးစားစြာ ေမတၱာေရွ႕ထားလွ်က္ ....
ကိုရင္ သာဂိ
Rest of your post