ရွက္ဖို႔ ေကာင္းလွသည္ . . . ။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ . . . အယူသီးပံု၊ အစြဲၾကီးပံုမ်ား တလြဲ ဆံပင္ေကာင္းမႈမ်ားပင္ ျဖစ္ေတာ့ သည္။ ဘာသာျခားမ်ား၊ တိုင္းတစ္ပါးမွ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားသိလွ်င္ အေတာ့္ကို ရယ္စရာၾကီးျဖစ္ေနမည္။
ျမန္မာ လူမ်ိဳးမ်ား ကမာၻတြင္ ဟာသလူမ်ိဳးျဖစ္ကုန္မည္ကို စိုးရြ႔ံမိသည္။ ၂၀၀၁ ခုႏွစ္၊ ဇန္နဝါရီလ (၁) ရက္ေန႔မွစ၍ အယူသီးမႈ၊ အစြဲအလန္းၾကီးမႈမ်ားကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ တိုက္ဖ်က္လာသည္မွာ ယခုအခ်ိန္ထိပင္။ သို႔ေသာ္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏွင့္ ယခုတိုင္ အခ်ိဳ႔ေသာသူတို႔သည္ ျပဒါးတစ္လမ္း . . . သံတစ္လမ္း၊ ဆန္႔က်င္ဘက္ အေနအထားပင္ ျဖစ္ေနေသးသည္။ သူတို႔ ထံမွ တီးတိုး ေျပာသံမ်ား၊ အၾကံဥာဏ္ ေပးသံမ်ား၊ ဆရာၾကီး လုပ္သံမ်ား၊ အတင္းအဖ်င္း ေျပာသံမ်ား၊ ရႈတ္ခ်သံမ်ား၊ မေခ်မငံ ေျပာသံမ်ား စသည့္ လူမႈေရး တိုက္ခိုက္သံ၊ အယူသီးမႈ စကားလံုးမ်ား ယေန႔တိုင္ မၾကာမၾကာ ၾကားေနရဆဲပင္ ျဖစ္သည္။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ . . . အယူသီးပံု၊ အစြဲၾကီးပံုမ်ား တလြဲ ဆံပင္ေကာင္းမႈမ်ားပင္ ျဖစ္ေတာ့ သည္။ ဘာသာျခားမ်ား၊ တိုင္းတစ္ပါးမွ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားသိလွ်င္ အေတာ့္ကို ရယ္စရာၾကီးျဖစ္ေနမည္။
ျမန္မာ လူမ်ိဳးမ်ား ကမာၻတြင္ ဟာသလူမ်ိဳးျဖစ္ကုန္မည္ကို စိုးရြ႔ံမိသည္။ ၂၀၀၁ ခုႏွစ္၊ ဇန္နဝါရီလ (၁) ရက္ေန႔မွစ၍ အယူသီးမႈ၊ အစြဲအလန္းၾကီးမႈမ်ားကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ တိုက္ဖ်က္လာသည္မွာ ယခုအခ်ိန္ထိပင္။ သို႔ေသာ္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏွင့္ ယခုတိုင္ အခ်ိဳ႔ေသာသူတို႔သည္ ျပဒါးတစ္လမ္း . . . သံတစ္လမ္း၊ ဆန္႔က်င္ဘက္ အေနအထားပင္ ျဖစ္ေနေသးသည္။ သူတို႔ ထံမွ တီးတိုး ေျပာသံမ်ား၊ အၾကံဥာဏ္ ေပးသံမ်ား၊ ဆရာၾကီး လုပ္သံမ်ား၊ အတင္းအဖ်င္း ေျပာသံမ်ား၊ ရႈတ္ခ်သံမ်ား၊ မေခ်မငံ ေျပာသံမ်ား စသည့္ လူမႈေရး တိုက္ခိုက္သံ၊ အယူသီးမႈ စကားလံုးမ်ား ယေန႔တိုင္ မၾကာမၾကာ ၾကားေနရဆဲပင္ ျဖစ္သည္။
ေရွးလူၾကီးမ်ား စကားမပယ္ဖ်က္ ေကာင္းဘူးတဲ့ . . . ဒါက သူတို႔ ေနာက္ဆံုး အႏိုင္ယူတဲ့ စကားလံုး။ ဒီေတာ့ . . . ကြ်န္ေတာ္ ရွင္းျပီ၊ ရွင္းရျပီ . . . ရွင္းျပီ ဆိုေသာ္ျငားလည္း ကြ်န္ေတာ္ ေရးခဲ့ဘူးေသာ ‘ခုတ္မယ္၊ ထစ္မယ္၊ ပါးပါးလွီးမယ္’ ဟူေသာစာစုမွ ကြ်န္ေတာ္တို႔၏ လူမႈေရးလမ္းျပ ၾကယ္ျဖစ္ေသာ ဆရာေတာ္ၾကီးဘဒၵႏ ၱ ဦးတိကၡ၏ ေဟာၾကားခ်က္ စကားမ်ားမွ စရေတာ့မည္။
အမ်ိဳး၊ ဘာသာ၊ သာသနာ အတြက္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ေကာင္းတာ လုပ္လွ်င္ ေကာင္းက်ိဳး ေပးမည္။ မေကာင္းတာ လုပ္လွ်င္ မေကာင္းမႈမ်ား ရမည္ ဟူ၍ ေဟာၾကား ခဲ့သည္ မဟုတ္ပါလား . . . ။ ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာ လူမိ်ဳးမ်ားသည္ ရတနာသံုးပါးကို ၾကည္ညိဳ ေလးစား ဦးခိုက္ၾကေသာ္လည္း ကံႏွင့္ပတ္သတ္၍ ယံုၾကည္မႈ အားနည္းမႈမ်ားကို ေတြ႔ရသည္။
လူအမ်ားစုသည္ နာေရး ကိစၥမ်ားကို အယူသီး ၾကသည္။ နာေရးေၾကာင့္ စီးပြားပ်က္တယ္၊ လူေသ တတ္တယ္၊ ထိခိုက္ နစ္နာမယ္၊ ပ်က္စီး ဆံုးရႈံးတတ္၊ နိမိတ္ မေကာင္းမႈေတြ ျဖစ္တတ္တယ္ ဟူ၍ ေရွးဘိုးေဘး ဘီဘင္ လက္ထက္ ကတည္းက အယူသီးမႈမ်ား၊ အရိုးစြဲမႈမ်ား၊ အမွားစြဲမႈမ်ား ရွင္သန္လာခဲ့ၾကသည္။
လူေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားသည္ အဆင္း၊ အနံ႔၊ အသံ၊ အရသာ၊ အထိအေတြ႔ ဟူေသာ အာရုံ ငါးပါးထဲတြင္ နစ္မြန္း ေနၾကသည္။ မိမိကိုယ္ မိမိတို႔ သုဘ (သို႔မဟုတ္) မဂၤလာဟု သတ္မွတ္ ေနၾကသည္။
အမွန္မွာ . . . ရွင္သူ၊ ေသသူတို႔ အားလံုးသည္ အသုဘမ်ား (သို႔မဟုတ္) အမဂၤလာမ်ားပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။
အဘယ့္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ . . . ေရမခ်ိဳးဘဲႏွင့္ ဆယ္ရက္ခန္႔ ေနၾကည့္လွ်င္ မိမိခႏၶာမွ အပုပ္ နံ႔မ်ားထြက္ လာမည္။ ဒြါဒ ေျခာက္ပါးမွ အနံ႔အသက္ မိ်ဳးစံု ထြက္ေနေတာ့မည္။ ရုပ္တရား၊ နာမ္တရား အားလံုးသည္ အသုဘခ်ည္းပင္ ျဖစ္သည္။ မည္သည့္ အရာမွ တည္ျမဲမႈကို မေဆာင္ႏိုင္ေခ်။
ျမတ္စြာ ဘုရားသည္ လူမသာကို အိမ္ထဲသို႔၊ ရပ္ကြက္ထဲသို႔ သြင္းလွ်င္ ‘ခိုက္သည္’ ဟူ၍ မေဟာၾကားခဲ့ပါ။
စဥ္းစား ေစခ်င္သည္ . . . ရပ္ကြက္၊ အိမ္ျပင္ပတြင္ ဆံုးသြားပါက (ရပ္ကြက္) အိမ္ထဲသို႔ အသြင္းမခံၾက၊ သြင္းလွ်င္ ရြာနာတယ္၊ အရပ္နာတယ္၊ အိမ္သူ အိမ္သားေတြ ခိုက္တယ္ဟူ၍ မည္သည့္ က်မ္းဂန္တြင္မွ မပါရွိပါ။ သို႔ေသာ္ အားလံုး နီးပါး အယူသီးမႈမ်ားက လႊမ္းျခံဳေနမႈကို ခံေနရသည္။
ဒါဆို . . . ကြ်န္ေတာ္ေမးေတာ့မည္။
လူမသာၾကေတာ့ ရပ္ကြက္ထဲ၊ အိမ္ထဲ မသြင္းေကာင္းဘူးတဲ့ . . .။ အဲဒါဆိုလွ်င္ တိရစာၦန္ မသာမ်ား ၾကေတာ့ ဘာျဖစ္လို႔ အိမ္ထဲ သြင္းၾက သနည္း။ သက္ရွိ ေလာကၾကီးထဲတြင္ လူသာလွ်င္၊ အျမတ္ဆံုး ျဖစ္သည္လို႔ ေျပာၾကျပီး မည္သည့္ အတြက္ . . . နံနက္ဖက္ ေစ်းက ျပန္လာလွ်င္ သူ႔ထက္ငါ အလုအယက္ ငါကေတာ့ ၾကက္သား စားႏိုင္တယ္ . . . ငါကေတာ့ ဝက္သားစသျဖင့္ အျပိဳင္အဆိုင္ ေစ်းဝယ္လာျပီး ဂုဏ္ယူဝင့္ၾကြားစြာ ေနအိမ္ထဲသို႔ တိရစာၦန္ မသာမ်ားကို ထည့္ျပီး . . . ခုတ္ထစ္ ေဆးေၾကာ၊ ေၾကာ္ေလွာ္၊ ခ်က္ျပဳတ္ျပီး မိမိတို႔ရဲ႕ ပါးစပ္ထဲသို႔ တိရစာၦန္ မသာမ်ားကို ဘာေၾကာင့္ ထည့္ၾက သနည္း . . . ။ အရိုးမ်ားကို ႏူးေနေအာင္ ခ်က္ျပဳတ္၍ ဝါးၾကသည္ မဟုတ္ပါလား။
ဒါေၾကာင့္ . . . လူ႔ဝမ္းဗိုက္သည္ တိရစာၦန္တို႔၏ သခ်ိၤဳင္း လူ႔ပါးစပ္သည္ တိရစာၦန္တို႔၏ မီးသျဂိၤဳလ္ စက္ပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။
တိရစာၦန္ မသာက်ေတာ့ မိမိတို႔ ဝမ္းဗိုက္ထဲသို႔ ထည့္ျပီး လူမသာက်ေတာ့ အိမ္ထဲ (ရပ္ကြက္) ထဲသို႔အသြင္းမခံမႈ တို႔သည္ အဆိုးဝါး ဆံုးေသာ အယူသီးမႈ၊ မိစာၦဒိ႒ိ အယူဝါဒမွ ဆင္းသက္လာမႈပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။
တစ္ဖန္ လူေသသြားလွ်င္ အိမ္ေနာက္ေဖးသယ္သြား၊ တံစက္ျမိတ္ေရ လက္ျပန္ေရႏွင့္ ေရခ်ိဳးေပး၊ အဝတ္ အစားဝတ္၊ သနပ္ခါးလိမ္း၊ ဆံပင္ထံုးေပး၊ ႏႈတ္ခမ္းနီဆိုးေပး၊ ပန္းပန္ေပးႏွင့္ ေသသြားမွ ၾကင္နာျပ၊ ဂရုစိုက္ ျပေနေတာ့သည္။ အေလာင္း လွေအာင္ လုပ္တာတဲ့။ ျပံဳးျပံဳးေလးေသမွ အေလာင္းလွတာတဲ့။ ေနာက္မွ ေခါင္းက ဆံပင္ကိုျဖတ္၊ ေျခေထာက္ ႏွစ္ေခ်ာင္းကို တုပ္ေတာ့သည္။ အိမ္မွာ ႏွစ္ညေတာင္ ထားရဦးမွာျဖစ္တဲ့ အတြက္တဲ့ဗ်ာ . . . ။ ေသတာေတာင္ အခ်ဳပ္အေႏွာင္ခံရတဲ့ဘဝ . . . ။
ထို႔ေနာက္ ေသသူႏွင့္ ပါးစပ္ထဲ မတ္ေစ့ (ယခုေခတ္တြင္ေတာ့ မရႏိုင္ေတာ့) ထည့္သည့္ ‘ကူးတို႔ခ’ ဟုဆိုၾကျပန္သည္။ အသက္မရွိေသာ ခႏၶာႏွင့္ ဘယ္ကားကို တစ္မတ္ေပးစီး၍ ဘယ္ကိုသြားမည္နည္း . . . ။
တစ္ခ်ိဳ႔က ပါးစပ္ထဲ ထည့္ထားသည့္ မတ္ေစ့ကို အတင္းႏိႈက္ျပန္သည္၊ Lucky ေကာင္းတယ္တဲ့၊ ေငြပြားတယ္တဲ့ေလ။
အေလာင္းးကို အိမ္ကထုတ္ေတာ့ . . . ေျခကမထုတ္ရဘူး၊ ေခါင္းကမထုတ္ရဘူး၊ တံခါးေဘာင္နဲ႔ မထိရဘူး၊ အိမ္နံရံကို မထိရဘူး၊ ေလွကားက မဆင္းရဘူး စသျဖင့္ ‘ဘူး’ မ်ားပဲ့တင္ထပ္ေနေတာ့သည္။ ေနာက္ထပ္ ေၾကးစည္ထု၊ ကနားဖ်င္းဖ်က္ျခင္း လုပ္ေတာ့သည္။ ေနာက္နိဗၺာန္ယာဥ္ေပၚသို႔ အေလာင္းတင္ေသာ္ ေရအိုး ကို ခြဲေတာ့သည္။ မင္းနဲ႔ငါတို႔ အိုးစားကြဲျပီ၊ အိမ္ျပန္မလာနဲ႔ ဟုဆိုသည္။ ေနာက္ငိုၾက၊ ယိုၾက၊ မသြားရဘူး၊ ေခၚမသြားရဘူး၊ ပစ္သြားျပီလား စသျဖင့္ အယူစြဲ၊ အယူသီးမႈမ်ား လႊမ္းျခံဳေနၾကသည္။ သုႆန္ေရာက္ေသာ္ အေခါင္းထဲမွ ပန္းတစ္ပြင့္ကိုယူ၍ ယူသည့္လူက စကားမည္သူ႔ကိုမွ်မေျပာေတာ့ေခ်။ ေသသူရဲ႔လိပ္ျပာကို ျပန္ေခၚတာတဲ့။ အိုးစားကြဲ လိုက္ၾက၊ ျပန္ေခၚ လိုက္ၾက၊ ေျခေထာက္ကို တုပ္ေႏွာင္ လိုက္ၾက၊ ငိုလိုက္ ၾကနဲ႔ ေသသူကို မီးသျဂိၤဳလ္ စက္ထဲသုိ႔ ထည့္မည့္အစား ထိုသူမ်ားကို စိတ္ေရာဂါ အထူးကုေဆးရုံသို႔ပင္ ပို႔ရမလို ျဖစ္ေတာ့သည္။
ေသဆံုးသူ၏ လံုခ်ည္၊ အကီ်ၤ၊ ျခင္ေထာင္၊ ေမြ႔ယာမ်ားကို ခိုက္မွာစိုး၍ ခန္းစီးစမ်ား ခ်ဳပ္၍ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း ကုိပို႔ၾကသည္။ ကုသိုလ္ရေအာင္ ဘုန္းၾကီးေက်ာ္းတြင္ ခ်ိတ္ခိုင္း ဆြဲခိုင္းေတာ့သည္။ ဒါဆို ဘုန္းၾကီးေတြ က်ေတာ့ ခိုက္ေစတဲ့လား . . . ? ေသဆံုးသြားသူ၏ လက္ဝတ္ လက္စား၊ ဆြဲၾကိဳး၊ လက္စြပ္မ်ား ၾကေတာ့ ခိုက္မွာ စိုး၍ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကို မလွဴၾကေတာ့ ဘူးလား၊ ဘယ္ေရာက္ ကုန္ပါလိမ့္ . . . ?
နာေရးယာဥ္ (နိဗၺာန္ယာဥ္) ကိုလည္း ရပ္ကြက္ထဲဝင္လွ်င္ ဟိုဖက္ကဝင္၊ ဒီဖက္က မဝင္ရဘူး စသျဖင့္ တားျမစ္ သူေတြ၊ မိမိအိမ္ေရွ႔တြင္ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္ ေခါင္း လာလွည့္တာကို မလိုခ်င္၊ နိဗၺာန္ယာဥ္ေမာင္းသည့္ ယာဥ္ေမာင္း မ်ားလည္း ယခင္ကမၾကာခဏ လက္သီးႏွင့္ အထိုး ခံရမႈမ်ား ရွိခဲ့သည္။ လမ္းထိပ္တြင္ ကန္ေတာ့ပြဲ ထိုးေပး ခဲ့ရသည္လည္း ရွိသည္။ ဒီလမ္းက နိဗၺာန္ယာဥ္မဝင္ရ၊ မသြားရတဲ့လမ္း စသျဖင့္ တားျမစ္ နယ္ေျမမ်ားလည္း ရွိခဲ့သည္။ ရွိေနဆဲပင္ . . . ။ ေကာင္းျပီ။ ဒါဆိုရင္ အဲဒီ့လမ္းကလူေတြက မေသေတာ့မဲ့ သူေတြမ်ားလား . . . ?။ ေသခဲ့သည္ ရွိေသာ္ မိမိအိမ္မွ လမ္းထိပ္သို႔ မိမိတို႔ ကိုယ္တိုင္သယ္ပိုျပီး ‘မ’ခ်မည္တဲ့လား . . . ? ။ ေနာက္ . . . ႏိုင္ငံရပ္ျခားတြင္ ေသဆံုး၍ ေသဆံုးသူ၏ ခႏၶာကိုယ္အား ျမန္မာျပည္တြင္ သျဂိၤဳလ္ခ်င္၍ ျပန္သယ္ လာေသာ အေလာင္းမ်ားသည္ ေလယာဥ္ျဖင့္ သယ္ေဆာင္ လာရျခင္း ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လမ္းထဲ မဝင္ရဘူး၊ ဟိုဘက္က မထြက္ရဘူး၊ ဒီဘက္က မဝင္ရဘူး၊ အိမ္ေရွ႔ကားမေကြ႔ရဘူး စသျဖင့္ ေျပာေနသူမ်ား စဥ္းစားၾကည ့္ေစခ်င္သည္။ မိမိတို႔ ဦးေခါင္းထက္ မိမိတို႔၏ ေနအိမ္ထက္မွ ေန႔စဥ္အေလာင္းတင္ ေလယာဥ္ပ်ံမ်ား ျဖတ္သန္း ေနဆဲ၊ ပ်ံသန္းေနဆဲပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ နိဗၺာန္ယာဥ္ဝင္တာကိုေတာ့ မၾကိဳက္ၾက၊ နိဗၺာန္ယာဥ္ကို ျမင္ၾကလွ်င္ေတာ့ မိမိတို႔၏ ပိုက္ဆံအိတ္မ်ားကို ပုတ္ၾကကာ လာဘ္ရႊင္လို႔လား . . . စဥ္းစားၾကပါ . . . ။ သိပ္ရွက္ဖို႔ ေကာင္းေန ပါျပီ။
မိမိတို႔၏ စိတ္ဓာတ္မ်ား၊ ခံယူခ်က္မ်ား၊ အယူသီးမႈမ်ားကို ျပန္လည္ျပဳျပင္ေစလိုပါသည္။ ျပဒါးတစ္လမ္း . . . သံတစ္လမ္း မျဖစ္သင့္ေတာ့ပါ။
ကြ်န္ေတာ္ စကားလံုးမ်ားႏွင့္ ရွင္းျပရသည္မွာ မ်ားလွပါျပီ။ ထို႔ေၾကာင့္ . . . ယခုလူမႈေရးလုပ္ငန္း (နာေရးကူညီမႈ) တြင္ အယူသီးမႈ၊ အရိုးစြဲမႈ၊ အမွားကို လက္ခံေနမႈမ်ားကို တိုက္ဖ်က္ၾကေသာ သူရဲေကာင္း လူပုဂၢိဳလ္မ်ား၏ အေၾကာင္းအရာ၊ သက္ေသခံဓာတ္ပံုမ်ားႏွင့္တကြ ထပ္မံရွင္းျပပါေတာ့မည္။
နံပါတ္ (၁) ကိုခ်ိဳသန္း + မမိုးစႏၵာ
ေျမာက္ဥကၠလာပ ျမိဳ႕နယ္ ခန္းမတြင္ မဂၤလာ အခန္းအနား ျပဳလုပ္ျပီး ခ်ိန္တြင္ သူတို႔၏ ရဲရဲေတာက္ ေတာင္းဆိုခ်က္ေၾကာင့္ နာေရးကူညီမႈအသင္း (ရန္ကုန္) ၏ နာေရး လမ္းေၾကာင္းတြင္ မဂၤလာဝတ္စံုႏွင့္ တကြ မဂၤလာ ရွိစြာျဖင့္ ကုသိုလ္ ယူခဲ့သည္။
ေန႔ရက္ ။ ။ ၉ - ၁၂ - ၂၀၀၆ ခုႏွစ္
ေနရာ ။ ။ ေျမာက္ဥကၠလာပ ခန္းမ
ကုသိုလ္ယူသည့္ လမ္းေၾကာင္း ။ ။ ေတာင္ဒဂံု ျမိဳ႕နယ္မွ ထားဝယ္ေခ်ာင္ သုႆန္ ၊ ေျမာက္ဒဂံုျမိဳ႕နယ္မွ ထားဝယ္ေခ်ာင္ သုႆန္သို႔
နံပါတ္ (၂) ေမာင္ျပည့္ျဖိဳးေအာင္ + မႏွင္းႏြယ္ဝင့္
မဂၤလာ ေန႔ရက္ ။ ။ ၆ - ၁ - ၂၀၀၇ ခုႏွစ္
သူတို႔၏ မဂၤလာ ေန႔ရက္၊ မဂၤလာရွိေသာ အခ်ိန္၊ မဂၤလာရွိေသာ ေနရာ ဆီဒိုးနား ဟိုတယ္ၾကီးတြင္ က်င္းပေသာ သူတို႔ မဂၤလာေဆာင္၏ ဖိတ္စာထဲတြင္ လက္ဖြဲ႔မည့္ ခ်ီးျမွင့္ ေထာက္ပံ့မႈမ်ားကို လူမႈေရး အသင္း (၁၁) သင္းအား မိမိတို႔ စိတ္ၾကိဳက္ ႏွစ္သက္ရာ အသင္းအဖြဲ႔သို႔ လွဴဒါန္း ေပးပါရန္ ဟူ၍ ပံုႏွိပ္ကာ အစြဲအလန္း ထံုးစံမ်ားကို တိုက္ဖ်က္၍ အယူသီးမႈ တိုက္ဖ်က္ေရး မွတ္တိုင္ကို ထူခဲ့ပါသည္။ ယင္း အခမ္းအနားတြင္ နာေရးကူညီမႈအသင္း (ရန္ကုန္) အတြက္ အလွဴေငြ (၁၀) သိန္းနီးပါး ရရွိခဲ့ပါသည္။ (မွတ္တမ္း ဓာတ္ပံုႏွင့္ နဂၢတစ္ ဖလင္မ်ားသည္ နာဂစ္ မုန္တိုင္း ဒဏ္ေၾကာင့္ အသင္း အေဆာက္အဦး ပ်က္စီးမႈႏွင့္အတူ ပါသြားပါ၍ ခြင့္လႊတ္ပါရန္။)
နံပါတ္ (၃) ကိုသိန္းေဇာ္ + မသန္းသန္းေအး
သူတို႔ လင္မယား သည္လည္း ရဲရဲေတာက္ လူမႈေရးသမားမ်ားပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ သူတို႔ သည္လည္း ေရေဝး သုႆန္ အနားရွိ ေနအိမ္တြင္ မဂၤလာပြဲကိုလုပ္၍ မဂၤလာရက္ျမတ္တြင္ နာေရး ကူညီမႈ အသင္း (ရန္ကုန္) ၏ လမ္းေၾကာင္းကို လိုက္လံ ကုသိုလ္ယူ လုပ္အား ေပးခဲ့ၾကသည္။
ေန႔ရက္ ။ ။ ၂၈ - ၂ - ၂၀၀၈ ခုႏွစ္
ေနရာ ။ ။ ေရေဝး သုႆန္ အနီးရွိ ေနအိမ္
ကုသိုလ္ယူသည့္ လမ္းေၾကာင္း ။ ။ ေတာင္ဒဂံုျမိဳ႕နယ္မွ ၾကည္စု သုႆန္၊ သုဝဏၰမွ ေရေဝးသုႆန္ (အေအးခန္း)
နံပါတ္ (၄) ကိုဖိုးခ်ိဳ + မဝင္းဝင္းေဇာ္
သူတို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံသည္လည္း အယူသည္းမႈ တိုက္ဖ်က္ေရး ရဲရဲေတာက္ ဇနီး ေမာင္ႏွံပင္ ျဖစ္သည္။ သူသည္ ကြ်န္ေတာ္တို႔၏ နာေရး ကူညီမႈ အသင္း (ရန္ကုန္) ရုံးခြဲတြင္ မဂၤလာ အခမ္းအနား က်င္းပျပီး မဂၤလာ ရက္ျမတ္တြင္ ကုသိုလ္ျဖစ္ နာေရး လိုက္လံ ပို႔ေဆာင္ခဲ့သည္။
ေန႔ရက္ ။ ။ ၁၈ - ၁၁ - ၂၀၀၇ ခုႏွစ္
ေနရာ ။ ။ ေရေဝး သုႆန္ အနီး
ကုသိုလ္ ယူသည့္ လမ္းေၾကာင္း ။ ။ ရန္ကုန္ ေဆးရုံၾကီးမွ ေရေဝးသုႆန္
နံပါတ္ (၅) ကိုဘိုဘို + မပြင့္ျဖဴႏွင္း
သူတို႔သည္လည္း နာေရး ကူညီမႈ အသင္း (ရန္ကုန္) မွ ဝန္ထမ္း တစ္ဦးျဖစ္သည္။ သူတို႔ သည္လည္း မဂၤလာေပၚ မဂၤလာ ထပ္သည္ႏွင့္ အညီ ဧည့္ခံပြဲ ျပီးျပီးခ်င္း နာေရး ကူညီမႈ ကိစၥမ်ားကို လိုက္လံ ကုသိုလ္ ယူၾကသည္။
ေန႔ရက္ ။ ။ ၁၁ - ၁၁ - ၂၀၀၉ ခုႏွစ္
ေနရာ ။ ။ ျဗဟၼဝိဟာရ စာသင္တိုက္ (သဃၤန္းကြ်န္း)
ကုသိုလ္ယူသည့္ လမ္းေၾကာင္း ။ ။ ဂ်ပန္ ေဆးရုံမွ ေရေဝးသုႆန္ ၊ မဂၤလာေတာင္ညြန္႔မွ ေရေဝးသုႆန္
ထို႔ေၾကာင့္ . . . သူတို႔ . . . သူတို႔သည္ တစ္သက္ တစ္ခါ မဂၤလာ၊ မဂၤလာေပၚတြင္ မဂၤလာထပ္သည့္ တကယ့္ မြန္ျမတ္သည့္ အလွဴပြဲ၊ ကုသိုလ္ပြဲကို ဆင္ႏႊဲခဲ့ၾကသူမ်ား ျဖစ္ေတာ့သည္။
သို႔ေသာ္ . . . ေအာက္ပါ ဓါတ္ပုံအတိုင္း အယူသီးမႈမ်ား၊ တားျမစ္မႈမ်ား၊ ဟန္႔တားမႈမ်ား၊ တိုက္ခိုက္မႈမ်ား၊ ဖ်က္ဆီမႈမ်ား ရွိေနဆဲပင္။
ဒါေၾကာင့္ . . . ျပဒါးတစ္လမ္း . . . သံတစ္လမ္းျဖစ္ေနမႈမ်ားကို
“ေလာကဓံ တရား၏ ရိုက္ပုတ္ျခင္း ဒဏ္ခ်က္ေၾကာင့္
ငါ၏ ဦးေခါင္းသည္ ေသြးသံတို႔ျဖင့္ ရဲရဲ နီေန၏။
သို႔ေသာ္ . . . ညႊတ္ကား မညြတ္”။
(ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း)
“လူ႔ ဘံုထံုးစံ၊ ကဲ့ရဲ႕ဒဏ္ျဖင့္၊ ရန္မာန္ပိတ္သည္း၊ ခရီးခဲ၌
စိတ္ဇြဲ သန္သန္၊ ေနာက္ မျပန္ဘဲ၊ ရဲမာန္ ရဲေဆး၊ ရဲစိတ္ ေမြးလ်က္၊ ရဲေသြး နီနီ
စီရရီျဖင့္၊ ဦးတည္မပ်က္၊ ေရွ႕သို႔ဆက္ေလာ့။”
(မဟာ ဂႏၶာရုံ ဆရာေတာ္ၾကီး၊ အမရပူရ)
ဒါေၾကာင့္ . . . ဒါေတြ . . . ဒါေတြဟာ အားလံုး အတြက္
လူသားတိုင္း အတြက္
တစ္တိုင္း ျပည္လံုး အတြက္
တကမာၻလုံး အတြက္. . .
အယူသီးမႈ တိုက္ဖ်က္ေရး ရဲရဲေတာက္
ရွင္းတမ္း ျဖစ္ေတာ့သည္။
ေက်ာ္သူ
အမ်ိဳး၊ ဘာသာ၊ သာသနာ အတြက္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ေကာင္းတာ လုပ္လွ်င္ ေကာင္းက်ိဳး ေပးမည္။ မေကာင္းတာ လုပ္လွ်င္ မေကာင္းမႈမ်ား ရမည္ ဟူ၍ ေဟာၾကား ခဲ့သည္ မဟုတ္ပါလား . . . ။ ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာ လူမိ်ဳးမ်ားသည္ ရတနာသံုးပါးကို ၾကည္ညိဳ ေလးစား ဦးခိုက္ၾကေသာ္လည္း ကံႏွင့္ပတ္သတ္၍ ယံုၾကည္မႈ အားနည္းမႈမ်ားကို ေတြ႔ရသည္။
လူအမ်ားစုသည္ နာေရး ကိစၥမ်ားကို အယူသီး ၾကသည္။ နာေရးေၾကာင့္ စီးပြားပ်က္တယ္၊ လူေသ တတ္တယ္၊ ထိခိုက္ နစ္နာမယ္၊ ပ်က္စီး ဆံုးရႈံးတတ္၊ နိမိတ္ မေကာင္းမႈေတြ ျဖစ္တတ္တယ္ ဟူ၍ ေရွးဘိုးေဘး ဘီဘင္ လက္ထက္ ကတည္းက အယူသီးမႈမ်ား၊ အရိုးစြဲမႈမ်ား၊ အမွားစြဲမႈမ်ား ရွင္သန္လာခဲ့ၾကသည္။
လူေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားသည္ အဆင္း၊ အနံ႔၊ အသံ၊ အရသာ၊ အထိအေတြ႔ ဟူေသာ အာရုံ ငါးပါးထဲတြင္ နစ္မြန္း ေနၾကသည္။ မိမိကိုယ္ မိမိတို႔ သုဘ (သို႔မဟုတ္) မဂၤလာဟု သတ္မွတ္ ေနၾကသည္။
အမွန္မွာ . . . ရွင္သူ၊ ေသသူတို႔ အားလံုးသည္ အသုဘမ်ား (သို႔မဟုတ္) အမဂၤလာမ်ားပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။
အဘယ့္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ . . . ေရမခ်ိဳးဘဲႏွင့္ ဆယ္ရက္ခန္႔ ေနၾကည့္လွ်င္ မိမိခႏၶာမွ အပုပ္ နံ႔မ်ားထြက္ လာမည္။ ဒြါဒ ေျခာက္ပါးမွ အနံ႔အသက္ မိ်ဳးစံု ထြက္ေနေတာ့မည္။ ရုပ္တရား၊ နာမ္တရား အားလံုးသည္ အသုဘခ်ည္းပင္ ျဖစ္သည္။ မည္သည့္ အရာမွ တည္ျမဲမႈကို မေဆာင္ႏိုင္ေခ်။
ျမတ္စြာ ဘုရားသည္ လူမသာကို အိမ္ထဲသို႔၊ ရပ္ကြက္ထဲသို႔ သြင္းလွ်င္ ‘ခိုက္သည္’ ဟူ၍ မေဟာၾကားခဲ့ပါ။
စဥ္းစား ေစခ်င္သည္ . . . ရပ္ကြက္၊ အိမ္ျပင္ပတြင္ ဆံုးသြားပါက (ရပ္ကြက္) အိမ္ထဲသို႔ အသြင္းမခံၾက၊ သြင္းလွ်င္ ရြာနာတယ္၊ အရပ္နာတယ္၊ အိမ္သူ အိမ္သားေတြ ခိုက္တယ္ဟူ၍ မည္သည့္ က်မ္းဂန္တြင္မွ မပါရွိပါ။ သို႔ေသာ္ အားလံုး နီးပါး အယူသီးမႈမ်ားက လႊမ္းျခံဳေနမႈကို ခံေနရသည္။
ဒါဆို . . . ကြ်န္ေတာ္ေမးေတာ့မည္။
လူမသာၾကေတာ့ ရပ္ကြက္ထဲ၊ အိမ္ထဲ မသြင္းေကာင္းဘူးတဲ့ . . .။ အဲဒါဆိုလွ်င္ တိရစာၦန္ မသာမ်ား ၾကေတာ့ ဘာျဖစ္လို႔ အိမ္ထဲ သြင္းၾက သနည္း။ သက္ရွိ ေလာကၾကီးထဲတြင္ လူသာလွ်င္၊ အျမတ္ဆံုး ျဖစ္သည္လို႔ ေျပာၾကျပီး မည္သည့္ အတြက္ . . . နံနက္ဖက္ ေစ်းက ျပန္လာလွ်င္ သူ႔ထက္ငါ အလုအယက္ ငါကေတာ့ ၾကက္သား စားႏိုင္တယ္ . . . ငါကေတာ့ ဝက္သားစသျဖင့္ အျပိဳင္အဆိုင္ ေစ်းဝယ္လာျပီး ဂုဏ္ယူဝင့္ၾကြားစြာ ေနအိမ္ထဲသို႔ တိရစာၦန္ မသာမ်ားကို ထည့္ျပီး . . . ခုတ္ထစ္ ေဆးေၾကာ၊ ေၾကာ္ေလွာ္၊ ခ်က္ျပဳတ္ျပီး မိမိတို႔ရဲ႕ ပါးစပ္ထဲသို႔ တိရစာၦန္ မသာမ်ားကို ဘာေၾကာင့္ ထည့္ၾက သနည္း . . . ။ အရိုးမ်ားကို ႏူးေနေအာင္ ခ်က္ျပဳတ္၍ ဝါးၾကသည္ မဟုတ္ပါလား။
ဒါေၾကာင့္ . . . လူ႔ဝမ္းဗိုက္သည္ တိရစာၦန္တို႔၏ သခ်ိၤဳင္း လူ႔ပါးစပ္သည္ တိရစာၦန္တို႔၏ မီးသျဂိၤဳလ္ စက္ပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။
တိရစာၦန္ မသာက်ေတာ့ မိမိတို႔ ဝမ္းဗိုက္ထဲသို႔ ထည့္ျပီး လူမသာက်ေတာ့ အိမ္ထဲ (ရပ္ကြက္) ထဲသို႔အသြင္းမခံမႈ တို႔သည္ အဆိုးဝါး ဆံုးေသာ အယူသီးမႈ၊ မိစာၦဒိ႒ိ အယူဝါဒမွ ဆင္းသက္လာမႈပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။
တစ္ဖန္ လူေသသြားလွ်င္ အိမ္ေနာက္ေဖးသယ္သြား၊ တံစက္ျမိတ္ေရ လက္ျပန္ေရႏွင့္ ေရခ်ိဳးေပး၊ အဝတ္ အစားဝတ္၊ သနပ္ခါးလိမ္း၊ ဆံပင္ထံုးေပး၊ ႏႈတ္ခမ္းနီဆိုးေပး၊ ပန္းပန္ေပးႏွင့္ ေသသြားမွ ၾကင္နာျပ၊ ဂရုစိုက္ ျပေနေတာ့သည္။ အေလာင္း လွေအာင္ လုပ္တာတဲ့။ ျပံဳးျပံဳးေလးေသမွ အေလာင္းလွတာတဲ့။ ေနာက္မွ ေခါင္းက ဆံပင္ကိုျဖတ္၊ ေျခေထာက္ ႏွစ္ေခ်ာင္းကို တုပ္ေတာ့သည္။ အိမ္မွာ ႏွစ္ညေတာင္ ထားရဦးမွာျဖစ္တဲ့ အတြက္တဲ့ဗ်ာ . . . ။ ေသတာေတာင္ အခ်ဳပ္အေႏွာင္ခံရတဲ့ဘဝ . . . ။
ထို႔ေနာက္ ေသသူႏွင့္ ပါးစပ္ထဲ မတ္ေစ့ (ယခုေခတ္တြင္ေတာ့ မရႏိုင္ေတာ့) ထည့္သည့္ ‘ကူးတို႔ခ’ ဟုဆိုၾကျပန္သည္။ အသက္မရွိေသာ ခႏၶာႏွင့္ ဘယ္ကားကို တစ္မတ္ေပးစီး၍ ဘယ္ကိုသြားမည္နည္း . . . ။
တစ္ခ်ိဳ႔က ပါးစပ္ထဲ ထည့္ထားသည့္ မတ္ေစ့ကို အတင္းႏိႈက္ျပန္သည္၊ Lucky ေကာင္းတယ္တဲ့၊ ေငြပြားတယ္တဲ့ေလ။
အေလာင္းးကို အိမ္ကထုတ္ေတာ့ . . . ေျခကမထုတ္ရဘူး၊ ေခါင္းကမထုတ္ရဘူး၊ တံခါးေဘာင္နဲ႔ မထိရဘူး၊ အိမ္နံရံကို မထိရဘူး၊ ေလွကားက မဆင္းရဘူး စသျဖင့္ ‘ဘူး’ မ်ားပဲ့တင္ထပ္ေနေတာ့သည္။ ေနာက္ထပ္ ေၾကးစည္ထု၊ ကနားဖ်င္းဖ်က္ျခင္း လုပ္ေတာ့သည္။ ေနာက္နိဗၺာန္ယာဥ္ေပၚသို႔ အေလာင္းတင္ေသာ္ ေရအိုး ကို ခြဲေတာ့သည္။ မင္းနဲ႔ငါတို႔ အိုးစားကြဲျပီ၊ အိမ္ျပန္မလာနဲ႔ ဟုဆိုသည္။ ေနာက္ငိုၾက၊ ယိုၾက၊ မသြားရဘူး၊ ေခၚမသြားရဘူး၊ ပစ္သြားျပီလား စသျဖင့္ အယူစြဲ၊ အယူသီးမႈမ်ား လႊမ္းျခံဳေနၾကသည္။ သုႆန္ေရာက္ေသာ္ အေခါင္းထဲမွ ပန္းတစ္ပြင့္ကိုယူ၍ ယူသည့္လူက စကားမည္သူ႔ကိုမွ်မေျပာေတာ့ေခ်။ ေသသူရဲ႔လိပ္ျပာကို ျပန္ေခၚတာတဲ့။ အိုးစားကြဲ လိုက္ၾက၊ ျပန္ေခၚ လိုက္ၾက၊ ေျခေထာက္ကို တုပ္ေႏွာင္ လိုက္ၾက၊ ငိုလိုက္ ၾကနဲ႔ ေသသူကို မီးသျဂိၤဳလ္ စက္ထဲသုိ႔ ထည့္မည့္အစား ထိုသူမ်ားကို စိတ္ေရာဂါ အထူးကုေဆးရုံသို႔ပင္ ပို႔ရမလို ျဖစ္ေတာ့သည္။
ေသဆံုးသူ၏ လံုခ်ည္၊ အကီ်ၤ၊ ျခင္ေထာင္၊ ေမြ႔ယာမ်ားကို ခိုက္မွာစိုး၍ ခန္းစီးစမ်ား ခ်ဳပ္၍ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း ကုိပို႔ၾကသည္။ ကုသိုလ္ရေအာင္ ဘုန္းၾကီးေက်ာ္းတြင္ ခ်ိတ္ခိုင္း ဆြဲခိုင္းေတာ့သည္။ ဒါဆို ဘုန္းၾကီးေတြ က်ေတာ့ ခိုက္ေစတဲ့လား . . . ? ေသဆံုးသြားသူ၏ လက္ဝတ္ လက္စား၊ ဆြဲၾကိဳး၊ လက္စြပ္မ်ား ၾကေတာ့ ခိုက္မွာ စိုး၍ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကို မလွဴၾကေတာ့ ဘူးလား၊ ဘယ္ေရာက္ ကုန္ပါလိမ့္ . . . ?
နာေရးယာဥ္ (နိဗၺာန္ယာဥ္) ကိုလည္း ရပ္ကြက္ထဲဝင္လွ်င္ ဟိုဖက္ကဝင္၊ ဒီဖက္က မဝင္ရဘူး စသျဖင့္ တားျမစ္ သူေတြ၊ မိမိအိမ္ေရွ႔တြင္ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္ ေခါင္း လာလွည့္တာကို မလိုခ်င္၊ နိဗၺာန္ယာဥ္ေမာင္းသည့္ ယာဥ္ေမာင္း မ်ားလည္း ယခင္ကမၾကာခဏ လက္သီးႏွင့္ အထိုး ခံရမႈမ်ား ရွိခဲ့သည္။ လမ္းထိပ္တြင္ ကန္ေတာ့ပြဲ ထိုးေပး ခဲ့ရသည္လည္း ရွိသည္။ ဒီလမ္းက နိဗၺာန္ယာဥ္မဝင္ရ၊ မသြားရတဲ့လမ္း စသျဖင့္ တားျမစ္ နယ္ေျမမ်ားလည္း ရွိခဲ့သည္။ ရွိေနဆဲပင္ . . . ။ ေကာင္းျပီ။ ဒါဆိုရင္ အဲဒီ့လမ္းကလူေတြက မေသေတာ့မဲ့ သူေတြမ်ားလား . . . ?။ ေသခဲ့သည္ ရွိေသာ္ မိမိအိမ္မွ လမ္းထိပ္သို႔ မိမိတို႔ ကိုယ္တိုင္သယ္ပိုျပီး ‘မ’ခ်မည္တဲ့လား . . . ? ။ ေနာက္ . . . ႏိုင္ငံရပ္ျခားတြင္ ေသဆံုး၍ ေသဆံုးသူ၏ ခႏၶာကိုယ္အား ျမန္မာျပည္တြင္ သျဂိၤဳလ္ခ်င္၍ ျပန္သယ္ လာေသာ အေလာင္းမ်ားသည္ ေလယာဥ္ျဖင့္ သယ္ေဆာင္ လာရျခင္း ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လမ္းထဲ မဝင္ရဘူး၊ ဟိုဘက္က မထြက္ရဘူး၊ ဒီဘက္က မဝင္ရဘူး၊ အိမ္ေရွ႔ကားမေကြ႔ရဘူး စသျဖင့္ ေျပာေနသူမ်ား စဥ္းစားၾကည ့္ေစခ်င္သည္။ မိမိတို႔ ဦးေခါင္းထက္ မိမိတို႔၏ ေနအိမ္ထက္မွ ေန႔စဥ္အေလာင္းတင္ ေလယာဥ္ပ်ံမ်ား ျဖတ္သန္း ေနဆဲ၊ ပ်ံသန္းေနဆဲပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ နိဗၺာန္ယာဥ္ဝင္တာကိုေတာ့ မၾကိဳက္ၾက၊ နိဗၺာန္ယာဥ္ကို ျမင္ၾကလွ်င္ေတာ့ မိမိတို႔၏ ပိုက္ဆံအိတ္မ်ားကို ပုတ္ၾကကာ လာဘ္ရႊင္လို႔လား . . . စဥ္းစားၾကပါ . . . ။ သိပ္ရွက္ဖို႔ ေကာင္းေန ပါျပီ။
မိမိတို႔၏ စိတ္ဓာတ္မ်ား၊ ခံယူခ်က္မ်ား၊ အယူသီးမႈမ်ားကို ျပန္လည္ျပဳျပင္ေစလိုပါသည္။ ျပဒါးတစ္လမ္း . . . သံတစ္လမ္း မျဖစ္သင့္ေတာ့ပါ။
ကိုယ့္စိတ္ကို ျပန္စစ္ၾကည့္ေစခ်င္သည္။
မွားလား . . . မွန္လား။
မွန္လား . . . မွားလား ဆိုတာ။
မွားရင္ . . . ျပင္။
မွန္ရင္ . . . ဆက္လုပ္ ဖို႔က အားလံုးရဲ႕ တာဝန္ ျဖစ္ေတာ့သည္။
ကြ်န္ေတာ္ စကားလံုးမ်ားႏွင့္ ရွင္းျပရသည္မွာ မ်ားလွပါျပီ။ ထို႔ေၾကာင့္ . . . ယခုလူမႈေရးလုပ္ငန္း (နာေရးကူညီမႈ) တြင္ အယူသီးမႈ၊ အရိုးစြဲမႈ၊ အမွားကို လက္ခံေနမႈမ်ားကို တိုက္ဖ်က္ၾကေသာ သူရဲေကာင္း လူပုဂၢိဳလ္မ်ား၏ အေၾကာင္းအရာ၊ သက္ေသခံဓာတ္ပံုမ်ားႏွင့္တကြ ထပ္မံရွင္းျပပါေတာ့မည္။
နံပါတ္ (၁) ကိုခ်ိဳသန္း + မမိုးစႏၵာ
 ကိုခ်ိဳသန္း + မမိုးစႏၵာ |
ေန႔ရက္ ။ ။ ၉ - ၁၂ - ၂၀၀၆ ခုႏွစ္
ေနရာ ။ ။ ေျမာက္ဥကၠလာပ ခန္းမ
ကုသိုလ္ယူသည့္ လမ္းေၾကာင္း ။ ။ ေတာင္ဒဂံု ျမိဳ႕နယ္မွ ထားဝယ္ေခ်ာင္ သုႆန္ ၊ ေျမာက္ဒဂံုျမိဳ႕နယ္မွ ထားဝယ္ေခ်ာင္ သုႆန္သို႔
နံပါတ္ (၂) ေမာင္ျပည့္ျဖိဳးေအာင္ + မႏွင္းႏြယ္ဝင့္
မဂၤလာ ေန႔ရက္ ။ ။ ၆ - ၁ - ၂၀၀၇ ခုႏွစ္
သူတို႔၏ မဂၤလာ ေန႔ရက္၊ မဂၤလာရွိေသာ အခ်ိန္၊ မဂၤလာရွိေသာ ေနရာ ဆီဒိုးနား ဟိုတယ္ၾကီးတြင္ က်င္းပေသာ သူတို႔ မဂၤလာေဆာင္၏ ဖိတ္စာထဲတြင္ လက္ဖြဲ႔မည့္ ခ်ီးျမွင့္ ေထာက္ပံ့မႈမ်ားကို လူမႈေရး အသင္း (၁၁) သင္းအား မိမိတို႔ စိတ္ၾကိဳက္ ႏွစ္သက္ရာ အသင္းအဖြဲ႔သို႔ လွဴဒါန္း ေပးပါရန္ ဟူ၍ ပံုႏွိပ္ကာ အစြဲအလန္း ထံုးစံမ်ားကို တိုက္ဖ်က္၍ အယူသီးမႈ တိုက္ဖ်က္ေရး မွတ္တိုင္ကို ထူခဲ့ပါသည္။ ယင္း အခမ္းအနားတြင္ နာေရးကူညီမႈအသင္း (ရန္ကုန္) အတြက္ အလွဴေငြ (၁၀) သိန္းနီးပါး ရရွိခဲ့ပါသည္။ (မွတ္တမ္း ဓာတ္ပံုႏွင့္ နဂၢတစ္ ဖလင္မ်ားသည္ နာဂစ္ မုန္တိုင္း ဒဏ္ေၾကာင့္ အသင္း အေဆာက္အဦး ပ်က္စီးမႈႏွင့္အတူ ပါသြားပါ၍ ခြင့္လႊတ္ပါရန္။)
နံပါတ္ (၃) ကိုသိန္းေဇာ္ + မသန္းသန္းေအး
 ကိုသိန္းေဇာ္ + မသန္းသန္းေအး |
သူတို႔ လင္မယား သည္လည္း ရဲရဲေတာက္ လူမႈေရးသမားမ်ားပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ သူတို႔ သည္လည္း ေရေဝး သုႆန္ အနားရွိ ေနအိမ္တြင္ မဂၤလာပြဲကိုလုပ္၍ မဂၤလာရက္ျမတ္တြင္ နာေရး ကူညီမႈ အသင္း (ရန္ကုန္) ၏ လမ္းေၾကာင္းကို လိုက္လံ ကုသိုလ္ယူ လုပ္အား ေပးခဲ့ၾကသည္။
ေန႔ရက္ ။ ။ ၂၈ - ၂ - ၂၀၀၈ ခုႏွစ္
ေနရာ ။ ။ ေရေဝး သုႆန္ အနီးရွိ ေနအိမ္
ကုသိုလ္ယူသည့္ လမ္းေၾကာင္း ။ ။ ေတာင္ဒဂံုျမိဳ႕နယ္မွ ၾကည္စု သုႆန္၊ သုဝဏၰမွ ေရေဝးသုႆန္ (အေအးခန္း)
 ကိုသိန္းေဇာ္ + မသန္းသန္းေအး |
နံပါတ္ (၄) ကိုဖိုးခ်ိဳ + မဝင္းဝင္းေဇာ္
 ကိုဖိုးခ်ိဳ + မဝင္းဝင္းေဇာ္ |
 ကိုဖိုးခ်ိဳ + မဝင္းဝင္းေဇာ္ |
ေန႔ရက္ ။ ။ ၁၈ - ၁၁ - ၂၀၀၇ ခုႏွစ္
ေနရာ ။ ။ ေရေဝး သုႆန္ အနီး
ကုသိုလ္ ယူသည့္ လမ္းေၾကာင္း ။ ။ ရန္ကုန္ ေဆးရုံၾကီးမွ ေရေဝးသုႆန္
နံပါတ္ (၅) ကိုဘိုဘို + မပြင့္ျဖဴႏွင္း
 |  |
 ကိုဘိုဘို + မပြင့္ျဖဴႏွင္း |
ေန႔ရက္ ။ ။ ၁၁ - ၁၁ - ၂၀၀၉ ခုႏွစ္
ေနရာ ။ ။ ျဗဟၼဝိဟာရ စာသင္တိုက္ (သဃၤန္းကြ်န္း)
ကုသိုလ္ယူသည့္ လမ္းေၾကာင္း ။ ။ ဂ်ပန္ ေဆးရုံမွ ေရေဝးသုႆန္ ၊ မဂၤလာေတာင္ညြန္႔မွ ေရေဝးသုႆန္
ထို႔ေၾကာင့္ . . . သူတို႔ . . . သူတို႔သည္ တစ္သက္ တစ္ခါ မဂၤလာ၊ မဂၤလာေပၚတြင္ မဂၤလာထပ္သည့္ တကယ့္ မြန္ျမတ္သည့္ အလွဴပြဲ၊ ကုသိုလ္ပြဲကို ဆင္ႏႊဲခဲ့ၾကသူမ်ား ျဖစ္ေတာ့သည္။
သို႔ေသာ္ . . . ေအာက္ပါ ဓါတ္ပုံအတိုင္း အယူသီးမႈမ်ား၊ တားျမစ္မႈမ်ား၊ ဟန္႔တားမႈမ်ား၊ တိုက္ခိုက္မႈမ်ား၊ ဖ်က္ဆီမႈမ်ား ရွိေနဆဲပင္။
ဒါေၾကာင့္ . . . ျပဒါးတစ္လမ္း . . . သံတစ္လမ္းျဖစ္ေနမႈမ်ားကို
ကိုယ့္စိတ္ . . . ကိုယ္စစ္မည္သို႔ ျဖစ္ေစကာမူ . . . ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္၏ ေသြးေသာက္မ်ားသည္ကား ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႔စကား၊ ဆရာေတာ္ၾကီးရဲ႕ ၾသဝါဒ ဆံုးမစကား အတိုင္း ေရွ႔သို႔ ရဲရဲ ခ်ီတက္ၾကမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း။
ကိုယ့္လမ္း...ကိုယ္သြား
ကိုယ့္အလုပ္ . . . ကိုယ္လုပ္
ကိုယ့္တာဝန္ . . . ကိုယ္ေၾက
ကိုယ့္သမိုင္း . . . ကိုယ္ေရး ၾကရမွာ ျဖစ္သည့္ အတြက္
မွားလား . . . မွန္လား
မွန္လား . . . မွားလား
မွားရင္ျပင္၊ မွန္ရင္ဆက္လုပ္ၾကဖို႔ လိုတယ္။
“ေလာကဓံ တရား၏ ရိုက္ပုတ္ျခင္း ဒဏ္ခ်က္ေၾကာင့္
ငါ၏ ဦးေခါင္းသည္ ေသြးသံတို႔ျဖင့္ ရဲရဲ နီေန၏။
သို႔ေသာ္ . . . ညႊတ္ကား မညြတ္”။
(ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း)
“လူ႔ ဘံုထံုးစံ၊ ကဲ့ရဲ႕ဒဏ္ျဖင့္၊ ရန္မာန္ပိတ္သည္း၊ ခရီးခဲ၌
စိတ္ဇြဲ သန္သန္၊ ေနာက္ မျပန္ဘဲ၊ ရဲမာန္ ရဲေဆး၊ ရဲစိတ္ ေမြးလ်က္၊ ရဲေသြး နီနီ
စီရရီျဖင့္၊ ဦးတည္မပ်က္၊ ေရွ႕သို႔ဆက္ေလာ့။”
(မဟာ ဂႏၶာရုံ ဆရာေတာ္ၾကီး၊ အမရပူရ)
ဒါေၾကာင့္ . . . ဒါေတြ . . . ဒါေတြဟာ အားလံုး အတြက္
လူသားတိုင္း အတြက္
တစ္တိုင္း ျပည္လံုး အတြက္
တကမာၻလုံး အတြက္. . .
အယူသီးမႈ တိုက္ဖ်က္ေရး ရဲရဲေတာက္
ရွင္းတမ္း ျဖစ္ေတာ့သည္။
ေက်ာ္သူ
No comments:
Post a Comment